Γιάννης Αγγελάκας - Νίκος Βελιώτης

Οι λύκοι θα συνεχίσουν να αναπνέουν.

Όταν, το 2005, άρχισα να ακούω τις 'Ανάσες των Λύκων' για κάποιο λόγο που δεν μπορώ τώρα να καταλάβω ή να θυμηθώ, το αντιμετώπισα σαν one-off project. Υπήρχε κάποιο υλικό, βγήκε, τέλος. Ίσως να ευθύνεται η εμφάνιση των Επισκεπτών την ίδια χρονιά και αυτός ο ενθουσιασμός που έβγαινε στα live τους από τα ίδια μέλη που αποτελούσαν και τα δύο σχήματα, που μου φάνηκε λογικό να συνεχιστεί αυτό το πολυμελές σχήμα παρά η σκοτεινιά των έγχορδων κι η γεμάτη δαίμονες στιχομυθία των ‘Λύκων’. Γι' αυτό το λόγο δεν σκόπευα να πάω στο Gagarin, αφού νόμιζα ότι θα ήταν η ίδια παράσταση που είχα ήδη παρακολουθήσει πολλές φορές. Άλλωστε αυτή την περίοδο αν μη τι άλλο συναυλίες βλέπουμε συνέχεια.

Αυτά ίσχυαν μέχρι την Δευτέρα το βράδυ που ο Σιώτας μετά την πρώτη τους βραδιά στο Gagarin μου είπε ότι έχουν πλέον και καινούργιο υλικό (η συζήτηση την υπόλοιπη νύχτα αφορούσε μόνο αυτή την ξεφτιλισμένη και τρισκατάρατη ομάδα του Μπερλουσκόνι). O λόγος που τα λέω όλα αυτά είναι επειδή μάλλον το ίδιο πρέπει να πίστευε αρκετός κόσμος αφού το Gagarin ήταν σχετικά άδειο.

Η αλήθεια λοιπόν είναι ότι αυτό το ντουέτο έχει προχωρήσει ακόμα περισσότερο τις αναζητήσεις του. Προστέθηκε ένα ακόμα τσέλο που παίζει η γλυκύτατη Σοφία Ευκλείδου, ο Χαρμπίλας μπροστά στην κονσόλα και στα laptop προσθέτει, με μεγαλύτερη ακρίβεια από παλιότερα, ατμόσφαιρες και samples κι ο Σιώτας με τον Βελιώτη δένουν με τις μελωδίες τους, τους εξαιρετικούς στίχους ενός από τους σπουδαιότερους τραγουδοποιούς που έβγαλε η χώρα τα τελευταία 20 χρόνια. Είναι πραγματικά αξιοθαύμαστο με πόση πίστη και αφοσίωση ένας πρώην rock σταρ σαν τον Αγγελάκα κι ένας σπουδαίος avant garde μουσικός σαν το Βελιώτη (που για άλλη μια φορά αποθεώθηκε από κριτικούς και κοινό στον υπόλοιπο κόσμο για την πρόσφατη κυκλοφορία του με τον Coti K.) παρουσιάζουν σε ένα απαίδευτο, στην πλειοψηφία του, κοινό για τέτοιου είδους μουσικές και κερδίζουν άνετα το ζεστό χειροκρότημα που έλαβαν την Τρίτη, με αποτέλεσμα να αναγκαστούν να ξαναπαίξουν τα δύο πρώτα κομμάτια του προγράμματος.

Το tracklist λοιπόν, εκτός των εννέα τραγουδιών από τις ‘Ανάσες των Λύκων’, τις διασκευές σε Ζαμπέτα, Μπάτη, Εν Πλώ και Τρύπες, περιλάμβανε και την πρώτη παρουσίαση των τριών καινούργιων τραγουδιών του σχήματος. Αν μη τι άλλο ο Αγγελάκας έχει κερδίσει με το σπαθί του, την περίοπτη θέση που κατέχει στη μουσική γραφή της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το ακόμα άτιτλο καινούργιο τραγούδι (το κοινό το ονόμασε ‘Εραστές’ και ζητούσε επίμονα να ξανακούσει) που είναι ότι πιο ‘φωτεινό’ έχει παρουσιάσει μέχρι τώρα αυτό το σχήμα. Είναι έτσι φτιαγμένο που άνετα μπορεί να παρομοιαστεί σαν το αντίθετο του ‘Ποιος καίγεται απόψε’ που έκλεινε τις ‘Ανάσες των Λύκων’ (αν και προϋπήρχε σε πρωτόλεια μορφή από το ’99 και την ποιητική του συλλογή ‘Πως τολμάς και νοσταλγείς, τσόγλανε’). Εγώ δεν ξέρω και πάρα πολλούς που τολμούν να τραγουδούν και τις δυο πλευρές των συναισθημάτων τους και πολύ αμφιβάλλω αν υπάρχουν και πολλοί εκεί έξω.

Πολλά μπράβο λοιπόν σε αυτή τη παρέα. Η καινούργια τους δουλειά είναι η πρώτη πολυαναμενόμενη για το 2007.