H Gazelle Amber Valentine και ο (σύζυγος) Edgar Livengood ή, αλλιώς, δύο αδερφές ψυχές που αποφάσισαν να ενώσουν το μουσικό τους ταλέντο περιοδεύοντας ανά τον κόσμο και αφήνοντας πίσω τους «ματωμένα» αυτιά, έκαναν το Σάββατο πέρασμα από το ελληνικό έδαφος. Δεν έβαλαν εύκολα όμως στο εγχώριο κοινό –τουλάχιστον όχι σε όσους ήρθαν ως το Six d.o.g.s. ανενημέρωτοι για το τι εστί Jucifer ή για το πώς ακριβώς θα έστηναν το λάιβ τους στη χώρα μας.
Παίρνοντας όμως τα πράγματα από την αρχή τους, τη βραδιά στην Αβραμιώτου άνοιξαν οι Korsikov, ελληνική μπάντα με σαφείς επιρροές από sludge και (βαρύ) hardcore punk. Αν και προφανώς έχουν ακόμη δουλειά για να χτίσουν έναν πιο δικό τους ήχο, έπαιξαν δυνατά –πολύ δυνατά!– δίνοντας το καλύτερο έναυσμα για ό,τι θα επακολουθούσε και κερδίζοντας τις εντυπώσεις (όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό το τελευταίο). Το ίδιο συνέβη και με τους επίσης συμπατριώτες Earth Of Distrust, συγκρότημα που φαίνεται να βρίσκεται στα καλύτερά του. Έχουν μόλις κυκλοφορήσει δεύτερο άλμπουμ (Victimology) και υπερασπίστηκαν λάιβ με πολύ πειστικό τρόπο το μίγμα πανκ, hardcore, sludge και thrash το οποίο παίζουν, με κινητήριο μοχλό τον frontman τους, που έδωσε τον καλύτερο του εαυτό. Σίγουρα θα μιλήσουμε ξανά γι' αυτούς στο μέλλον.
Αλλά η επόμενη μία ώρα ανήκε στο ζεύγος Valentine & Livengood. Ο «Χυμός του Σατανά» (έτσι μεταφράζεται το όνομα Jucifer) –χαρακτηρισμός που είχε ακουστεί για τον O. J. Simpson σε μία από τις πιο προβεβλημένες δίκες των τελευταίων χρόνων– ήρθε όμως στην Αθήνα χωρίς το τεράστιο τείχος των ενισχυτών του. Μεγάλο κρίμα, μιας κι έτσι μια συναυλία πολυαναμενόμενη για τους λάτρεις του σκληρού ήχου έχασε αρκετά. Το αποτέλεσμα πάντως υπήρξε και πάλι εκκωφαντικό.
Οι Jucifer έδειξαν από την αρχή τις διαθέσεις τους, με τα τύμπανα να χτυπάνε ανελέητα και τη Valentine να «φτύνει» απόκοσμα φωνητικά. Ήταν δε και η ίδια μια απόκοσμη, μαυροντυμένη φιγούρα, που πίσω από τα ξανθά μακριά της μαλλιά έβγαζε μια δαιμονισμένη οργή και βιαιότητα. Μέσα από άπειρες ηλεκτρικές και ηλεκτρισμένες παραμορφώσεις και σε ένα βαρύ μεταλλικό κλίμα, το αποτέλεσμα δεν στάθηκε και ό,τι καλύτερο για τα απαίδευτα αυτιά. Γιατί, έστω και δίχως τους ενισχυτές τους, οι Jucifer ανέβηκαν στη σκηνή για να τα σπάσουν όλα.
Οι Αμερικάνοι δεν επικεντρώθηκαν μόνο στο καινούργιο τους άλμπουμ За Волгой для нас земли нет (αν σου κάνει εντύπωση ο τίτλος, τσέκαρε τα όσα δήλωσαν πρόσφατα στη συνέντευξη που μας έδωσαν), από την άλλη ωστόσο δεν μας έκαναν και τη χάρη να παίξουν κάποια από τα πιο εμπορικά τους τραγούδια, όπως λ.χ. το "Hennin Hardine". Ήταν αποφασισμένοι να στείλουν το (λιγοστό, αντικειμενικά...) κοινό μέσα στον δικό τους βαρύ και ασήκωτο κόσμο. Έτσι, για περίπου μία ώρα, ο θόρυβος και το σκοτάδι δημιούργησαν μια μυστήρια ατμόσφαιρα, με δύο φιγούρες να χτυπιούνται ασταμάτητα στη σκηνή, χωρίς κανένα έλεος.
Δεν ήταν λοιπόν μια «εύκολη» συναυλία αυτή των Jucifer, όπως ειπώθηκε και στην αρχή. Όσοι χάρη στο ίντερνετ είχαν υποψιαστεί τι θα έβλεπαν το Σάββατο στο Six d.o.g.s. σίγουρα έζησαν μια ξεχωριστή εμπειρία. Όσοι όμως περίμεναν κάτι πιο δυνατό μάλλον απογοητεύτηκαν, όπως απογοητεύτηκαν και όσοι περίμεναν μια διαφορετική setlist, ειδικά από ένα σημείο κι έπειτα, όταν το αποτέλεσμα έγινε κάπως μονότονο. Προσωπικά, πάντως, ήμουν ανάμεσα σε όσους απόλαυσαν τον «χυμό του Σατανά», περιμένω δε να τους δω και πάλι, ακόμα πιο εκκωφαντικούς.
{youtube}HHMPP-sGHs4{/youtube}
