Φωτογραφίες: Θεοδώρα Παναρίτη
Έχουν περάσει 11 χρόνια από την κυκλοφορία του How To Measure A Planet? (1998) των Gathering που αποτέλεσε την πρώτη και πιθανώς την τελευταία αφορμή να ασχοληθεί μαζί τους κοινό το οποίο δεν παρακολουθεί την goth-metal σκηνή. Ο διπλός αυτός δίσκος, πέρα απ’ ότι ανέδειξε περισσότερο από ποτέ τη φωνή της Anneke Van Giersbergen, εξακολουθεί μέχρι σήμερα να ακούγεται ως έργο μιας μπάντας που ήθελε να ξεφύγει από τα στεγανά μιας κορεσμένης σκηνής. Και τα κατάφερε. Αλλά δεν είναι επί της παρούσης η αξιολόγηση εκείνης της δουλειάς – εξηγεί όμως γιατί ακριβώς στις συναυλίες των Gathering (παλαιότερα) και της Anneke (τώρα) παρευρίσκεται κόσμος που αμφιβάλλω αν έχει περισσότερους από 10 metal δίσκους σπίτι του. Μιλάω και για μένα...
Μπορεί από το 2007, όταν η Anneke αποχώρησε από τους Gathering με σκοπό να ακολουθήσει σόλο καριέρα, να έχει κυκλοφορήσει δύο μέτριους δίσκους αλλά αυτό δεν εμπόδισε περίπου 300 άτομα να παρακολουθήσουν στη συναυλία και να την αποθεώσουν. Όχι μόνο γιατί είναι δύσκολο να τραβήξεις τα μάτια σου από πάνω της αλλά γιατί είναι από τις τραγουδίστριες που πάνω στην σκηνή είναι σα να βρίσκονται στο σπίτι τους. Αυτή της η ευχέρεια ομορφαίνει και τα τραγούδια της, τα οποία, όταν τα ακούς ζωντανά, αποκτούν αρετές που στο στούντιο δεν είχαν ποτέ. Αμεσότητα, ρυθμό και ένταση είναι κάποιες από αυτές. Ειδικότερα, η τελευταία μπορεί να οφείλεται και στο χαμόγελο της Anneke, που ποτέ δεν την εγκαταλείπει.
Ειδική μνεία αξίζει και στο κοινό που τραγούδησε μαζί της σχεδόν κάθε τραγούδι, με κορυφαία στιγμή την απροσδόκητη a cappella εκτέλεση (λόγω τεχνικού προβλήματος) του “My Electricity” των Gathering όπου δυσκολευόσουν να ακούσεις την Anneke λόγω του εντυπωσιακού singalong όλων όσων βρίσκονταν στο An. Εν ολίγοις, το βράδυ της Δευτέρας έγιναν απ’ όλες τις πλευρές όλα όσα χρειάζονται για να είσαι ευχαριστημένος – άλλωστε η σχέση της Anneke με την Αθήνα δείχνει αρκετά ισχυρή ώστε να ξέρεις με βεβαιότητα ότι θα ξανασυναντηθούν οι δρόμοι μας. Μακάρι την επόμενη φορά να έχει και καλύτερα τραγούδια στις αποσκευές της.
Στο λίγο που πρόλαβα από την εμφάνιση της Μάχης Νηλ, μπορώ να πω ότι φαίνεται να της ταιριάζει περισσότερο από τους Elysium, το ζητούμενο είναι να καταλήξει με μεγαλύτερη ακρίβεια σε ό,τι θέλει να κάνει μιας και για τις φωνητικές της δυνατότητες δεν αμφιβάλλει κανείς. Θα την παρακολουθούμε.
