Koop

Φωτορεπορτάζ αντί... κριτικής...



Τελικά αυτή η Πανσέληνος του Φεβρουαρίου μας ανακάτεψε πολύ περισσότερο απ'ότι είχαν προβλέψει κάποιοι αστροπατέρες.Μια φωτογράφηση που ποτέ δεν έγινε όπως είχε προσχεδιαστεί, μια προετοιμασία στο fast forward και ένα μάτσο hang-overιασμένα σουηδάκια να τρέχουν πανικόβλητα.

Αλλά ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μία έστω χρονολογικά λογική σειρά στα χθεσινά τεκτενόμενα..



Λόγω παρασκευιάτικης κρεπάλης του συγκροτήματος, η προγραμματισμένη για το μεσημέρι του Σαββάτου φωτογράφηση, μεταφέρθηκε για αργά το απόγευμα λίγο πριν την συναυλία. Μιλώντας με έναν Λονδρέζο manager στο τηλέφωνο θεωρήσα πρέπον να είμαστε εκεί στις 7 ακριβώς όπως μου είχε υποδείξει. Ξέχασα όμως τους εξωτερικούς παράγοντες, βλ. τόπος διεξαγωγής Ελλάδα. Σα να μην τους έφτανε το πονοκεφάλιασμα από τα διάφορα της προηγούμενης, κάπου εκεί στο sound check τους έπιασε και μια -από τις γνωστές μας αορίστου χρονικού πλαισίου- διακοπή ρεύματος. Μπαίνοντας στο Fuzz μας υποδέχτηκε o μεσογειακός Άγγλος manager ονόματι Guy, μετρ ψυχραιμίας και ευγένειας. Mας έβαλε στο κλίμα των τελευταίων 48 ωρών και ήταν σα να βλέπαμε τα "Επίκαιρα".



Γύρω στις 2 ώρες αργότερα, ήμασταν έτοιμοι επιτέλους για την συνέντευξη/φωτογράφηση. Ήταν τότε που μπήκε πανικόβλητος ο Oscar με ένα νεσεσερ στο χέρι παρακαλώντας με να τους βάψω γιατί αλλιώς δεν θα βγαίνανε στη σκηνή ούτε στις 11. Συνένεσα αβίαστα! Δε σου τυχαίνουν τέτοια πράγματα κάθε μέρα..Υπερ-προσιτοί, απλοί και αηδιαστικά low profile, αγνοώντας πλήρως την απήχηση που έχουν στη χώρα μας και εντελώς απροετοίμαστοι για το τι θα συνέβαινε μετά, τo μoυσικό [μόνo;] ζευγάρι oνόματι Koop, στην mini συνέντευξη που ακολούθησε μας είπαν για το '93 και την πρώτη τους συνάντηση, για την ανδροκρατούμενο ετεροφυλικό γκέτο της jazz - κύριος λόγος του image τους - για τις φωτογραφήσεις με τα φουστάνια που λογόκρινε η δισκογραφική τους, για την φρενίτιδα - Παπαρίζου των Σουηδών [όταν ζητήθηκε προσωπική άποψη, περιορίστηκαν στο "she's sweet"..] και πολλά πολλά άλλα..



Ανέβηκαν στην σκηνή γύρω στις 10, σε ένα ασφυκτικά γεμάτο Fuzz, και ξεκίνησαν την μίνι κρουαζιέρα μας στα νησιά της Καραϊβικής του ’30, με το τελευταίο τους hit Koop Island Blues..Tο κοινό, διψασμένο σνίφαρε την κάθε τους νότα, πενηντάρηδες, σαραντάρηδες και πιτσιρίκια, όλοι μέλη ενός σώματος, ενός σώματος που δεν έπαψε να χορεύει και να τραγουδάει με όλη του τη ψυχή.. Ένα απρόσμενο ντελίριο σε ρυθμούς swing και ηλεκτρονικής jazz.. χιλιάδες μικρά samples σε συνδυασμό με τη συνεχή παρουσία blues ήχων και έξαλλων τυμπάνων, γαρνιρισμένα με την μαγευτική φωνή και υπνωτική παρουσία της Yukimi Nagano συνέθεταν τη μαγεία του σουρεαλιστικού τους ήχoυ και παρέσυραν το κοινό σε μια ξέφρενη ενεργή ευθυμία που τους οδήγησε σε 3 encore. Oscar και Magnus.. it’s been a pleasure…*