Φωτογραφίες: Δάφνη Ανέστη
Τον Tonino Carotone τον έχω δει ζωντανά άλλες δύο φορές στο παρελθόν. Και, όσο κι αν καθυστέρησε στο ραντεβού μας, δεν μπόρεσα ποτέ να του κρατήσω κακία. Την πρώτη φορά νόμιζα ότι κάτι του έτυχε. Τη δεύτερη κατάλαβα ότι το συνηθίζει, κι έτσι την Παρασκευή το βράδυ ξεκίνησα για το Half Note εξοπλισμένη με ό,τι free press βρήκα στο σπίτι και δεν είχα ακόμα διαβάσει, ώστε να σκοτώσω την ώρα μου σε περίπτωση που ο Βάσκος φίλος μου με έστηνε για ακόμη μια φορά.
Προς μεγάλη μου έκπληξη, ο Carotone και η μπάντα του εμφανίστηκαν με μόνο 15 λεπτά καθυστέρηση, καταχειροκροτούμενοι από τραπέζια και μπαρ. Με το κρασί μου (των εξωφρενικών 7 ευρώ) ανά χείρας, συνειδητοποίησα πως ο κιθαρίστας ήταν φτυστός ο Σπύρος Γραμμένος κι έπειτα άρχισα να παρατηρώ τον κόσμο, ο οποίος έδειχνε να «λύνεται» όλο και περισσότερο όσο περνούσε η ώρα –τραγουδώντας και χορεύοντας όσο επέτρεπαν οι καρέκλες όπου καθόντουσαν. Γύρω στη μισή ώρα μετά την έναρξη του live, την εμφάνισή τους στο Half Note έκαναν τέσσερις Ισπανοί (Ερασμίτες κατά πάσα πιθανότητα) κλέβοντας την παράσταση με τη ζωντάνια τους. Τα “La Abuela Vuela”, “La Caravana” και “Il Santo” απέκτησαν έτσι άλλη διάσταση, αφού οι συμπατριώτες του Tonino Carotone δεν αρκέστηκαν μόνο στο να τα τραγουδήσουν και να τα χορέψουν μεταξύ τους, αλλά ξεχύθηκαν και στα τραπέζια ξεσηκώνοντας το κοινό, παρασύροντάς μας σε ένα ξέφρενο πάρτι. Το πρώτο μέρος έκλεισε με πολύ λαχάνιασμα και την εντυπωσιακή Piluka, που άφησε για λίγο το μικρόφωνο των φωνητικών και μας τραγούδησε το “Parole Parole”.
Μετά από ένα εικοσάλεπτο διάλειμμα, ο Carotone βγήκε ξανά στη σκηνή με το ίδιο μαύρο κοστούμι που φορούσε και όταν μας καλησπέρισε, αλλά και με το καπέλο του, το οποίο δεν αποχωρίζεται ποτέ. Πριν ξεκινήσει να τραγουδά άρχισε το μπλα-μπλα, στα ισπανικά φυσικά, για ό,τι του κατέβαινε στο κεφάλι. Και, παραδόξως, πολλοί θαμώνες έδειχναν να καταλαβαίνουν τα πάντα από όσα έλεγε, γελώντας με το κάθε του αστείο. Σαν νερό πέρασε κάπως έτσι και η μια περίπου ώρα που μας απέμενε, με αφιερώσεις σε Αργεντίνους (“De Vuelta Por Buenos Aires”), αλλά και σε Αμερικάνους (“Tu Vuo Fa L’ Americano”) και με πολύ κέφι, που έκανε τον “Mondo Difficile” στον οποίο ζούμε να φαντάζει –έστω και για λίγες ώρες– ρόδινος.
Δεν είναι τυχαίο το πόσο ταιριάζει ο Tonino Carotone στην ιδιοσυγκρασία και στην κουλτούρα μας. Εμείς οι μεσογειακοί λαοί έχουμε έναν κοινό κώδικα, ακόμα κι αν δεν μιλάμε την ίδια γλώσσα. Λίγο η γλώσσα του σώματος, λίγο της μουσικής, λίγο το φλογερό μας ταμπεραμέντο, καταφέρνουμε τελικά να επικοινωνούμε με απόλυτη επιτυχία. Η χημεία αυτή λειτούργησε λοιπόν και στην πρεμιέρα των Ισπανών στο Half Note και νομίζω ότι το μαγαζί θα παραμείνει κατάμεστο όλη την εβδομάδα, με όλους τους φίλους του Carotone να παρελαύνουν από το Μετς για ένα γνήσιο jazz-punk-balkan πάρτι!
