Alice Cooper

Εστω ότι είσαι ένα πρωτοεμφανιζόμενο συγκρότημα και σου δίνεται η μοναδική, ίσως, ευκαιρία να παίξεις support για έναν από τους γνωστότερους rockers, μήπως θα έπρεπε να λες το όνομά σου λίγο πιο αργά για να το καταλάβουμε; Ετσι λοιπόν οι Dead City Jet (ή κάπως έτσι) άνοιξαν τη συναυλία και με το hard rock τους ήταν από τις πιο σωστές επιλογές support που είδαμε τα τελευταία χρόνια, με τον δυνατό και καθαρό ήχο τους και τα δυναμικά κομμάτια τους ζέσταναν το κοινό που ανταποκρίθηκε ανάλογα. Πίσω από την τεράστια κουρτίνα φαίνεται η φιγούρα του Alice Cooper, αποθεώνεται από το κοινό και αμέσως μετά δολοφονείται από την φιγούρα του… Alice Cooper, η αυλαία σηκώνεται η μορφή του “καλού” Cooper ντυμένου στα άσπρα κείτεται επί σκηνής και ο μαυροντυμένος Πρίγκηπας του sleaze ξεκινάει μια από τις καλύτερες συναυλίες του φετινού καλοκαιριού.



Δεν μας έλειψε ο βόας γιατί ο Alice βασίζει τις ζωντανές εμφανίσεις του στην θεατρική απόδοση των τραγουδιών του, με μικρές αλλαγές σκηνικών, με ηθοποιούς που βοηθούν στην αναπαράσταση των μικρών εγκλημάτων και των εφιαλτικών ονείρων του, όπου οι ζουρλομανδύες, η κρεμάλα και τα απρόσωπα αποκυήματα της φαντασίας του ανεβαίνουν στη σκηνή και γίνονται ένα με το συγκρότημα.

Βέβαια όλη η θεατρικότητα του πλανήτη δεν σώζει ένα live χωρίς το σημαντικότερο συστατικό που λέγεται καλό μουσικό υλικό και Δόξα Τον Alice έχει μπόλικο στο τσεπάκι του. Ξεκίνησε με το “It’s Hot Tonight” από το Muscle Of Love, συνέχισε με τα “No More Mr. Nice Guy” και “Under My Wheels”, για να ξεσηκώσει το κοινό με τον ύμνο του “I’m Eighteen ”, όχι χωρίς λόγο καθώς το νεανικό στην πλειοψηφία του κοινό γνώριζε πολύ καλά τα παλαιότερα (και καλύτερα) τραγούδια του.



Ευτυχώς για μας και ο Cooper ξέρει το κοινό του γι’ αυτό το σύνολο του show ήταν βασισμένο σχεδόν αποκλειστικά στις “παλιές καλές μέρες” του με εξαιρέσεις, όπως τα πολύ καλά “Lost In America” και “Woman Of Mass Distraction”. Ευχάριστη έκπληξη η εκτέλεση τριών τραγουδιών από τον καλύτερο δίσκο του, το “Killer” του ’71, με το title track, το “Under My Wheels” και το ανυπέρβλητο “Halo Of Flies”, όπου αναρωτηθήκαμε πως θα ήταν να τα βλέπαμε επί σκηνής με το παλιό του συγκρότημα.



Οι εφιάλτες συνεχίστηκαν με τα “Welcome To My Nightmare” “Only Women Bleed”, και “Steven”, για να κλείσει τη συναυλία με το “School’s Out” και όπως ήταν αναμενόμενο σείστηκε ο Λυκαβηττός και οι γύρω λόφοι. Το encore ξεκίνησε με μια δυναμική εκτέλεση του “Billion Dollar Babies” και τον Alice Cooper να σκορπάει δολάρια από σκηνής, συνέχισε με το “Poison” που αναβίωσε την καριέρα του στα ‘80ς, για να μας αφήσει με μια απίστευτη εκτέλεση του “Elected”, όπου ύψωσε την ελληνική σημαία ζητώντας την ψήφο μας για την πρωθυπουργία και φυσικά τον ψηφίσαμε όλοι.

Μονοκούκι.