Φωτογραφίες: Tristan
Το “Disko Partizani” όλοι το ξέρουμε και όλοι το έχουμε χορέψει, είτε σε κάποιο τρελό μεθύσι κάποιο ένοχο ξημέρωμα, είτε σε κάποιο ανάλαφρο νησιώτικο βραδάκι. Την Παρασκευή το βράδυ, λοιπόν, σε ένα νωχελικά γεμάτο Fuzz, ο Shantel και η παρέα του κατάφεραν να μας κάνουν λίγο πιο αληθινούς, λίγο πιο ειλικρινείς με τα αισθήματά μας και σίγουρα λίγο περισσότερο – επιτέλους – βαλκάνιους.
Ευρέως αναγνωρισμένος και κάτοχος BBC Award, αλλά πάνω απ’ όλα ένας δημιουργός μουσικής χωρίς βίζα, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε ο ίδιος, ο πολυπρόσωπος βασιλιάς του βαλκανικού dancefloor, μας μοίρασε βότκα, λάγνα κουνήματα και λίγο από τη μαγεία του Κουστουρίτσα. Οφείλω να ομολογήσω την προσωπική μου αδυναμία για τα live όπου ο τραγουδιστής έχει την ιδιότυπη όρεξη να οικειοποιείται το πάτωμα δίπλα και ανάμεσα στο κοινό του, να επιλέγει γελοία καπέλα και να τραγουδάει σε σπαστά ελληνικά «θα σπάσω κούπες για τα λόγια που ’πες». Και αυτό τα είχε όλα. Όλα τα συστατικά που χρειάζονται για να βρεθείς από το πουθενά ιδρωμένος, πρώτη γραμμή, παραδομένος σε ένα ξέφρενο γλέντι.
Αποφλοιωμένοι από τα συνηθισμένα κλισέ ανατολικοί ρυθμοί, βαλκανικές και τσιγγάνικες παραδοσιακές μελωδίες με upbeat στοιχεία, μπουζούκι και μία τρομπέτα να σε παίρνει από το χέρι και να σε πετάει στη σκηνή, το πολυσύνθετο μουσικό σύνολο που παρατέθηκε μπροστά μας εκείνο το βράδυ λαϊκιστί τα έσπασε. Προσωπικά έχω βαρεθεί τα μεγάλα μπλαζέ ονόματα με τα 40 Ευρώ, τους απολιθωμένους δεινόσαυρους με τα εξοχικά στην Ελλάδα και τα ανέκφραστα συναυλιακά δρώμενα υψηλής μουσικής. Νομίζω ότι όλοι πάμε στα live για διασκεδάσουμε, να ξεφύγουμε, να περάσουμε καλά. Για όλα τ’ άλλα υπάρχουν και τα cd.
P.S.: Σε περίπτωση που θέλετε να πιείτε στο Fuzz, θα ήταν καλό να έχετε πληρωθεί την προηγούμενη…
