Όσο αγαπητό είναι το φεστιβάλ σε όσους (σε πολύ δύσκολους καιρούς) καταφέρνουν να ζήσουν, άλλο τόσο μισητό είναι στους υπόλοιπους που είναι αναγκασμένοι να υποστούν τις διθυραμβικές κριτικές για όσα φοβερά και τρομερά έχουν δει οι παρευρίσκοντες... Είναι το φεστιβάλ που η (τηρουμένων των αναλογιών) πολυπληθής αποστολή των Ελλήνων "επιτρέπει" στους "ανταποκριτές" να γράφουν με αναφορές που μόνο όποιος το έχει ζήσει μπορεί να αντιληφθεί.
Η αλήθεια είναι, για να θέσουμε τα πράγματα στην πραγματική τους βάση, ότι φεστιβάλ σαν το Primavera Sound Festival, που γίνεται εδώ και έντεκα χρόνια στη Βαρκελώνη, είναι μοναδικό ως φαινόμενο. Σίγουρα ένα φεστιβάλ που, ξεκινώντας από τα στενά όρια του Poble Espanyol, έχει μετατραπεί σε ένα παγκοσμίου φήμης event με 40.000 άτομα ανά ημέρα στο Parc del Forum, αλλά δύο επιρόσθετες (των τριών) ημέρες, pre και post parties στην πόλη, δείχνει μια πορεία που δεν είναι αμελητέα.
Δεν είναι όμως τα νούμερα και τα μεγέθη που κάνουν το Primavera μοναδικό -αντίθετα ενδέχεται τις επόμενες χρονιές και όσο μεγαλώνει, να αποθαρρύνει αρκετούς από τους πιστούς του στο να βρεθούν εκεί, καθώς η πολυκοσμία δεν ταιριάζει με το μέγεθος και τη φύση πολλών εκ των acts. Σίγουρα ρόλο παίζει η παραθαλάσσια τοποθεσία, η Βαρκελώνη ως πόλη με αρκετό υποψιασμένο μουσικά κοινό, αλλά φαίνεται ότι το μεγαλύτερο ρόλο παίζει η φιλοσοφία του. Ουδέποτε άλλοτε ένα ευρωπαϊκό φεστιβάλ δεν κατόρθωσε να ισορροπήσει τόσο στέρεα ανάμεσα στην αναζήτηση του εναλλακτικού κοινού (και πολλές φορές να παίξει με τις σχεδόν σχιζοφρενείς για τους αδαείς νόρμες του) και την εμπορικότητα, με την εισπρακτική έννοια. Έτσι, ώστε το πρώτο τελικά να πωλείται ως premium κοινό σε ένα σκασμό από χορηγούς ή media υποστηρικτές που το αγκαλιάζουν και τρέφονται από αυτό. Και το τελευταίο μέτρο του Parc del Forum είναι πουλημένο χορηγικά και εκμεταλλεύσιμο εμπορικά, έτσι ώστε και το ίδιο το φεστιβάλ να έχει γίνει πλέον μια επιχείρηση που γιγαντώνεται, αλλά και παράλληλα να μπορεί να προσφέρει περισσότερα: σε καλλιτέχνες, υπηρεσίες, σκηνές...
Αναρωτιούνται πολλοί, μα τι στο καλό μας λείπει και δεν μπορούμε να οργανώσούμε ένα τέτοιο φεστιβάλ: τόσα και τόσα χρήματα έχουν σπαταληθεί και λίγοι διαννοούνται να ξεκουβαληθούν, όχι από άλλη χώρα, αλλά από άλλη πόλη, για να έρθουν σε αθηναϊκή φεστιβαλική διοργάνωση. Και χρήματα έχουν δοθεί αρκετά και μεγάλα ονόματα έχουν έρθει, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί κανείς ούτε καν να υποθέσει οτι διαθέτουμε το όραμα, την οργάνωση αλλά και την εξωστρέφεια αυτών των Καταλανών. Φανταστείτε: πόσες ειρωνείες έχουν δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια οι διοργανωτές του Primavera από τους δικούς μας εδώ, για το πόσο εύκολα δίνουν φωτογραφικά και συντακτικά πάσα για να έρθουν δημοσιογράφοι (οι οποίοι διαφήμισαν δωρεάν όλο αυτό το διάστημα το φεστιβάλ σε όλες τις πόλεις της Ευρώπης). Τους θεωρούμε φυσικά ηλιθίους που με μηδενικό μπάτζετ κατόρθωσαν να κάνουν indie μέκκα τη Βαρκελώνη το Μάιο. Το ότι η έννοια του τσαμπατζή δεν υπάρχει αφού όχι μόνο δεν υποθάλπτεται από τον ίδιο το διοργανωτή με τις επιλογές των πορτιέρηδων, αλλά προστατεύεται με ηλεκτρονικό σύστημα, σαφώς είναι επίσης κάτι... δευτερεύον.
Αλλά ας γυρίσουμε στο ίδιο το festival, αποφεύγοντας περαιτέρω συγκρίσεις. Η συναυλιακή επιστροφή των Pulp ήταν -κατ' εξαίρεση- ο φετινός μεγάλος κράχτης, αλλά φάνηκε και από το πλήθος των αναγνωρισμένων ονομάτων και των σκηνών, ότι φέτος θα ήταν μια πολύ μεγαλύτερη υπόθεση. Ο χώρος του φεστιβάλ πλέον έχει γίνει τεράστιος, με οκτώ σκηνές που απαιτούν ειδική προετοιμασία επιπέδου... καλοκαιρινής, ποδοσφαιρικής. Ο αναπόφευκτος χαμός των μπαρ με 40.000 κόσμο ημερησίως, έγινε προσπάθεια να καλυφθεί με τη βοήθεια της ψηφιακής τεχνολογίας, επί ματαίω όμως. Νέο στοιχείο του φεστιβάλ ήταν το Primavera Portal, το σύστημα που επέτρεπε τη μετατροπή της access card του φεστιβάλ σε debit card, η οποία "γέμιζε" με χρήματα και μπορούσε να εξαργυρωθεί στα μπαρ! Δυστυχώς όμως όχι μόνο δεν απέτρεψε τις ουρές, αλλά με ένα σύστημα κρασαρισμένο τις πέντε πρώτες ώρες του φεστιβάλ, οδήγησε σε αρκετό εκνευρισμό τον κόσμο που απαιτούσε... αλκοόλ!
221 μπάντες βρέθηκαν φέτος στο Primavera Sound Festival. Ακόμα και για μας που βρεθήκαμε εκεί, το νούμερο μας φαίνεται απίστευτο... Πάλι δεν πήραμε παρά μία μικρή μυρωδιά -τις επόμενες φορές θα απαιτήσουμε τραμ για τις μεταφορές μας από σκηνή σε σκηνή. Η πολυκοσμία ήταν αναπόφευκτη, με όλα τα δεινά της (σκουπίδια, διάχυτη μυρωδιά κάτουρουψ, ουρές στις τουαλέτες). Αλλά ταυτόχρονα είχε και μία διάχυτη, αυθεντική πολιτική διαμαρτυρία, "κλεμμένη" από το γενικότερο vibe της πόλης όλο αυτό το διάστημα. Τα συνθήματα πετάγονταν έξω σε κάθε ευκαιρία ή ήταν κολλημένα ή αναρτημένα σε συγκεκριμένα σημεία. Συνθήματα με κέντρο την Plaça de Catalunya όπου η ισπανική "επανάσταση" λαμβάνει χώρα ως πολιτική ενέργεια, με ομιλίες, οργάνωση, συσσίτια και υπογραφές... πέρα από πολιτικά κόμματα.
Δείτε το πρώτο video:
{youtube}HFrwEoCIrHw{/youtube}
