Η αρχική εικόνα στο Club 22 όταν έφτασα κατά τις εννιά το βράδυ ήταν τραγική. Σα σκόρπια διαδήλωση, καμιά πενηνταριά άτομα «κρυβόντουσαν» στις σκοτεινές γωνιές πίσω από ψηλά και χαμηλά τραπεζάκια που έξυπνα είχαν παραμείνει στο χώρο και η σκηνή έχασκε απειλητικά προδιαθέτοντάς μας για μια αποτυχημένη βραδιά εκ προοιμίου… Όμως όταν η οκταμελής μπάντα κατέλαβε τη σκηνή σαρανταπέντε λεπτά αργότερα, με το πρώτο κιόλας κομμάτι, όλα γύρισαν τούμπα!
Ο κόσμος ήταν πλέον «αρκετός». Ο ήχος ανεπανάληπτος και το groove αλάνθαστο. Και αν η φωτογραφική μου αντίληψη επέβαλε στο νου μου την εικόνα της χαλαρότητας των μυώνων στα μπράτσα της Corrine, η ανέγγιχτη φωνή της διέλυσε μονομιάς κάθε μου προκατάληψη! 
Οι ερμηνείες τις ολόφρεσκες, όσο και η σκηνική της παρουσία. Με το τιμόνι στα χέρια, οδήγησε την σφριγηλή μπάντα που δούλευε σαν Ελβετικό ρολόι, διατηρώντας όμως παράλληλα το νόημα κάθε τέτοιας εκδήλωσης, που δεν είναι άλλο από μια κατάθεση ψυχής εκ μέρους των δημιουργών με αποδέκτες εμάς, τους ακροατές…
Όταν η pop «βάζει τα καλά της» και από αυστηρά δημοφιλής γίνεται έντεχνα ουσιώδης, το όνομα των Swing Out Sister λάμπει στην φωτεινή ταμπέλα των clubs της Υφηλίου.
