Βράδυ Παρασκευής, Λιοσίων 205, Gagarin 205. Ο Kevin Ansong a.k.a. Black Morris a.k.a. Νέγρος του Μοριά παρουσιάζει το νέο του album ΘΡΑΣΟΣ και οι πόρτες ανοίγουν στις οχτώ. Στις πληροφορίες του event δεν γίνεται καμία αναφορά σε support acts αν και όλοι οι πιτσιρικάδες που στριμώχνονται στην ουρά έξω από το venue για να πιάσουν ένα καλό spot είναι σίγουροι ότι η βραδιά θα έχει εκπλήξεις – τα πρώτα στοιχήματα για τους guests που «παίζει να σκάσουν» πέφτουν κάπου εκεί μεταξύ ελέγχου τσάντας και «αυστηρών» συστάσεων των πορτιέρηδων που βλέποντας έξαλλες σύσσωμες τάξεις λυκείων μπροστά τους προβαίνουν σε προληπτικές υποδείξεις για τήρηση της τάξης.
Η πρώτη έκπληξη περίμενε με τη μορφή μιας μίνι ρεμπέτικης βραδιάς -της άκρως σεβαστής διάρκειας των δύο ωρών- στην πλέον κλασική συνταγή της που συνοψίζεται σε μια κιθάρα, ένα μπουζούκι, ένα τρίποδο τραπεζάκι, δυο κρασοπότηρα και back-to-back πενιές από τη "Φραγκοσυριανή" στα "Ματόκλαδα" and beyond. Το θέμα και το άκουσμα επίδοξων ράπερ λυκείων και φανατικών του ΝτΜ να τραγουδούν Μάρκο Βαμβακάρη φωνάζοντας στα ενδιάμεσα όλο και πιο δυνατά για να καλέσουν τον πρωταγωνιστή της βραδιάς στη σκηνή ήταν ένα κορυφαίο πολιτισμικό highlight, μια πανέξυπνη κίνηση του Kevin και της ομάδας του που στρογγυλοκάθισε το curation του show σε ένα θετικότατο πρόσημο με το καλημέρα, με το βλέμμα στραμμένο στο ματ που επόταν.
Από τα πρώτα του tracks στις αρχές των ‘00s και από τις πρώτες του σημαντικές εμφανίσεις μετά την πρώτη του πενταετία στην hip hop πιάτσα ο Νέγρος του Μοριά δεν είχε σε καμία περίπτωση κρατήσει κρυφό το star quality που χαρακτηρίζει την περίπτωσή του. Σε κάθε του βήμα αυτό αναδυόταν από τους πόρους των παραμέτρων της καλλιτεχνικής του προσωπικότητας διαφεύγοντας -ευτυχώς γι’ αυτόν αλλά και γι’ εμάς- τον κίνδυνο της εξάτμισης και βρίσκοντας τον πολυπόθητο στόχο της ωρίμανσης. Το Θράσος δεν εξαντλείται στην πιασάρικη ευφυολογηματική εξίσωση «τραπ + ρεμπέτικο=τραμπέτικο» και στο καθηλωτικό εξώφυλλο με το πορτρέτο του ΝτΜ με αμφίεση τσολιά αλλά είναι μακράν η πιο ώριμη και ουσιαστική δουλειά του Νέγρου του Μοριά, η καλά διαμορφωμένη του πρόταση προς την οποία βάδιζε, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, την τελευταία δεκαετία, το καλό πράγμα που αργεί να γίνει – και αυτό το live ήταν μια γιορτή για αυτό το momentum.
Η εναρκτήρια προσευχή του Πάτερ Ημών που ανοίγει το πρώτο track του δίσκου "Κενοδοξία/Βουλιμία" ακούγεται στη διαπασών όσο στο πανί των visuals κάνουν το δικό τους opening act φιγούρες του Καραγκιόζη που αναγγέλλουν με τον δικό τους τρόπο τον Ζουλού τον Τραμπέτη. Ο Νέγρος του Μοριά βγαίνει με τα μπαλέτα του, με μαύρο κοστούμι και με τη πρώτη ρίμα φαίνεται και αποδεικνύεται φορμαρισμένος και αποφασισμένος για ένα από τα live της ζωής του. Τα tracks κυλάνε το ένα μέσα στο άλλο, σκηνοθετημένα και χορογραφημένα με τρόπο που τονίζει λεπτές λανθάνουσες αποχρώσεις, χτίζοντας ένα show που πάει το εγχώριο παιχνίδι των hip hop live σε άλλη πίστα. Εμβόλιμα tracks & hits από τον πρότερο βίο του Kevin με τα στοιχήματα για τους guests χάνονται ή κερδίζονται ανάλογα με το αντικείμενό τους: ο Θύτης ξεπηδάει σαν την τίγρη για να εξαπολύσει ριπές στο "H Έτσι" και ο Moose κάνει τη δικιά του θεατρική αποκάλυψη για μια δεκάλεπτη σκηνική συνύπαρξη με τον Νέγρο του Μοριά που αποθεώνεται -και με το δίκιο της- από 1000+ εκπροσώπους της Gen Z. Επιστροφή στο ΘΡΑΣΟΣ και στο "Αλκοόλ" και τα υπόλοιπα θανάσιμα αμαρτήματα, στις οριακά απόκοσμες χορογραφίες υβριδικού καρσιλαμά και στα παροδοσιακά πνευστά και νυκτά που τυλίγονται γύρω από τα trap beats, στη σάτιρα και στις κοινωνικοπολιτικές αιχμές που βρίσκουν μια χαρά τον δρόμο τους στις playful δομές που μας είχε μέχρι σήμερα συνηθίσει ο NτΜ, σε μια απροσδόκητη συμβολή που η ρεμπέτικη κουλτούρα φαίνεται όντως να μπορεί να διαλεχθεί με τη βιωματική και ιδεολογική βάση της επιδραστικής ραπ του σήμερα.
Ο πιο σκοτεινός και ενδιαφέρων Νέγρος του Μοριά μέχρι σήμερα έχει κάτι να πει και το λέει, κάνει το extra mile και καταθέτει μια συγκροτημένη πρόταση. Παράλληλα με live όπως αυτό σφραγίζει τον τίτλο ενός κορυφαίου showman της εγχώριας hip hop σκηνής. Το «πείραμα» του Θράσους έχει πετύχει. Άιντα.
