Εισαγωγή - σχόλια
1η μέρα
2η μέρα
4η μέρα
Είχα σχεδιάσει να πάω από νωρίς στο φεστιβάλ για να προλάβω την μεσημεριανή εμφάνιση των Lali Puna και των I Am Kloot, αλλά μια βόλτα στην κομμούνα της Christiania στην Κοπεγχάγη με καθυστέρησε. Για όσους δεν ξέρουν η Christiania πρόκειται για ένα πρώην ναυτικό στρατόπεδο που το 1971 το κατέλαβαν χίπις από την Δανία και τις γύρω χώρες και ίδρυσαν με την ανοχή της κυβέρνησης ένα άτυπο κράτος εν κράτει, όπου δεν χρησιμοποιούσαν χρήματα αλλά αντάλλασσαν αγαθά. Αργότερα βέβαια απέκτησε αρκετούς επισκέπτες που ήθελαν να δουν από κοντά πως λειτουργούσε αυτό το παγκόσμιο κοινωνικό πείραμα με αποτέλεσμα να εμπορευματοποιηθεί και να γίνει κάπως τουριστική, ενώ αρκετοί από τους κατοίκους της άρχισαν να πουλάνε μαλακά ναρκωτικά πάλι με την ανοχή της κυβέρνησης. Τους τελευταίους μήνες όμως η κυβέρνηση άλλαξε γνώμη και θέλει να κλείσει την Christiania μια και καλή, οπότε καταλαβαίνεται τι ξεσηκωμός υπάρχει. Τέλος πάντων. Άσχετο με το φεστιβάλ αλλά εκεί συνάντησα και τον Fatboy Slim ο οποίος έκανε ανέμελες βόλτες και δέχτηκε να βγει και μια φωτογραφία μαζί μου, μερικές ώρες πριν ανέβει και αυτό στην σκηνή του Roskilde. 
Όταν έφτασα τελικά στον χώρο του φεστιβάλ (μισή ώρα με το τρένο από την Κοπεγχάγη και κανά τέταρτο περπάτημα) ήταν η στιγμή που άρχιζε στην “πορτοκαλί” ο Iggy και οι Stooges. Θεός! Αλλά για να μην πολυλογώ και από δω και επειδή διάβασα την κριτική για την συναυλία στην Αθήνα, ανατρέξτε εκεί για περισσότερα αφού απ’ ότι κατάλαβα έκανε ακριβώς (μα ακριβώς όμως τα ίδια πράγματα). Και έπαιξε δυο φορές το I Wanna Be Your Dog, και συνουσιάστηκε με ένα monitor και κατέβηκε στο κοινό, κλπ, κλπ.
Παίζουν για καμιά ώρα και μετά φεύγω καρφί για Kings Of Leon που ήδη είχαν διανύσει το πρώτο μισάωρο, οπότε τα περίπου 5 κομμάτια που πρόλαβα δεν μπορούν να μου διαμορφώσουν άποψη, αν και μου έκανε εντύπωση ότι ήταν αρκετά κουλ, έπαιζαν σφιχτά και δυνατά και δεν προσπαθούσαν να κάνουν φτηνούς ροκ΄ν’ρολ εντυπωσιασμούς. 
Ε, μετά ήταν Η στιγμή. Η προγραμματισμένη Δευτέρα Παρουσία του Θεού Moz. Γι’ αυτό ας με συγχωρέσουν οι πολύ καλοί (και αγαπημένοι) Basement Jaxx από τους οποίους κατάφερα να πάρω μόνο μια μικρή ιδέα και να ακούσω την φοβερή φωνή της υπέρβαρης τραγουδίστριας τους, αλλά έπρεπε να μπω στην ουρά για την εμφάνιση του Morrissey. Παρά το αφόρητο στριμωξίδι κατάφερα και πλασαρίστηκα μπροστά-μπροστά (λέγε με και τρίτη σειρά στο κέντρο!). Μόλις η κουρτίνα άνοιξε, εμφανίστηκε μια τεράστια ρεκλάμα που έγραφε Morrissey με κόκκινα λαμπιόνια, βγήκε η μπάντα και στο τέλος ο Θεός με μαύρο πουκάμισο, μαύρο κοστούμι, είπε γεια και ξεκίνησε να τραγουδάει το «Don't Make Fun Of Daddy's Voice». Χαμός, ουρλιαχτά και πολλά νερά για να αποφευχθούν οι λιποθυμίες. Έπαιξε περίπου για μια ώρα τα περισσότερα κομμάτια από το “You are the Quarry”, κάποια από τα προηγούμενα σόλο άλμπουμ του και τέσσερα Smiths. Περιττό να σας πω ότι άλλαξε ρούχα πέντε φορές, ότι τα 3 απ’ αυτά τα πέταξε στο κοινό, ότι έκανε όλα τα κλασικά ρομαντικά χορευτικά, ότι του πέταξαν γλαδιόλες στην σκηνή κλπ. κλπ.
Δυο παρατηρήσεις είναι άξιες λόγου: Πρώτον ότι η μπάντα που τον ακολουθεί είναι πολύ αδιάφορη, σχεδόν διεκπαιρεωτική και δεύτερον ότι ο Morrissey βρίσκεται μουσικά και συναισθηματικά στην καλύτερη φάση της σόλο καριέρας του. Φαίνεται ότι ο ήλιος του Λος Άντζελες του έχει κάνει καλό, είναι πολύ πιο εξωστρεφής από ότι παλιότερα και παρ’όλο που έχει μεγαλώσει και γκριζάρει είναι ακμαιότατος και ερμηνεύει τα τραγούδια του με το πάθος του παρελθόντος. 
Και επειδή ξέρω ότι πολλοί από εσάς εκεί έξω θέλετε να μάθετε τι ακριβώς έπαιξε ιδού και το setlist (ελπίζω να μην μου το κόψετε κ. Αρχισυντάκτα) : “Don't Make Fun Of Daddy's Voice, “Shakespeare's Sister”, “How Can Anybody Possibly Know How I Feel?”, “Let Me Kiss You”, “ I Know It's Gonna Happen Someday”. “The Headmaster Ritual”, “Such A Little Thing Makes Such A Big Difference” , “I Have Forgiven Jesus”, “There Is A Light That Never Goes Out “, First Of The Gang To Die. “The World Is Full Of Crashing Bores”, “All The Lazy Dykes, (σ.σ. το αφιέρωσε στις λεσβίες που βρίσκονταν στον χώρο, που πιστέψτε με ήταν πάααρα πολλές) “No One Can Hold A Candle To You (διασκευή από Raymonde), “Rubber Ring”, “Everyday Is Like Sunday, “ I'm Not Sorry “, “Irish Blood, English Heart”. Ύστερα απ’ αυτό ακόμα και οι καλύτερες προθέσεις που είχα απέναντι στον Fatboy Slim που είχε ξεκινήσει στην «πορτοκαλί» το Dj Set του, εξανεμίστηκαν όταν στα 15 λεπτά που άντεξα να τον ακούσω έπαιζε το Yeke Yeke σε ένα ανούσιο remix, ενώ η attraction της υπόθεσης ήταν ο ίδιος ο Fatboy που έκανε τον καραγκιόζη για να ξεσηκώσει το κοινό.
Εισαγωγή - σχόλια
1η μέρα
2η μέρα
4η μέρα
