Πως περνάς ένα τυπικό βράδυ παρασκευής στο Hoxton και το Brick Lane; Διασχίζεις τους πολύβουους δρόμους κάτω από ασταμάτητη βροχή, προσπερνάς παλιά κτίρια και αποθήκες που έχουν μετατραπεί σε clubs και μπαίνεις σε ένα από το οποίο αφουγκράζεσαι ηλεκτρονικούς ήχους. Διακρίνεις στο κοινό γνωστές φιγούρες, όπως ο Patrick Pulsinger και ο Vladislav Delay, πριν φτάσεις στην πίσω αίθουσα που βρίσκεται η Antie Greie (ή AGF) σκυμμένη στο laptop της. Πίσω από τα decks ετοιμάζει και ο Rob Hall (των Gescom και της Scam) τους δίσκους του για το dj set που θα ακολουθήσει.
Το σκηνικό είναι 100% αληθές και -ω του θαύματος- δεν βρίσκεσαι στο Λονδίνο αλλά στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Bios (κάτι είχες υποψιαστεί από τον καπνό που φτάνει μέχρι το πάτωμα). Η βραδιά είναι η προτελευταία του δεκαήμερου φεστιβάλ Locall -αλλά μη στεναχωριέστε, σας έχω νέα και για άλλα ενδιαφέροντα πράγματα που θα γίνουν στο άμεσο μέλλον, στο τέλος του κειμένου (για να σας αναγκάσω να διαβάσετε μέχρι τέλους).
Ας δούμε όμως τα τεκταινόμενα της βραδιάς. H AGF είναι μια ανατολικογερμανίδα που μεγάλωσε σε αυτά τα τερατώδη μελαγχολικά blocks του Βερολίνου. Η μουσική της, όπως μας την παρουσίασε κατά τη διάρκεια της βραδιάς, είναι ένας συνδυασμός αφαιρετικών ηλεκτρονικών ήχων και θορύβων, με απαγγελίες σκόρπιων στίχων και ποιημάτων. Μια μετεξέλιξη περισσότερο της Laurie Anderson και λιγότερο της Anne Clark, σε ένα μελαγχολικό βιομηχανικό τοπίο.
Στην αρχή ξεκίνησε παράγοντας ήχους από το laptop της, 'πειράζοντάς' τους παράλληλα και προσθέτοντας μερικές λέξεις αραιά και πού. Στην πορεία άρχισε να ασχολείται περισσότερο με το μικρόφωνο, παραθέτοντας φράσεις και δομώντας στίχους, τους οποίους υποστήριζε κιόλας με απότομες κινήσεις των χεριών, για να μην τολμήσει και διαφωνήσει κανείς μαζί της.
Στα συν μπορούμε να αναφέρουμε ότι αυτό που ακούγαμε ήταν αρκετά πρωτότυπο και δεν θύμιζε κάτι άλλο (εκτός των επιρροών που προαναφέραμε) και στα πλην ήταν το γεγονός ότι μετά από δέκα-είκοσι λεπτά το όλο σκηνικό έμοιαζε λίγο επαναλαμβανόμενο και ανιαρό. Σε κάθε περίπτωση ο κόσμος τη δέχτηκε θερμά και απαίτησε και ένα encore πριν μετακινηθεί στην μπροστά αίθουσα του Bios όπου έπιανε δουλειά o Rob Hall.
Το dj set του τελευταίου ήταν super, ξεκίνησε χαλαρά με μια ηλεκτρονική εκδοχή του There is a light that never goes out, για να καταλήξει σε πιο 'ανεβαστικά' warp-οειδή beats. Βέβαια το όλο σκηνικό με τον κόσμο να κουνιέται λίγο ανάμεσα από τα τραπέζια, αλλά να μην το προσπαθεί και πολύ, είναι άλλο ένα χαρακτηριστικό που μας επανέφερε στην ελληνική πραγματικότητα (όπως και ο καπνός που είπαμε στην αρχή).
Επίσης ενδιαφέρον είχε και αυτό που πρόβαλλαν οι projectors κατά τη διάρκεια του set. Τα visuals ήταν υπ' ευθύνη των Flat-e (της παρέας της Warp και αυτοί), οι οποίοι είχαν στήσει τα laptops τους δίπλα στον Rob Hall και μίξαραν live γραφικά και κυρίως animations.
Όλα πήγαν καλά λοιπόν και η βράδια έκλεισε αφήνοντας τις καλύτερες εντυπώσεις. Εις το επανειδήν! ... Α! η ειδησούλα που είχαμε υποσχεθεί λέγεται "Berlin in Athens" και θα λάβει χώρα το πρώτο δεκαπενθήμερο του Απριλίου. Για την ακρίβεια, τρία φοβερά γερμανικά girl groups (Chicks on Speed, Cobra Killer και Rhythm King) θα εμφανιστούν καλώς εχόντων των πραγμάτων στο Bios. Με όλες αυτές τις οργισμένες τύπισσες τον Απρίλιο στην Αθήνα καλά θα κάνουμε να προσέχουμε (και να προσέχουν ;-)).
