"Αυτά θέλει ο κόσμος!" Σύσσωμοι οι διοργανωτές, αγκαλιασμένοι και με τα ευρώ να γυρνάνε σαν σε μηχάνημα κουλοχέρη στα μάτια τους (από τον κόσμο που είχε κατακλύσει και τις τουαλέτες του Gagarin 205), μας προειδοποιούσαν να μην ξανα-απαιτήσουμε τίποτα Art Brut και To My Boy από τη ζωή μας. Mας προέτρεπαν με χάρη να καθίσουμε στα αυγά μας και να προετοιμαστούμε για μια σειρά από tribute bands που θα μας δώσουν fake λάμψη από μεγάλες μπάντες του παρελθόντος. 
O.k., όλο αυτό μπορεί να αποτελεί δικό μας αστειάκι (αν εξαιρέσουμε τις αγκαλιές και τους χαριεντισμούς κάθε είδους μεταξύ Astra και Didi Music), αλλά πρώτον δεν μας κάνει εντύπωση γιατί έγινε το αδιαχώρητο σε ένα προγραμματισμένο party με μουσικές που όλοι μας έχουμε κάποτε λιώσει και δεύτερον, αν δεν δικαιούται ο Marky να φτιάξει tribute band, ποιος δικαιούται; Κάτι γραφικοί και τελειωμένοι μιμητές; Υπήρχε, λοιπόν, η φυσική παρουσία του Marky στα drums που ήταν αρκετή ώστε να διαλύσει αυτή την αίσθηση του fake που έχεις σε tribute μπάντες. Και δεν χρειαζόταν και να κλείσεις τα μάτια εδώ που τα λέμε, ο lead singer (Sebastian τον λένε και βρίσκεται σε κάποιους Expulsados που θα βρείτε στη διεύθυνση http://www.myspace.com/expulsados) μια χαρά πλησίαζε στο στυλ και τη φωνή του Joey, με το δερμάτινο το σακάκι και τα γυαλιά του, το μικρόφωνο κολλητά στο σώμα του κτλ. 
Το κοινό -αμάγαλμα παλιών fans και πιτσιρικαρίας- δεν σταμάτησε να χορεύει (ακόμα και όσοι προσπαθούσαν να τους δουν έξω από την πόρτα), ενώ τα χαμόγελα στο καταιγιστικό τους set, τα επιφωνήματα στην εισαγωγή κάθε κομματιού, τα χαρακτηριστικά 1-2-3-4 και το crowd-surfing στις πρώτες σειρές ήταν στην ημερησία διάταξη. Και το party ήταν σύντομο μεν αλλά γλυκά λίγο. Άλλωστε όταν λες δυο ντουζίνες τραγούδια, βγαίνεις και ξαναβγαίνεις για encore και ο κόσμος ακόμα βρίσκει αγαπημένα που δεν έχεις παίξει, φωνάζοντας ρυθμικά "Somebody Put Something, Somebody Put Something In My Drink" και αρνούμενος να αδειάσει το χώρο, τα σχόλια περιττεύουν. Σχεδόν όλα τα έπαιξαν: Sheena Is A Punk Rocker, Havana Affair, Pet Sematary, I Wanna Be Sedated, Psycho Therapy, Do You Remember Rock And Roll Radio?, Rock And Roll High School, Blitzkrieg Bop, I Wanna Be Your Boyfriend, Rockaway Beach, Needles And Pins, KKK Took My Baby Away, What A Wonderful World ακόμα και το ετεροχρονισμένο... Merry Christmas. Και φυσικά όχι μόνο αυτά.
Και με διάθεση περιπαιχτική να είχες πάει χθες στο Gagarin 205 βγήκες το λιγότερο άδικα γκρινιάρης, για να μην πούμε αποστομωμένος. Για κάθε 100 νέα συγκροτήματα τα οποία "ανακαλύπτουμε" και ακούμε μανιωδώς όλοι εμείς οι παροικούντες εν τη Ιερουσαλήμ της δισκογραφίας, η πιτσιρικαρία θα έχει αντίστοιχα τα δύο-τρία standard είδωλα για να την αφορούν μόνο και θα διψά για μια ένεση από δαύτα. Μια χαρά το βρίσκω...
