H VASSIŁINA στο launch party του νέου της άλμπουμ Femmeland, έθεσε σε πρώτο πλάνο την εύθραυστη, γοητευτική κι αυθεντική πλευρά που ενώνει τις θηλυκότητες, δημιουργώντας ένα safe space καλλιτεχνικής απελευθέρωσης κάθε μέλους που συμμετείχε σε αυτήν την αισθητηριακού επιπέδου performance.
Η βραδιά είχε dress code «πλάσματα της Αναγέννησης» και κάποιοι θαμώνες το τίμησαν δεόντως. Φανταχτερά ντυσίματα, φορέματα και μπλούζες με περίεργα δεσίματα, δαντέλα και τούλια, περίτεχνα μακιγιάζ και outfits γεμάτα ζωντάνια και δημιουργικότητα καταδείκνυαν πως το κοινό το οποίο είχε συγκεντρωθεί εκεί, είχε υιοθετήσει και την ανάλογη διάθεση.
Την αρχή του event σηματοδότησε το Molyneaux καταλαμβάνοντας το stage με darkwave pop συνθετικές ανησυχίες, καλλιεργώντας έναν spoken-word μυστικισμό γύρω απ’ τις σκοτεινές μελωδίες που έλουζαν τα κομμάτια κι ανά φάσεις πρωτοστατούσαν με ελληνικό, ενώ λίγο αργότερα με αγγλικό στίχο. Ξεχώρισα το «Κοντά» και το «Αν Μπορούσα», το δεύτερο όπως διατείνεται είναι μια μπαλάντα αφιερωμένη στο bad timing. Ήταν μια ιδεατή πρώτη έναρξη από ένα εκφραστικό και μελαγχολικό πλάσμα που μας έδειξε πραγματικά ότι αγαπά αυτό που κάνει. Το μόνο που μου έλειψε ήταν μια μεγαλύτερη δυναμική επί σκηνής. Ίσως επέλεξε να μην αφήσει το εκατό τοις εκατό του εαυτού του να παραδοθεί, αλλά την επόμενη φορά έχω την αίσθηση πως αν αποφασίσει να «χαθεί» λίγο παραπάνω μέσα στη μουσική του και στο νωχελικό χορό του, ο απολογισμός θα ‘ναι ακόμα καλύτερος.
Η εμφάνιση της VASSIŁINA επί σκηνής έγινε μέσα από ένα μεγάλο, ασημί κάλυμμα που έμοιαζε με αλουμινόχαρτο, ντυμένη με έναν λευκό κορσέ (που τόσο τους αγαπάει) και μια λευκή, δαντελωτή DIY φούστα. Το Iokasti Disgusty τη συνόδευε σε κάθε σχεδόν κομμάτι με ένα μυσταγωγικό χορό που έντυνε απόλυτα ταιριαστά την όλη μυθική πραγματικότητα στην οποία μας προσκάλεσαν να εισέλθουμε.
Δε θέλω να σταθώ τόσο στα κομμάτια που ακούσαμε όσο στα συναισθήματα που μας δημιούργησε αυτό που είδαμε: ένα πολυδιάστατο κι ευρηματικό show επιπέδου εξωτερικού, όπου η avant-pop του Femmeland, τα visuals, οι κινηματογραφικές κινήσεις του Iokasti, το βιολί και τα δεύτερα φωνητικά της Καλλιόπης Μητροπούλου, το τσαχπίνικο και γεμάτο ενέργεια guest του Dolly Vara στο “boy red flag” κι η υπνωτική μα και ναζιάρικη φωνή της VASSIŁINA ενώθηκαν σε ένα πρωτοποριακό κι απελευθερωτικό performance, χτίζοντας ένα σύμπαν γεμάτο αλήθεια κι αποδοχή κι αναδύοντας μια βαθιά συναισθηματική σύνδεση.
Το κοινό, απόλυτα ενωμένο, συμμετείχε σε μια γιορτή που ξεπέρασε κάθε μορφή καθωσπρεπισμoύ, αφήνοντας τη δύναμη της καθαρής και προσωπικής τέχνης να μας φέρει πιο κοντά σε μια πραγματικότητα όπου όλα τα σώματα, όλες οι φωνές, και όλες οι εμπειρίες μπόρεσαν να υπάρξουν χωρίς φόβο.
Η VASSIŁINA μεταμόρφωσε τη σκηνή του Romantso, σε έναν queer μικρόκοσμο, γεμάτο χρώμα, ευαισθησία κι αγάπη. Η μουσική της, γεμάτη συνθετικές αντιθέσεις και ειλικρίνεια, έγινε το μέσο για να συνδεθούμε μεταξύ μας. Ήταν σαν να ζούσαμε μια τελετή αποδοχής και αγάπης, που επαναπροσδιόρισε την έννοια της κοινότητας.
Το νησί της Κίρκης όπως παρουσιάστηκε το βράδυ του Σαββάτου στο μικρό, σκοτεινό venue της Αναξαγόρα ήταν ένας ασφαλής χώρος που άνοιξε την αγκαλιά του και σε κάλεσε να μείνεις, να νιώσεις, να χορέψεις, να κλάψεις. Η VASSIŁINA και οι ταλαντούχοι, πολύτιμοι συνεργάτες της μέσα απ΄ τον τρόπο που επέλεξαν να αποδώσουν live το Femmeland μας έδωσαν μια εμπειρία βαθιά ενωτική και μια αίσθηση κοινής ελπίδας για ένα λίγο πιο φωτεινό μέλλον.
Διαβάστε επίσης:
VASSIŁINA - Femmeland (δισκοκριτική)
VASSIŁINA: «Στην Ελλάδα νομίζουμε ότι οι μουσικοί είναι διασκεδαστές, άρα -ξέρεις- μιλάμε, καπνίζουμε, δεν ακούμε» (Συνέντευξη)
