Έχοντας παρακολουθήσει τη συναυλία των Toasters στο Tiki, πριν κάποια χρόνια, σκέφτηκα πως το συγκεκριμένο μπαρ μάλλον δεν μου πάει για συναυλιακός χώρος –τουλάχιστον όχι για μπάντες τέτοιου βεληνεκούς. Τότε βέβαια τα πράγματα ήταν διαφορετικά: ο χώρος διεξαγωγής είχε αλλάξει τελευταία στιγμή και το Facebook δεν ήταν ένα από τα πρώτα πράγματα που κοιτάγαμε για να ενημερωθούμε για ένα live. Συνεπώς, ο κόσμος ήταν λίγος και η ελευθερία κινήσεων μεγάλη.
Κάτι που δεν συνέβη το βράδυ της Κυριακής, αφού ήταν προκαθορισμένο πως οι Demented Are Go θα εμφανίζονταν στο Tiki και πως το psychobilly κοινό στην Ελλάδα μπορεί να είναι μικρό, αλλά είναι ενεργό και συνεχώς αυξανόμενο –και οι Ουαλοί αναγνωρίζονται ως μία από τις μεγαλύτερες μπάντες του είδους. Έτσι, ο χώρος γέμισε από κόσμο. Αυτού του είδους το κοινό, βέβαια, αποτελείται από ανθρώπους που λίγη σημασία δίνουν αν το μέρος όπου βρίσκονται έχει γεμίσει ασφυκτικά ή αν ο αέρας είναι ποτισμένος από ιδρώτα, μπύρα και καπνό: όταν η πόρτα ανοίγει, παίρνει μαζί της κι όσους βρίσκονται πίσω της. Τέτοιοι άνθρωποι μένουν στην ουσία και αφήνονται να παρασυρθούν στους ήχους και στην ενέργεια μιας μεγάλης μπάντας, την οποία χαίρεσαι να βλέπεις επί σκηνής.
Χορός. Όλο το Tiki χόρευε την Κυριακή παραδομένο στο psychobilly των Ουαλών και δεν σταμάτησε παρά με το σφύριγμα της λήξης –20 και πλέον κομμάτια και 2 encore μετά. Τα πιο γνωστά τραγούδια της μπάντας ακούστηκαν σχεδόν όλα, μην αφήνοντας κανέναν παραπονεμένο: “Pervy In The Park”, “Satan's Rejects”, “Holy Hack Jack”, “Cripple In The Woods” και “Rubber Buccaneer”, μεταξύ άλλων. Οι δυνατοί ρυθμοί, οι βρώμικες κιθάρες και το στακάτο κoντραμπάσο πλαισίωναν ιδανικά τη φωνή του αιώνια νέου Sparky κι εσύ απλά ξέχναγες ότι αυτό το συγκρότημα δρα εδώ και 30 χρόνια.
Το παίξιμό τους είναι πανκ, όπως κι αν το δει κανείς. Από το ηχητικό στυλ και την έκδηλη (καλώς εννοούμενη) τσαντίλα, μέχρι τα μικρά λαθάκια, από αυτά που γίνονται κατόπιν μπυροποσίας. Η ουσία όμως είναι πως οι Demented Are Go έδωσαν ένα πολύ ωραίο σόου, που, παρά τον μέτριο ήχο, νομίζω πως ικανοποίησε άπαντες.
Τη συναυλία άνοιξαν οι δικοί μας Ducky Boyz, με ένα εκρηκτικό μείγμα garage, punk, psychobilly και surf και με πολλά ορχηστρικά κομμάτια, σε ένα σετ το οποίο υπηρέτησε ιδανικά τον σκοπό του. Ζέστανε ιδανικά τον κόσμο που είχε μαζευτεί στο Tiki, αποτελώντας συνάμα κι ένα εγκάρδιο καλωσόρισμα προς τους Demented Are Go.
Τελικά όσο υπάρχουν μπάντες σαν κι αυτές, που σε κάνουν να ξεχνάς πού βρίσκεσαι, να χορεύεις αγκαλιά με τον –μέχρι πρότινος– άγνωστο διπλανό σου και να τραγουδάτε μαζί ένα ρεφρέν το οποίο σας έχει ενώσει εν αγνοία σας, ο χώρος δεν θα έχει τόση σημασία. Για εκείνες μάλιστα τις λιγοστές ώρες, μπορεί να γίνει το αγαπημένο σου μέρος…
