Δεν έχεις κάθε μέρα την ευκαιρία να παρακολουθήσεις μια ζωντανή εμφάνιση του ηγέτη των Eyeless In Gaza. Η προηγούμενη επίσκεψη του Martin Bates στα μέρη μας ήταν το 2006 (Gagarin) ενώ η επόμενη, μετά και από τα... στραβά που του έτυχαν το βράδυ της Παρασκευής, δεν αποκλείεται να αργήσει πολύ.
«Θα είναι μια σπάνια σόλο εμφάνιση για εμένα, την οποία σκοπεύω να απολαύσω», δήλωσε ο Bates στην πρόσφατη συνέντευξή του στον συνάδελφο Διονύση Κοτταρίδη (τη διαβάζετε εδώ), όμως οι αστάθμητοι παράγοντες του στέρησαν –προς στιγμή έστω– αυτή την απόλαυση. Μόλις στο δεύτερο τραγούδι, κι ενώ η επί σειρά ετών συνεργάτιδα Elisabeth S κρατούσε το μπάντζο της, ο καβαλάρης του οργάνου ξεκόλλησε και της έμεινε στα χέρια. Με το που τελείωσε το κομμάτι, η μουσικός ξέσπασε και ακούστηκαν τα απαραίτητα... μπινελίκια από μικροφώνου: «30 χρόνια το έχω, τώρα βρήκε να χαλάσει;» ανέκραξε απελπισμένη.
Το ατύχημα υπήρξε καθοριστικό για τη συνέχεια της βραδιάς, καθώς ανάγκασε το ντουέτο να αλλάξει σε μεγάλο βαθμό την προγραμματισμένη setlist, παίζοντας αρκετά τραγούδια με ελλιπή οργανική υποστήριξη. Ειδικά στο διάστημα αμέσως μετά το συμβάν, ήταν εμφανής ο εκνευρισμός και η αμηχανία, διάθεση που αντικατοπτρίστηκε και στην περφόρμανς τους, η οποία είχε αρκετές αστάθειες. Είναι χαρακτηριστικό ότι έκαναν διάλειμμα έχοντας παίξει μόλις εννέα τραγούδια. Σαν να μην έφτανε αυτό, κλείστηκαν κατόπιν στο καμαρίνι τους για μισή ώρα. Το μομέντουμ έμοιαζε να έχει χαθεί.
Αλλά όταν επανήλθαν, είχαν μάλλον συνέλθει από το σοκ. Η S είχε ούτως ή άλλως μαζί της και άλλα όργανα (μελόντικα, κιθάρα, μεταλλόφωνο, διάφορα κρουστά) και μια φωνή που έπιανε ωραίες εναρμονίσεις. Όμως ήταν ο Bates που έκανε τη δύσκολη δουλειά, εκείνος που ανέσυρε τη βαθιά, συγκινητική φωνή του και το πάθος του, χαρίζοντάς μας ουκ ολίγες όμορφες και ζεστές στιγμές. Ως μουσικός σίγουρα δεν είναι τέλειος, αλλά τον σώζει η προσωπικότητά του: τις λίγες ειδικά φορές που άφησε την κιθάρα για να κάτσει στο μίνι αρμόνιό του, δημιούργησε κλίμα μυσταγωγικό.
Οι επιλογές υπήρξαν αρκετά αντιπροσωπευτικές, ειδικά αν αναλογιστεί κανείς το μέγεθος της δισκογραφίας των Eyeless In Gaza αλλά και των σόλο εξορμήσεων του Βρετανού: ακούστηκαν κομμάτια και από την πρώτη περίοδο του γκρουπ, όπως το υπέροχο "Drumming The Beating Heart" (το οποίο έκλεισε το κυρίως μέρος της βραδιάς), αλλά και από το περσινό σόλο άλμπουμ Unsung, όπως το διασκευασμένο παραδοσιακό "Wait And See". Συνολικά 23 τραγούδια, με το φολκ στοιχείο να επικρατεί, όπως αναμενόταν.
Ήταν λοιπόν όμορφη, παρά τις αντιξοότητες, η βραδιά στο Drugstore. Το κοινό (που θα μπορούσε να είναι και περισσότερο) χειροκρότησε δυνατά και φάνηκε να το απολαμβάνει, το ίδιο και οι δύο μουσικοί –τουλάχιστον από ένα σημείο κι έπειτα. Στο τέλος πάντως έμοιαζαν ικανοποιημένοι, αφού έπαιξαν και δύο επιπλέον τραγούδια ως encore. Ας ελπίσουμε η ατυχία της Παρασκευής να μην τους μείνει χαραγμένη στη μνήμη κι έτσι να υπάρξει σύντομα κάποια νέα επίσκεψή τους στα μέρη μας...
