Photos: Max Gyselinck
Με αφορμή το κάλεσμα της μαμάς πατρίδας στα 2/3 των Serpentine στήθηκε αυτό το μίνι party στο Αν, στο οποίο μαζεύτηκε αρκετός κόσμος από νωρίς για να τους ευχηθεί καλή θητεία αλλά και να δει άλλη μια φορά αρκετούς μουσικούς αυτής της περιβόητης νέας γενιάς του myspace.
Την αρχή έκαναν οι Spectral Fire που είναι side project του Λάμπη των Modrec. Ενδιαφέρον τρίο (πιάνο, κιθάρα, drums) στο οποίο την προσοχή τραβούν κυρίως τα ωραία φωνητικά, ενώ το πειραγμένο beatboxing στο φινάλε του set που αντικαθιστούσε το μπάσο, ήταν το highlight τους.
Την σκυτάλη πήρε ο Patrick Duff των πάλαι ποτέ Strangelove από το Bristol σε ένα κυρίως ακουστικό set. 
Προσπάθησε να υποστηρίξει ερμηνευτικά τα τραγούδια του μέσα σε ένα πολύ θορυβώδες Αν, αλλά μόλις κατάλαβε την πολυλογία ταβέρνας που έχει στο DNA του ο Έλληνας, μας διαολόστειλε κανονικότατα αφού δεν δίναμε την δέουσα προσοχή. Έβαλε την κιθάρα του στον ενισχυτή, μας έπαιξε μια αδιάφορη διασκευή στο ‘I wanna be your dog’ και στο τέλος μας φύλαξε την έκπληξη διασκευάζοντας το ‘I’m a freak’ της πρώην μπάντας του, έχοντας την Monika στο μπάσο, τον Λεωνίδα (My Wet Calvin) στην κιθάρα και τον Νίκο-Ottomo από τους Fuse for Pekar στα drums.
Μ' αυτά και μ' αυτά είχαμε φτάσει μεσάνυχτα χωρίς να έχουν ξεκινήσει οι Serpentine να παίζουν κι αυτό μάλλον δικαιολογεί την μικρή σχετικά διάρκεια του set τους. Άλλωστε το πρόγραμμα της βραδιάς περιλάμβανε και after-party στο Decadence με dj τον Patrick Duff. Τα σενάρια που έλεγαν ότι θα σπάει βινύλια αν ο κόσμος δεν δώσει την απαραίτητη προσοχή στις μουσικές του επιλογές δεν έχουν επαληθευτεί μέχρι αυτή την στιγμή.
Κι έτσι ήρθε η ώρα των Serpentine. Την πρώτη φορά που τους είχα δει (νομίζω το 2002) σε ένα φεστιβάλ στην Πάτρα δεν μου είχαν κάνει καθόλου καλή εντύπωση και το ίδιο είχα διαπιστώσει σε όσα live τους είχα δει μετέπειτα. Κάτι που δεν ισχύει πλέον απ’ ό,τι φαίνεται αφού και το πρώτο τους EP που χάρισαν σε όσους ήρθαν στο club είναι πολύ καλό αλλά και το live τους ήταν σχεδόν συγκινητικό (λόγω της καλής τους διάθεσης αλλά και το feeling καλής παρέας που έφτιαξαν), οπότε αν συνεχίσουν έτσι, εγώ δεν ξαναλέω κακή κουβέντα γι’αυτούς. Ο Θανάσης Χριστοδούλου, που είναι και ο βασικός συνθέτης της μπάντας, διαθέτει ωραία φωνή και γράφει όμορφα indie pop τραγούδια. Ο κλασικά μέτριος ήχος του Αν βέβαια δε βοηθάει συγκροτήματα σαν τους Serpentine να ακουστούν όπως θέλουν (ακόμα περισσότερο όταν έχουν ένα πολύ καλό drummer όπως είναι ο Γιάννης Ματσούκας) με αποτέλεσμα να καπελώνονται αρκετές από τις μελωδίες τους. Πιο πολλή σημασία, βέβαια, είχε την Πέμπτη το party παρά οι οποίες μουσικές εμμονές μου.
Καλή θητεία λοιπόν στα παιδιά, άλλωστε σύμφωνα με τα σχέδια τους κατά την διάρκεια του στρατιωτικού έτους που τους περιμένει, θα κυκλοφορήσουν και δεύτερο EP, οπότε αποκλείεται να τους ξεχάσουμε.
