Είπα κι εγώ να φύγω από την Καλιφόρνια μπας και γλιτώσω από την τρέλα που κουβαλάει ο κόσμος εκεί, αλλά μου φαίνεται ότι θα με κυνηγάει για πολύ καιρό ακόμα. Ούτε τέσσερις μέρες δεν είχα στα πάτρια εδάφη και να σου σκάνε μύτη οι L.A. Guns για συναυλία να μου θυμίσουν τις τρέλες στο Hollywood και τη Sunset Strip. Όσοι περιμένατε να δείτε τον Phil Lewis και την παρέα του ατυχήσατε. Αυτό τον καιρό υπάρχουν δυο μπάντες που περιοδεύουν ως L.A. Guns: αυτοί του Phil κι αυτοί του Tracii Guns. Πέρυσι που ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία είχε επικρατήσει ένα τρελό μπέρδεμα στα συναυλιακά κυκλώματα της Αμερικής, αλλά με τον καιρό (και τα ονόματα στις παρενθέσεις) το θέμα φάνηκε να ξεκαθαρίζει.
Τη συναυλία άνοιξαν οι Θεσσαλονικείς Roxy Bitch ζεσταίνοντας το κοινό με ποζεριές και covers που ομολογουμένως δεν περίμενα, όπως το “Touch Me“ της Samantha Fox (μπορεί να σας ακούγεται «κάπως» αλλά του άλλαξαν τα φώτα και το έκαναν τελείως δικό τους). Ωραίες μελωδίες, καλό στιλάκι και σωστό attitude. Τον Tracii τον είχα ξαναδεί και με τους Brides of Destruction πριν κανένα χρόνο περίπου (χωρίς τον Nikki Sixx, μη χαίρεστε…) και με τους L.A. Guns σε ένα φεστιβάλ στο Denver πριν μερικούς μήνες και για ειλικρινά ήταν ο μόνος που σκιζότανε. Στη συναυλία του Underworld τον Tracii πλαισίωσαν ο Paul Black στα φωνητικά, ο «γιος» του Tracii Jeremy στο μπάσο και ο Chad (πρώην ντράμερ των Faster Pussycat και της μπάντας του Gilby Clarke) ως αντικαταστάτης του Nickey. 
Σαν σύνολο όλα φίνα, δεμένοι μουσικά και 100% το αλήτικο και ποζέρικο στυλ του LA της δεκαετίας του ‘80, αλλά η φωνή του κυρίου Black δε λέει μία μπροστά σε αυτή του Phil. Τα “Wheels of fire“, “Sex Action“ και “Rip and Tear“ ξεσήκωσαν το κοινό με τη βοήθεια της κιθάρας του Tracii, αλλά οι κλασσικές μπαλάντες “Over the edge“ και “The ballad of Jane“ το μόνο που κατάφεραν -εκτός από το να ζαχαρώσουν τις γυναικείες παρουσίες- ήταν να αναδείξουν τη φωνητική αδυναμία του Paul. Οι Brides εκπροσωπήθηκαν με το “Shut the fuck up“ (μήπως θα έπρεπε να πιάσει μια ψυχή το υπονοούμενο;) και το “You can’t always get what you want“ των Stones μας έκανε να συνειδητοποιήσουμε ότι όντως δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή…
