Φωτογραφίες: Δάφνη Ανέστη
Είμαστε στο Gagarin από νωρίς, όπου κάποιοι περίμεναν τα support που είχαν ακούσει ότι θα προετοίμαζαν το κοινό για τη βραδιά του Roky Erickson, παρότι τίποτα τέτοιο δεν είχε ανακοινωθεί, τουλάχιστον επισήμως. Στις 23.00 περίπου, κι ενώ το Gagarin ήταν από ώρα γεμάτο με ένα κοινό ετερόκλητο, όπου αντιπροσωπεύονταν όλες οι ηλικίες, βγήκε επί σκηνής ο πρωταγωνιστής της βραδιάς, περιστοιχισμένος από τη μπάντα του. Τα όσα ακολούθησαν κατά τη διάρκεια της επόμενης μιάμισης –περίπου– ώρας είναι λίγο δύσκολο να περιγραφούν χωρίς να αδικήσουμε ή να υπερτιμήσουμε τους μουσικούς.
Κατ’ αρχάς, δεν περιμέναμε πολλά πράγματα από έναν rock ’n’ roll ήρωα των νεανικών μας χρόνων, ο οποίος στα ψυχιατρεία του Τέξας έγινε ανθρώπινο πειραματόζωο για να δοκιμάσουν διάφοροι «επιστήμονες» τις «πρωτοποριακές» τους μεθόδους και πέρασε κατόπιν χρόνια σπίτι του με διάφορα φάρμακα/φαρμάκια να ταλαιπωρούν το μυαλό του, παρέα με τους εφιάλτες του. Παρ’ όλα αυτά, με τη βοήθεια όσων τον αγαπούν, ο Roky Erickson επανήλθε στον κόσμο των ανθρώπων, έβγαλε πρόσφατα έναν τρυφερό, συγκινητικό δίσκο με τους Okkervil River και νάτος στη σκηνή να παίζει για εμάς, στα μέρη μας.
Μετά απ’ όλα αυτά, να με συγχωρείτε, όμως δεν μπορώ να γράψω «αντικειμενικά». Γιατί δεν ενδιαφέρει διόλου εάν η μπάντα του Erickson δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων –καθώς θα μπορούσε να είναι μια οποιαδήποτε μπάντα, που απλά τον συνόδευε. Δεν μας ένοιαξε καθόλου που σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας ο Roky δεν κοίταζε το κοινό αλλά τον κιθαρίστα του –τον οποίον συμβουλευόταν πριν από κάθε τραγούδι– ούτε μας πείραξε που ξεχνούσε κάποιες φορές τους στίχους ή σε ποιο σημείο έπρεπε να τραγουδήσει. Για την ακρίβεια, δεν μας ενοχλούσε τίποτα γιατί αυτός ο άνθρωπος έχει τη δύναμη να σε κάνει να τα ξεχνάς όλα. Μα όλα. Γιατί αφοσιώνεσαι στη μουσική και στους στίχους του και να φεύγεις μακριά. Πολύ μακριά.
Από τη στιγμή που οι επί σκηνής ξεκίνησαν με το “Cold Night For Alligators”, καταλάβαμε ότι δεν πρόκειται να ακούσουμε τον καινούργιο δίσκο με τους Okkervil River. Όντως, το σετ συνέχισε με “Creature With The Atom Brain”, “Starry Eyes”, “Bloody Hammer”, “Reverberation”, “Night Of The Vampire” (με την οργανίστρια των Meanie Geanies), “Roller Coaster”, “Splash 1”, “Don’t Shake Me Lucifer”, “Don’t Slander Me” και “Two Headed Dog”, ενώ για το encore μας φύλαγαν τα “I Walked With A Zombie” και φυσικά το “You’re Gonna Miss Me”. Φεύγοντας, ο Roky είπε κάτι στον κιθαρίστα και με τη σειρά του εκείνος πλησίασε το μικρόφωνο και μας είπε: «Ο Roky λέει Ευχαριστώ».
Και εμείς το ίδιο…
