Mercury Rev

Τα χρόνια περνούν, οι σοφοί άνθρωποι ωριμάζουν και ομορφαίνουν. Αν κάποτε μας χάρισαν στίγματα από τη σοφία τους, τώρα ξανάρθαν απλά για να επιβεβαιώσουν πως όλα αυτά τα χρόνια δεν έφυγαν ποτέ από μέσα μας. Καλύτεροι ή χειρότεροι, με λιγότερο ή περισσότερο ταλέντο, γράφοντας παρτιτούρες και στίχους ίσως για να διατηρούνται, να εξαργυρώνουν το συμβόλαιο τους, να επιβιώνουν, χωρίς να κάνουν επανάσταση γιατί πλέον για να προκαλέσουν έκπληξη θα πρέπει να ξεπερνούν τους εαυτούς τους. Οι Mercury Rev όμως απλά είναι πανέμορφοι άνθρωποι που παίζουν πολύπλοκη (αλλά ή και) ονειρική και συναισθηματική μουσική.



Η νύχτα της Παρασκευής τους βρήκε με λιγότερο κοινό μπροστά τους αλλά τον ίδιο ενθουσιασμό από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Με στόμφο σιγουριάς που δεν παρεξηγείται ποτέ γιατί απλά δηλώνει πως αγαπούν αυτό που παρουσιάζουν, αυτό που είναι δικό τους. Και άπλετα χαμόγελα από όλους μονίμως, το βασικότερο συστατικό μετάδοσης θετικών συναισθημάτων, η σχέση κοινού – συγκροτήματος που πάντα θα παραμένει ανεξερεύνητη και πάντα θα γεννάει το ερώτημα περί του ποιος ξεκινάει από τους δυο κάτι τόσο δυνατό.



Και μετά από δύο ώρες μιας τόσο όμορφης συναυλίας, το Secret Migration είναι τόσο μα τόσο καλύτερο. Πέρασε καιρός για να γίνουν οι ήχοι εικόνες, θεατρικότητα, μελαγχολία και στιγμές ευτυχίας. Για να υποστηριχθεί η μουσική που κρύβει πίσω της ανθρώπους αξιόλογους, που πείθουν με τη διαρκή και αισιόδοξη αναζήτηση ζωής.

In the wilderness… things aren't what they seem, in the wilderness… life is but a dream, that flows on… that flows on...



Με τη σιγουριά του αριστουργηματικού Deserter’s Songs και του κινηματογραφικού, λυρικού All Is Dream, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, χωρίς να παρουσιάζονται καινοτόμοι, χωρίς να μας αφήνουν άφωνους όπως την πρώτη φορά –που όπως κάθε πρώτη φορά είναι ξεχωριστή-, με λιγότερο μουσικό πριόνι, λίγο φορτική βιντεοπροβολή αλλά στο πνεύμα των πιστεύω τους, οι Mercury Rev υπήρξαν δίπλα μας και προσπάθησαν απεγνωσμένα να πείσουν όλους μας να κάνουμε κάτι απλό: να ζούμε την κάθε στιγμή και να μην φοβόμαστε τίποτα. I always dreamed I'd love you, I never dreamed I'd lose you, in my dreams I'm always strong. Ω τι μεγάλο ψευδολόγημα, φάνηκε να πετυχαίνουν τα όνειρά τους και εκτός ονείρου…

Υ.Γ. Είχα γράψει μετά τη συναυλία των Arab Strap: «Οι Broken Seals εμφανίστηκαν ως support και η αλήθεια είναι πως δεν είναι σωστό να αναφέρονται μόνο σε υστερόγραφο. Δεμένη μπάντα με πολύ καλή μουσική που περιστράφηκε γύρω από αμερικάνικους folk – rock ήχους, έντονα μελαγχολικά αλλά δυνατά αναπτύγματα και ρυθμικές εναλλαγές που ξάφνιασαν πολύ θετικά». Κι όμως πάλι στο υστερόγραφο τους αναφέρω. Είναι γιατί παρασύρομαι πάντα από συναισθήματα που δεν μπορώ να ελέγξω…