Είχα δει ότι έρχονταν οι Dr. Feelgood στην Αθήνα για ένα διήμερο live. Αλλά, είχα σκεφτεί νοερά, ποιος νοιάζεται για μια μπάντα της οποίας δεν ζει πια ο εμβληματικός της frontman (14 χρόνια συμπληρώνονται φέτος από τον θάνατο του Lee Brilleux), που δεν έχει ούτε ένα παρακαλώ αυθεντικό μέλος και της οποίας ηγέτης είναι ο drummer που προστέθηκε στο group το 1984, όταν δηλαδή πλέον το group βρισκόταν στην παρακμή του; Αλλά το τηλεφώνημα της Έφης με έκανε να το ξανασκεφτώ - βρε δεν πετάγομαι κι εγώ μέχρι το Rodeo σκέφτηκα; Τελικά βέβαια ο Nori τα έφτυσε και μείναμε χωρίς φωτογραφίες - του ευχόμαστε γρήγορα περαστικά! - έμεινε όμως η εμπειρία ενός live καλύτερου από ό,τι φανταζόμουν (και τα μετέπειτα μπιρόνια στο Blue Fox, αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία).
Ο κόσμος στο Rodeo λιγοστός (ήταν βέβαια και δεύτερη μέρα), οικογενειακή η κατάσταση. Μια χαρά βέβαια για εμάς, που βλέπαμε όλοι άνετα στη σκηνή, σίγουρα όμως όχι και ό,τι καλύτερο για το μαγαζί. Κοινό παράξενο, ηλικίας 25-40, που σίγουρα δεν θα το κατέτασσες εύκολα σε κάποια μουσική φυλή, ήταν όμως αρκούντως ενήμερο για το τι επρόκειτο να δει και ήξερε τα τραγούδια. Όσο για τους Dr. Feelgood του 2008, αυτοί μοιάζουν περισσότερο με ένα πολύ καλό tribute band, παρά με εκείνο το συγκρότημα που έβγαλε το pub rock από τον κατά κύριο λόγο βρετανικό του ορίζοντα, εντάσσοντάς το στη διεθνή blues rock σκηνή. Ο τραγουδιστής τους πάντως Robert Kane (που έγινε ευρύτερα γνωστός ως ο άνθρωπος ο οποίος αντικατέστησε τον Eric Burdon μετά την αποχώρηση αυτού από τους Animals) είναι αναμφίβολα το δυνατότερο χαρτί τους. Εξαιρετικός στη φυσαρμόνικα, καλή φωνή, αεικίνητος στη σκηνή και πολύ μούρη με τα κομψά του κοστούμια και το μαύρο γυαλί, ήταν η ψυχή του performance των Dr. Feelgood στο Rodeo.
Από τραγούδια ακούστηκαν οι περισσότεροι «συνήθεις ύποπτοι» - με το “Roxette” από το πρώτο σετ να αποτελεί το highlight της βραδιάς. Μιας βραδιάς που κύλησε όμορφα, με τους Dr. Feelgood πότε να «μπλουζίζουν» και πότε να το ρίχνουν προς το πιο straight-forward rock ‘n’ roll - το δεύτερο τους πήγαινε νομίζω και περισσότερο. Η original μπάντα μπορεί λοιπόν να μην ήταν εκεί, το πνεύμα της πάντως υπηρετήθηκε με τον πρέποντα τρόπο από την τωρινή μετενσάρκωσή της.
