Archive

Η αυλαία των Electron Nights έπεσε χτες στο στάδιο Καραϊσκάκη, με την ανέλπιστα ενδιαφέρουσα (και, ίσως την καλύτερη, μέχρι στιγμής, στην Ελλάδα) εμφάνιση των Archive, οι οποίοι παρουσίασαν τον καινούργιο δίσκο τους, Lights.

Τη συναυλία άνοιξε ο πολυπράγμων Mad Professor, ζεσταίνοντας ευχάριστα το –ομολογουμένως ολιγάριθμο- κοινό και προσθέτοντας μια αξιοσημείωτα ποικιλότροπη νότα στη βραδιά. Το set του ήταν μάλλον μικρής διάρκειας, αλλά ήταν αρκετό, τουλάχιστον για να δώσει το στίγμα του και, βέβαια, να βάλει στην πρίζα όσους δεν τον γνωρίζουν ακόμη.

Έπειτα από ένα διάλειμμα μισής ώρας για το στήσιμο της σκηνής, οι πρώτες νότες του Lights ακούγονται από τα PA και ο κόσμος πυκνώνει. Η 9λεπτη εισαγωγή –που σε κάποια σημεία έφερνε στο νου τους Mercury Rev- μας καθήλωσε, ενόσω οι Archive ανέβαιναν ένας-ένας στη σκηνή, για να βρεθούν να παίζουν με δύο μπάσα και τρεις κιθάρες (ναι, καλά διαβάσατε, και το έκαναν αρκετές φορές, κατά την εξέλιξη της βραδιάς!).

Μετά το 19λεπτο μαρτύριο –δεν κατάλαβα πώς πέρασε η ώρα- η συνέχεια ήταν αρκετά εντυπωσιακή. Τα κομμάτια του Lights εναλλάσσονταν πολύ ομαλά με εκείνα από τους δίσκους You All Look The Same To Me και Noise, που έκαναν γνωστούς τους Archive στη χώρα μας. Βέβαια, αξίζει να σημειωθεί εδώ ότι, το συγκρότημα δεν εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία μας, αλλά σεβάστηκαν απόλυτα το κοινό και μοίρασαν πολύ δίκαια τα κομμάτια στο set-list, χωρίς να αφήσουν τις επιτυχίες για το τέλος.

Έπειτα από το πρώτο single του Lights, το Sane, ξεκίνησε στο καπάκι το τραγούδι-σύνθημα, Fuck You και το κοινό πήρε φωτιά. Η ατμόσφαιρα ζωντάνεψε ακόμη περισσότερο, το συγκρότημα ήταν κινητικότατο επί σκηνής και στον αέρα αιωρούνταν ποικίλες διαθέσεις: κάτι μεταξύ ηλεκτρικής ψυχεδέλειας, ηλεκτρονικής-head banging κατάστασης και συναισθημάτων, που εκτείνονταν από την αφοπλιστική τρυφερότητα έως το λυτρωτικό πάθος. Αν και δεν έχουμε εξοικειωθεί απόλυτα με το νέο υλικό τους, ακολουθήσαμε μαγνητισμένοι τους Archive σε ένα από τα πιο μεθυστικά βράδια του φετινού καλοκαιριού…

Τελευταίο κομμάτι του κανονικού set ήταν το λατρευτό μου, Again, στο οποίο τα έδωσαν και τα έσπασαν όλα! Το ζεστό χειροκρότημα των 1500 θεατών ξανάφερε τους Archive στη σκηνή για ένα διπλό encore. Το αφαιρετικό «ένα πιάνο και μια φωνή αρκούν» Fold, το Conscience (αφιερωμένο στον εκλιπόντα Crazy Diamond, Syd Barrett), το I Will Fade και το Pulse ήταν αρκετά, για να μας κάνουν να ανατριχιάσουμε…again and again, προτού προλάβουμε το τελευταίο βαγόνι του τρένου…