Αδιαμφισβήτητα η κορυφαία μέχρι στιγμής σε προσέλευση ημέρα του G-Fest και η καλύτερη σε ατμόσφαιρα... 7.000 άτομα μετέτρεψαν το Beach Volley και τους γύρω χώρους σε ένα μεγάλο, πολύωρο beach party με άφθονο χορό, σουβλάκια και ρακές... Υπήρξε κανείς που δεν έφυγε εξαντλημένος;
Earthbound
Οι πόρτες του G-fest άνοιξαν στις 18:45 και οι Earthbound ξεκίνησαν το σετ τους στις επτά ακριβώς. Επόμενο ήταν για τα πρώτα λεπτά ακόμα να ψαχνόμαστε και εμείς και αυτοί. Ο ήλιος ήταν ακόμα καυτός και έλουζε τόσο τη σκηνή όσο και τον χώρο μπροστά. Ιδανικό σκηνικό για desert rock! Ένα κομμάτι όμως από τα παλιά (Riverside Song) ήταν ότι έπρεπε για να πλησιάσουν οπαδοί και μη. Ο κόσμος συνέχιζε να καταφθάνει και οι Earthbound αποδείκνυαν το πόσο δεμένη μπορεί να είναι μια μπάντα των οχτώ ατόμων, ειδικά στα απαιτητικά instrumentals. 
Οι πιο θετικές αντιδράσεις έρχονταν κάθε φορά που έμπαιναν τα πνευστά, ενώ το σύντομο σετ ήταν μοιρασμένο σε παλιές και πιο πρόσφατες ηχογραφήσεις τους. Σύντομο γιατί περίπου στο 40λεπτο ολοκλήρωσαν την εμφάνιση τους με ένα τζαμάρισμα στο Mother Earth και αποχώρησαν εγκαίρως, πιστοί στο πρόγραμμα, αφήνοντας αρκετό διαθέσιμο χρόνο να εκμεταλλευτεί αργότερα ο φοβερός Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Αλλά για αυτόν θα τα πούμε αναλυτικά πιο κάτω...
Τάκης Θανόπουλος
Tonino Carotone
Αυτό που λατρεύω στα φεστιβάλ είναι οι εναλλαγές. Έτσι και στο G-fest το πρώτο απότομο πέρασμα (γιατί θα ακολουθούσαν και άλλα) ήταν από το αμερικανογενές rock των Earthbound στην eurotrash αισθητική του Carotone και της μπάντας του. Κιθαρίστας με γκριζαρισμένη χαίτη, diva τραγουδίστρια στα δεύτερα φωνητικά, το απαραίτητο σαξόφωνο και η γνωστή καρτουνίστικη παρουσία του Carotone. Εισαγωγή με το Misirlou από μελόντικα και μετά παρουσίαση του Carotone με το ομώνυμο κομμάτι. Ο Tonino, αφού πρώτα μας καληνύχτισε (δεύτερη φορά που κάνει το ίδιο λάθος), άρχισε κόλπα του και τις παλαιομοδίτικες μουσικές του, άλλοτε σε χορευτικούς και άλλοτε σε slow ρυθμούς. Η τύπισσα στα δεύτερα φωνητικά έκανε αισθητή την παρουσία της λέγοντας 'Tonino Carotone' περίπου ανά δέκα δευτερόλεπτα, ενώ ανέλαβε και εξ ολοκλήρου τη διασκευή στο Parole Parole της Mina. Ο Tonino συνέχισε ακάθεκτος για μια ολόκληρη ώρα και έκλεισε με το Mondo Dificile προκαλώντας ενθουσιασμό στο κοινό. Αυτό τον έκανε να επιστρέψει για ένα encore, στο οποίο έκανε διάφορα, όπως το να σκαρφαλώνει στα ηχεία... αλλά ως εκεί. Μια χαρά ταιριάζει ο Tonino στις φεστιβαλικές διαθέσεις (κατά προτίμηση σε καμιά πλατεία της Νάπολης) όπως και σε μια ιδανική Eurovision...
Τάκης Θανόπουλος
Χειμερινοί Κολυμβητές
Οι Χειμερινοί Κολυμβητές έκαναν την είσοδο τους στην σκηνή του G Fest γύρω στις 21:30. Ξεκίνησαν με την εξαιρετικά ιδιόρυθμη φωνή του Αργύρη Μπακιρτζή να δεσπόζει στο καλοκαιρινό τοπίο και με σκοπό να μας κάνουν να... πάρουμε τα βουνά. Φάνηκαν ιδιαιτέρως ευχαριστημένοι τόσο με το πλήθος του κόσμου, όσο και με το νεαρό της ηλικίας του, πραγματοποίησαν ένα mini αφιέρωμα στον Μάρκο Βαμβακάρη με τα 'Ματσάκια πεντοχίλιαρα', την 'Πλημμυρα' ενώ δεν παρέλειψαν να αφιερώσουν ένα τραγούδι, τους Δακοκτόνους, στο Δάκο, σε στίχους ενός 96χρονου (!) από την Θάσο. 
Μετέδωσαν το κέφι τους με τις ιστοριούλες και τα μεταξύ τους πειράγματα και αποχαιρέτησαν τον κόσμο αφήνοντας έντονο το ελληνικό στίγμα στην βράδια, το οποίο συνέχισε επάξια ο Θανάσης Παπακωσταντινου.
Μαρία Ντουρουντάκη
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Έπειτα από την εξαιρετική και "φλογοβόλα" εμφάνιση των Χειμερινών Κολυμβητών, σειρά είχε ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και η λατρεμένη παρέα του. Αν και στο πρόγραμμα είχε ανακοινωθεί πως θα καταλάμβαναν τη σκηνή για 2 ώρες, με τον Τσάβαλο βάζαμε στοιχήματα πως θα έμενε πολύ παραπάνω, όπως άλλωστε συνηθίζει. Με την πρώτη νότα αρχίσαμε να τρέχουμε στη σκηνή σαν μαγεμένοι του αυλού. Είχαμε να δούμε σε συναυλία το Θανάση ακριβώς ένα χρόνο και μας είχε λείψει.Με ήχο τέλειο και με φυσικό σκηνικό τη θάλασσα ταξιδέψαμε για άλλη μια φορά με τα όλα αγαπημένα μας κομμάτια. Ο αέρας ο Πεχλιβάνης όμως, ήταν αυτός που σίγουρα όμως μας ξεσήκωσε για τα καλά. Το πρώτο μέρος ήταν σε ρυθμούς πιο αργόσυρτο, ενώ η συνέχεια ήταν μια πραγματική φιέστα με την Μάρθα να μας τρελαίνει με τις φωνητικές της ικανότητες και τις αυτοσχεδιαστικές σας διαθέσεις. Δύο νέα κομμάτια ακούσαμε, εκ των οποίων το ένα λεγότανε «Το κομμωτριάκι» και μας λίκνισε για τα καλά. Ο Μπαντούκ αυτή τη φορά αποφάσισε να τραγουδήσει αυτή τη φορά Tom Waits, ενώ και ο Φώτης Σιώτας συνέβαλε στην ερμηνευτική πλευρά του προγράμματος. Για άλλη μια φορά χάσαμε και αίσθηση χρόνου, παραδοθήκαμε στις μουσικές του Θανάση και της μπάντας του και βρεθήκαμε να χορεύουμε ξυπόλητοι στην άμμο κάτω από ένα φεγγάρι που δεν έλεγε να εμφανιστεί πριν κατέβουν από τη σκηνή…
Χριστιάννα Φινέ
Skatalites
Toυς Skatalites υποδέχτηκαν ξαφνιάζοντας μας ευχάριστα οι Locomondo. Οι οποίοι μας ξεσήκωσαν ‘μιξάροντας’ Manu Chao και ‘Clandestino’ με την 'Φραγκoσυριανή' του Βαμβακάρη, αλλάζοντας και στα δυο τους στίχους και όχι μόνο! 
Οι μάστορες του ska και της reggae τζάμαραν μαζί με τους Locomondo για λίγο και ξεκίνησαν δυναμικά, παρασυρμένοι από μια γενική χαρά και ευφορία που πλανιόταν στον αέρα, που μας έκαναν να ξεχάσουμε (εν μέρει) την κούραση (αν και ορισμένοι -εως πολλοί- έδειχναν ήδη εξαντλημένοι από το περασμένο της ώρας και την αρκετή καθυστέρηση, με αποτέλεσμα απλώς να παρακολουθούν απο μακριά ή να αποχωρούν). Έκαναν τους παρευρισκόμενους να χορέψουν με τα απαραίτητα jazz και soul περάσματα. Μια super μαύρη κύρια τους σιγόνταρε, ξεκινώντας με ‘’Sugar, sugar’’ και έπειτα ήταν εξαιρετικά δύσκολο να θυμηθεί κανείς ονόματα και τίτλους. Διασκεύασαν Beatles το ‘’Norwegian Wood’’ και ‘’Rivers of Babylon’’, γνωστό από τους Boney M, και μας αποχαιρέτησαν με ένα τελευταίο encore στις 4 τα ξημερώματα! Η G fiesta αν και εξαιρετικά ετερόκλητη, εξελίχθηκε τελικά σε ένα επιτυχημένο (αν και εξαντλητικό) beach party!!
Μαρία Ντουρουντάκη
