Η δική μας εντεκάδα με τους λόγους για τους οποίους οφείλατε να δείτε τον David Byrne εκείνη τη βραδιά, χωρίς τη δικαιολογία ότι έχει και τον αγώνα της Εθνικής στην τηλεόραση.
1. Κατ’ αρχήν δεν παίζουν οι δικαιολογίες ότι τον έχετε ξαναδεί. Κι εγώ τον είχα ξαναδεί άλλες δύο φορές, αλλά ποιός σου λέει ότι αυτή τη βόλτα δεν θα ήταν καλύτερος από κάθε άλλη προηγούμενη; Για να μην πούμε πόσες φορές έχουμε ξαναδεί αγώνα της Εθνικής ομάδας...
2. Το νικητήριο γκολ της ομάδας θα το βλέπατε εκ των πραγμάτων άλλες εκατό φορές το λιγότερο, τον Byrne να ερμηνεύει τόσο υπέροχα το νέο του άλμπουμ συν ένα σωρό άλλα classics που θα τον ξαναδείτε; Περιμένετε κανένα δύο χρόνια και βλέπουμε...
3. Η συναυλία είχε μετατεθεί για τις 7.30, οπότε εκ των πραγμάτων μπορούσε να προλάβει κανείς να δει και τα δύο. Εμείς χάσαμε μόνο το πρώτο δεκάλεπτο από τον αγώνα, για παράδειγμα, έγινε τίποτα; Χώρια που μπορούσατε να μείνετε και να τον δείτε στη γιγαντο-οθόνη που παραμόνευε πίσω απ’ τη σκηνή...
4. Η άλλη δικαιολογία του ότι «ήταν νωρίς» δεν μας πείθει επίσης, γιατί για άλλα κι άλλα μπορείτε να τρέχετε μέσα στο μεσημέρι, ο David Byrne δεν αξίζει κάτι τέτοιο; Του άξιζαν πολύ περισσότερα από τα 600 περίπου άτομα που είχε απέναντί του, γιατί ήταν τόσο φοβερός, και τα έδωσε όλα σαν να έπαιζε μπροστά σε κατάμεστο θέατρο... Ήταν επίσης φανταστικό το συναίσθημα του να τον ακούς ενώ το φως λιγόστευε όλο και περισσότερο επάνω στη σκηνή, και το σκηνικό μεταμορφωνόταν διαρκώς σε κάτι ολοένα και πιο μαγευτικό.
5. Γιατί είχε μαζί του μια απίστευτη μπάντα, σχεδόν την ίδια που τον συνόδευε και στο καταπληκτικό νέο του άλμπουμ “Grown Backwards”, το οποίο και έχει κολλήσει αυτές τις ημέρες στο cd player μας. Δύο απαράμμιλης ικανότητας περκασιονίστες, ένας φοβερός μπασίστας, ο ίδιος στην κιθάρα και το σεξτέτο εγχόρδων The Tosca Strings να δίνουν έναν άλλο τόνο σε όλες τις συνθέσεις, παλιές και καινούργιες.
6. Για να ακούσετε εκ του σύνεγγυς τα νέα του τραγούδια, κάποια απ’ τα οποία είναι ανάμεσα στα καλύτερα που έχει γράψει ποτέ. “Glass, Concrete & Stone”, “Dialog Box”, “The Other Side Of This Life”, “Civilization” είναι μερικοί απ’ τους τίτλους τους, και ερμηνεύτηκαν εξαιρετικά.
7. Επειδή πλάι σε όλα αυτά, βρήκαν ασφαλώς τη θέση τους και κομμάτια των Talking Heads. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα “Once In A Lifetime”, “Blind”, “Nothing But Flowers”, συν μια ακουστική του “Psycho Killer” (με τον ντραμερ να παίζει με γυμνά χέρια τα ντραμς του!) που κορυφώθηκε με μια ηλεκτρική coda, συν το “Heaven” με τον Byrne να το τραγουδάει μόνος του με την κιθάρα του – που από μόνο του αποτελεί ένα λόγο να είσαστε εκείνο το βράδυ εκεί...
8. Αν σας ενδιαφέρει, είπε και τις καταπληκτικές του διασκευές από το πρόσφατο άλμπουμ του στο "The Man Who Loved Beer" των Lambchop και το "Un Di Felice, Eterea" από την "La Traviata" του Giuseppe Verdi, αφήνοντάς μας άφωνους με τις φωνητικές του ικανότητες...
9. Για να είστε ανάμεσα σε κόσμο που ήξερε πολύ καλά γιατί βρισκόταν εκεί και δεν δίστασε να χορεύει ασταμάτητα. Εξάλλου, η μπάντα επάνω στη σκηνή, με τη βραζιλιάνικη΄ρυθμολογία σε πρώτο πλάνο πολλές φορές, δεν του επέτρεπε να αντιδράσει διαφορετικά...
10. Γιατί το γαλήνιο τις περισσότερες φορές πρόσωπο του David Byrne ήταν το τελειότερο αντίδοτο στις σκηνές αλλοφροσύνης που επακολούθησαν λίγες ώρες αργότερα...
11. Για να μπορείτε πολύ άνετα να τη λέτε σε κάθε φίλο – ή συνάδελφο μουσικό δημοσιογράφο, στη δική μας περίπτωση – που θα σας πετάξει μπηχτή για το ότι δεν πήγατε σε κάποια άλλη, σαφώς περισσότερο ελάσσονος σημασίας, συναυλία. Που ήταν όλοι όταν δεν επιτρεπόταν να βρίσκονται κάπου αλλού; Στο κάτω – κάτω, η δουλειά τους (αν όχι η καρδιά τους) το επέβαλλε, διαφορετικά ας γίνονταν γραφιάδες σε αθλητικές εφημερίδες...
