Την ατμόσφαιρα ενός πανηγυριού ήταν αυτό που πρόσφερε το δανέζικο ντουέτο στο Αθηναικό κοινό. Και, πράγματι, η βραδιά στον πολυχώρο της Πειραιώς είχε τα χαρακτηριστικά ενός λαικού γλεντιού: Aρκετή διασκέδαση και καμμία καλλιτεχνική πρόταση!
Οι συνθήκες πάντως έδειχναν απο την αρχή οτι θα είναι μια κεφάτη βραδιά. Σε εναν χώρο εξυπηρετικό για dance βραδιές (μιας και το θέμα aircondition έχει τακτοποιηθεί) και με δυο warm up sets αυτο που μπορούσες να νιώσεις στην ατμόσφαιρα ήταν η καλή διάθεση. Ο κόσμος είχε έρθει να διασκεδάσει και αυτό φαινόταν απο την αρχή των Dj sets που σχεδόν κούνησε τους περισσότερους ενω οι περισσότεροι έριχναν κλεφτές ματιές στην σκηνή με τα κάθε λογής κρούστα να περιμένουν τους δύο – πράγματι άξιους-μουσικούς.
Μετά απο μια ώρα εμφανίστηκαν οι Safri μόνο που δεν ήταν...duo αλλά είχαν μαζί τους,ένα μπασίστα,εναν ντράμερ, έναν τελείως 80’s πληκτρά (μαύρα δερμάτινα-γυαλιά ηλίου χώρια που έπαιξε πλήκτρα περασμένα σαν κιθάρα! Θυμάστε ...Ρακιτζή τότε?) αλλά και έναν Ασιάτη ...ράπερ!
Το set τους φυσικά ήταν απόλυτα tribal. Για μια ώρα βαρούσαν σωλήνες, γκόνγκ, ντράμς ενω ο ήχος τους περνούσε απο τις περιοχές του funk, του hip-hop αλλα και του tribal house. Το συγκρότημα πραγματικά περνούσε υπέροχα και αυτό πέρασε εύκολα στο κοινό που συντονίστηκε στους ρυθμούς της μπιτάτης μποσσανόβας Baila-Baila αλλα και του Bong Bong (το γνωστό...). Με τέτοιες καλές διαθέσεις τι ήταν αυτό που πείραξε τον στριφνό συντάκτη; Ότι έχασαν την μοναδική τους ευκαιρία να αποδείξουν οτι είναι ενα συγκρότημα που θέλει να πάει παραπάνω απο το να φτιάχνει μουσική για εφήμερα dance hits κι επίδοξα διαφημιστικά jingles.
Οι δυο Δανοί μου θύμισαν καλοκουρδισμένη ορχήστρα νυχτερινού μαγαζιού που συντονίζεται στο ρόλο του τραγουδιστή. Μπορεί αυτό που έπαιζαν να το απολαμβάναν, αλλά αυτό δεν πάει να πει οτι μας έκαναν να νιώσουμε κατι παραπάνω απο το αγνό συναίσθημα του χαβαλέ.
