Το κείμενο που ακολουθεί, θα μπορούσε να περιοριστεί σε μία μόνο φράση. Η Καλλιόπη Μητροπούλου έχει ό,τι χρειάζεται και μπορεί καθ’ όλα να βρίσκεται σε μεγάλες σκηνές του εξωτερικού, ανάμεσα στις indie ιέρειες μας – εκείνη όμως, αντί για πιάνο ή κιθάρα, θα έχει το βιολί της. Επειδή, όμως, η βραδιά της περασμένης Πέμπτης, 23 Μαΐου, όπου η καλλιτέχνιδα και ο επί μακρόν συνεργάτης και παραγωγός της Νίκος Βελιώτης, έκρυβε αισθητικές εκπλήξεις και πολλαπλά μουσικά επίπεδα, μία μόνο πρόταση θα αδικούσε αυτό που βίωσαν οι λίγοι μα εκλεκτοί που βρέθηκαν στο συναυλιακό χώρο του Temple.
Αφορμή στάθηκε το αποκλειστικό pre-listen του επικείμενου άλμπουμ Between της Καλλιόπης Μητροπούλου. Την οποία, βέβαια, απολαμβάνουμε συχνά στη σκηνή με φίλους και συνεργάτες της, είτε ως τραγουδίστρια των Echo Tides, είτε ως συμμετέχουσα στα live του Pan Pan, της VASSIŁINA και άλλων, είτε ως βιολονίστα στη Λυρική Σκηνή (ή σε live των Sigur Rós), είτε ως συνεργάτιδα του σχήματος του ίδιου του Νίκου Βελιώτη, MMΜΔ – κι αυτά είναι μόνο όσα μπορώ να αναφέρω ως πρώτες σκέψεις από το πλούσιο βιογραφικό της. Δείγμα του Between» κυκλοφορεί ήδη εκεί έξω, με το επιτυχημένο "Ghosted", το τρυφερό "It’s The Water" και το ιδιαίτερο "Koto". Τρία διαφορετικά μεταξύ τους κομμάτια, που μάλλον δεν προϊδεάζουν για το άλμπουμ καθεαυτό.
Έφτασα στο Temple με ενθουσιασμό, αναμένοντας αυτή τη live προακρόαση, αλλά και ανυπομονώντας να ακούσω ζωντανά κομμάτια από την παλιότερη δισκογραφία του Βελιώτη. Συγκεκριμένα, τραγούδια από τις Ανάσες των Λύκων αλλά και των In Trance 95, όπως αναγραφόταν στην διαδικτυακή πρόσκληση. Ντυμένοι στα μαύρα, Μητροπούλου και Βελιώτης εμφανίστηκαν στη σκηνή παρουσιάζοντας ένα πρώτο, ατμοσφαιρικό μέρος, που τις εντυπώσεις έκλεψαν το βιολί και το τσέλο. Ξεχώρισαν τα κομμάτια “Egg Fryer”, με τους παιχνιδιάρικους μα γυμνούς από υπερβολές στίχους που χαρακτηρίζουν την καλλιτέχνιδα και το πολύ προσωπικό “King of Sorrows” που ακολούθησε, λίγο πριν το ομώνυμο κομμάτι από τις Ανάσες των Λύκων και το «Σ’ ένα ανοιξιάτικο λιβάδι». Ο Νίκος Βελιώτης, δε, σε όλη τη διάρκεια, διατηρούσε μία διακριτική μεν, αλλά στιβαρή παρουσία, επιτρέποντας στην Καλλιόπη Μητροπούλου να κυριαρχεί στη σκηνή. Βέβαια, προς έκπληξη μου, σε αυτό το πρώτο μέρος (που ολοκληρώθηκε με μια ανατριχιαστική, σχεδόν ψιθυριστή εκτέλεση του τραγουδιού «Θέλω να είμαι η μουσική» από το δίσκο των Αγγελάκα-Βελιώτη Πότε θα Φτάσουμε Εδώ) δεν συνάντησα την «συννεφένια» Καλλιόπη που ανέμενα, παρά η ενέργεια της είχε εκτόπισμα και δυναμισμό, η αύρα της ήταν σαγηνευτικά σκοτεινή με τρόπο που μαγνήτιζε το βλέμμα και την προσοχή.
Στο δικό της "Olympia" αναδύθηκε αυτή η πλευρά της με την οποία έχουμε μάλλον περισσότερο εξοικειωθεί, όπου η φωνή της ρέει γάργαρα πάνω στις ηλεκτρονικές παραμορφώσεις. Σε μια πιο χορευτική έκδοχή του “Ghosted” που ακολούθησε, ένα μικρό τεχνικό λάθος έμοιαζε σχεδόν σχεδιασμένο για να προκαλέσει την κατάλληλη στιγμή το γοητευτικό γέλιο της και να μας οδηγήσει στην ηλεκτρονική κορύφωση της βραδιάς, με τα κομμάτια “Domina” και το ελληνόφωνο "40 sqm". Σε προσωπικό για μένα επίπεδο, βέβαια, η πιο συγκινητική στιγμή έφτασε όταν η Καλλιόπη Μητροπούλου ερμήνευσε, ενώπιον του παρεβρισκόμενου Άλεξ Μαχαίρα κι έχοντας τον Νίκο Βελιώτη στο πλάι της τα “In God’s Heaven” και “Presidente” των In Trance 95, μεταφέροντας μας στα αγαπημένα σκοτεινά dancefloor του παρελθόντος.
Και ενώ, κλείνοντας, πιστεύαμε πως είχαμε δει τις περισσότερος από τις πολλές καλλιτεχνικές πτυχές της Καλλιόπης Μητροπούλου, την εσωστρεφή, την τρυφερή, την παιγνιώδη και την δυναμική –τόσο φωνητικά αλλά και ερμηνευτικά-, μας έδωσε λιγάκι ακόμη, με το «Ασφαλώς και δεν πρέπει» του Άκη Πάνου. Και ναι, είτε μπορεί να το φανταστεί κάποιο άτομο που δεν βρισκόταν εκεί, είτε όχι, χωρούσε κι αυτό σε εκείνη τη βραδιά, μέσα βέβαια από τον χαρακτήρα των δύο μουσικών.
Συνολικά, η ζωντανή αυτή προακρόαση του άλμπουμ Between της Καλλιόπης Μητροπούλου άφησε μια ισχυρή εντύπωση, αποκαλύπτοντας την πολυμορφία της καλλιτεχνικής της έκφρασης, με τη σημαντική φυσικά παρουσία του Νίκου Βελιώτη, με τον οποίο μοιράστηκαν, στο τέλος ένα παρατεταμένο χειροκρότημα.
