Το πρώτο συμπέρασμα που έβγαινε το βράδυ του Σαββάτου, ήταν ότι το Underworld γίνεται σταδιακά ένας πολύ καλός χώρος για μικρά ανεξάρτητα live. Το δεύτερο ήταν η αραιή προσεύλεση του κόσμου, ιδίως στους Hard Candy, που υποθέτω όμως, μπορούσε να δικαιολογηθεί από την συνεπέστατη έναρξη της συναυλίας. Οι Αυστραλοί που αποτελούσαν απωθημένο των fun της αυστραλέζικης σκηνής, ήταν το ιδανικό ξεκίνημα, rock ‘n’ roll με ωμή ενέργεια, μια τραγουδίστρια με τον αέρα Patti Smith, και μια καινούρια κιθαρίστρια που γοήτευσε τον ανδρικό πληθυσμό με την διακριτικά σκοτεινή ομορφιά της. Στην μπάντα συμμετείχαν και Έλληνες, παιδιά από την Ιθάκη συγκεκριμένα, που είχαν προσφερθεί να βοηθήσουν.
Μετά από ένα σύντομο dj set, από τον Χρήστο Δασκαλόπουλο, ο οποίος έχει λείψει αρκετό καιρό από τα αθηναϊκά πλατώ, ήρθε επιτέλους η σειρά των Oneida. Οι Νεό-Υορκέζοι έκαναν αυτό ακριβώς που μας είχαν υποσχεθεί, μας πρόσφεραν κάτι δυνατό, γρήγορο και εκτός ελέγχου. Μας πήραν το μυαλό με μια υπερβολική ποσότητα θορύβου, η οποία αν και στην αρχή ξένισε, μέχρι το τέλος της βραδιάς, είχαν καταφέρει να μας κερδίσει. Οι Oneida, που εμφανισιακά θύμιζαν κολεγιόπαιδα μόνο σαν τέτοια δεν έπαιζαν, αφού όλοι, και ιδίως ο dummer ξέσπασαν με πρωτόγονη μαεστρία πάνω στα όργανα τους. Στο τέλος, δε, έδωσαν τα ρέστα τους σε ένα δεκάλεπτο επαναλαμβανόμενου και συγχρονισμένου θορύβου, που έπαιξε με το μυαλό και τις αντοχές των παρευρισκομένων. Ένα ακόμα Σαββατόβραδο είχε αρχίσει, με πολλή ένταση και την μέγιστη κιθαριστική κακοποιήση.
