Μουσικός με αύρα και πορεία ζωής στις αμυχές του μυθικού, δυνητικός αλλά περισσότερο παρεμπίπτων ηθοποιός, αδιαμφισβήτητος και διαχρονικός ζεν-πρεμιέ. Ο Grand Jacques, ο νεαρός Βέλγος που από τις Βρυξέλλες ταξίδεψε στο Παρίσι, δοκίμασε, την πάτησε, αναδιπλώθηκε και κατάφερε να βρει τη δική του θέση στη γαλλική τραγουδοποιία –κάπου δίπλα στους οριστές της σύγχρονης μουσικής εντοπιότητας, όπως ο Aznavour, ο Chevalier και ο Trenet.
Αφιερώματα, μνημονεύσεις, κείμενα και διασκευές έχουν κατακλύσει τη δημοσιότητα μέσα στα χρόνια που πέρασαν από τον πρόωρο χαμό του Jacques Brel, το 1978. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, παρολ’ αυτά, πρόκειται ίσως για το μοναδικό αφιέρωμα το οποίο ρίχνει το βάρος περισσότερο στη διήγηση της ζωής που διαδραματιζόταν παράλληλα με το έργο του Brel, χωρίς να προτάσσει ένα κατεβατό από τραγούδια. Αφήνοντας έτσι τη βιωματικότητα να περνάει στα ψιλά γράμματα.
Ένα τρίο, η Nathalie Lhermitte στην ερμηνεία, o Jacques Pessi στη συγγραφή (αλλά και συνερμηνεία των κειμένων) και ο Aurelien Noel στο ακορντεόν έφτιαξαν μαζί ένα ίσως ευσύνοπτο –όπως και η ιστορία του Brel– συνονθύλευμα βιογραφικών στοιχείων και ενδεικτικών εκτελέσεων, στην προσπάθεια να διαφωτίσουν την κατάσταση όπως εκείνη λάμβανε χώρα στο περιθώριο της δημοσιευμένης δραστηριότητάς του, από την εποχή του Grand Jacques (1954) μέχρι και του Les Marquises (1977).
Μέσα από το υποτιθέμενο ταξίδι της Nathalie Lhermitte στο Παρίσι προς αναζήτηση εργασίας, η κουβέντα με τον εργοδότη Pessis φτάνει στον Jacques Brel, που λειτουργεί σαν το φημισμένο αρσενικό αντίστοιχό της, δίνοντας το έναυσμα για να κυλήσει το υποκριτικό μέρος της παράστασης. Η διήγηση ξεκινά με την άφιξη του Brel από τις Βρυξέλλες στο Παρίσι και καταλήγει στις Νήσους Μαρκησίες και στην τελική επιστροφή στη γαλλική πρωτεύουσα. Η ροή της βιογραφικής σύνθεσης εκτυλίσσεται σε σταθερό μοτίβο, με αναδρομή και μουσικές συνδέσεις εννοιολογικές περισσότερο, παρά ορθοχρονολογικές. 
Έναρξη, λοιπόν, με μια εκτέλεση του “La Quete” (η μάταιη αναζήτηση) και τα ονειροπόλα σχέδια του Βέλγου για αναζήτηση μιας ζωής που θα του ταίριαζε περισσότερο από την εμπορία χαρτονιού. Η μόνιμη αναπόληση του Βελγίου κάνει την εμφάνισή της με το “Le Plat Pays”, ενώ ο έρωτας δεν αργεί να παρεισφρήσει όταν εκείνος γνωρίζει την Therese –παίρνοντας σάρκα και οστά στο “Quand On A De L' Amour”. O Brel αρχίζει να συναναστρέφεται τον Georges Brassens, ο οποίος κρατά την αυτοπεποίθησή του ψηλά παρά τα διάφορα αρνητικά σχόλια για τις ερμηνευτικές του ικανότητες, για να καταλήξει σε μια περίοδο ακμής περιγραφόμενη μέσα από ερμηνείες των αριστουργηματικών “Le Vals De Mille Temps”, “Les Bonbons” και “Flamandes”. 
Ο γάμος, οι κόρες που ήθελαν να μοιάσουν στον πατέρα τους κι εκείνος τις απέτρεπε, το υπερβολικό κάπνισμα και η συνειδητή απόφαση να παύσει τη μουσική παραγωγή, αλλά και ο κινηματογράφος, οι έρωτες, η Edith Piaf, όλα φιλτράρονται και κάνουν μια περαντζάδα από αυτήν την εξιστόρηση της ζωής και της μουσικής του Jacques Brel. Το “Les Marquises” φέρνει την ιστορία στο προτελευταίο και χαρακτηριστικό βιοτικό του στάδιο στις Νήσους Μαρκησίες όπου «το κλαψούρισμα δεν έχει θέση», για να δώσει τη θέση του στο “Ne Me Quitte Pas” και στην τελευταία –και οριστική– στάση του Jacques Brel στο Παρίσι.
Σύντομο, με μοναδικά εφόδια ένα βιογραφικό κείμενο εμπλουτισμένο με μικρούς κωμικούς διαλόγους, ένα ακορντεόν και τη μοναδική φωνή της αγαπημένης του γαλλικού κοινού, Nathalie Lhermitte, το συγκεκριμένο αφιέρωμα επιδιώκει να καταδείξει τις θεμελιωδέστερες, τουλάχιστον, πτυχές της ζωής και του έργου του Jacques Brel. Και το πραγματώνει.
Φωτογραφίες: Δάφνη Ανέστη
