Πάθος, ιδρώτας, φωτοβολίδες, σηκωμένα χέρια να κουνιούνται στον ρυθμό, μια αίθουσα (σχεδόν) γεμάτη να τραγουδά κάθε στίχο από τα περισσότερα κομμάτια και επί σκηνής δύο MCs, να παραδίδουν ένα σόου αντάξιο της πολυετούς φήμης τους. Το σαββατιάτικο live του Κανόνα και του Θύτη στο Piraeus 117 Academy προσέθεσε μία ακόμη σελίδα στη σύμπραξη των δύο δυναμικών ράπερ, επιβεβαιώνοντας ξανά πως, έστω κι αν τα χρόνια περνούν, μπορείς σταθερά να ποντάρεις σε εκείνους για μια εκρηκτική βραδιά, γεμάτη αιχμηρούς στίχους, λυσαλλέα raps και σκληροπυρηνικά beats, βγαλμένα θαρρείς από κάποιο σκοτεινό, υγρό υπόγειο.
Όσο οι δύο εγχώριοι ράπερ έφτυναν ρίμες μανιασμένα, πίσω τους έστεκε επιβλητικό το logo των RNS, με λευκά γράμματα επάνω σε ένα τεράστιο μαύρο πανό. Υπενθύμιση πως, όσο και αν μαζεύουν views, περγαμηνές, αναγνώριση και θαυμαστές στη χιπ χοπ πιάτσα της ημεδαπής ως ξεχωριστές καλλιτεχνικές οντότητες, το πνεύμα της φημισμένης ραπ κολλεκτίβας –της οποίας και εξακολουθούν ν' αποτελούν κομμάτι– δεν φεύγει λεπτό από πάνω τους. Είναι τουλάχιστον ενθαρρυντικό, σε μια εποχή στην οποία το trap μοιάζει να σαρώνει τα πάντα (τόσο εκτός, όσο και εντός Ελλάδας), να βλέπεις ένα live σαν και τούτο να γεμίζει με κόσμο, αποδεικνύοντας την επικαιρότητα της underground και hardcore σχολής.
Και πως να μην είναι, αφού, παρακολουθώντας Κανών & Θύτη, καταλαβαίνεις με τη μία πως μπροστά σου έχεις δύο μουσικούς οι οποίοι πιστεύουν όσα λένε και έχουν βιώσει τα σκηνικά που περιγράφουν, δίνοντάς σου μια πραγματική, ζωντανή ανταπόκριση από τους δρόμους της σκοτεινής πλευράς της πόλης. Στην εν λόγω συναυλία την τιμητική τους είχαν τα κομμάτια από τις δύο φετινές τους δουλειές, Βίος Και Αλητεία (Κανών) και Αποστολή Αυτοκτονίας (Θύτης). Ήταν δε τόση η πώρωση εντός των τοιχών του Piraeus 117 Academy, ώστε τα καπνογόνα έμοιαζαν να κοντράρουν στα ίσια ένα τοπικό ποδοσφαιρικό ντέρμπι σε κάποια επαρχιακή πόλη. Σε τέτοιο μάλιστα σημείο, ώστε ο Θύτης αναγκάστηκε να ζητήσει μια ρέγουλα από πλευράς θεατών, γιατί η ατμόσφαιρα είχε μετατραπεί σε αποπνικτική.
Αυτή βέβαια η παράκληση πήγε περίπατο στο άκουσμα επιτυχιών όπως π.χ. στο “Αμπελόκηποι” ή ακόμα περισσότερο στο “Βρωμόφωνα Καθίκια”, καθώς υπήρχαν αναμμένα ταυτόχρονα έως και 5(!) καπνογόνα, με ορισμένους παρευρισκομένους να κρατούν ένα στο κάθε χέρι. Με τέτοια λαχτάρα για τη μουσική επίθεση από Θύτη και Κανών, πέρασε εν τέλει απαρατήρητο το ότι μερικοί στίχοι ξεχάστηκαν, όπως και τα τεχνικά προβλήματα που υπήρξαν μέχρι ενός σημείου της συναυλίας. Σίγουρα πάντως δεν θα ξεχαστεί το ίδιο εύκολα και η αντίδραση του Θύτη σε αυτά, όταν είπε από μικροφώνου γεμάτος αγανάκτηση «μας έχουνε γαμησει τα καλώδια εδώ πέρα».
Όταν βέβαια κάλεσαν από τα παρασκήνια 4 ακόμη μέλη των RNS (τους Pero, Supreme, Αδέσποτο και Buffalo Bill), η αίθουσα μετατράπηκε σε κόλαση. Στο “Από Το Λόφο” επικράτησε πανζουρλισμός, τόσο με τη θεατρικότητα του Θύτη στο κουπλέ –που έκλεψε την παράσταση– όσο και με το εκδηλωτικό «fan club» που φάνηκε να έχει το Αδέσποτο. Στο “Αλητεία” τα mosh pits έδιναν και έπαιρναν, ενώ στο posse cut “Ένα” (μέσα από το Βίος Και Αλητεία), επιδόθηκαν σε μια λυρική σκυταλοδρομία με άρωμα δρόμων. Ακριβώς δηλαδή όπως έγινε και στο “Όλοι Τα Αρχίδια Μας Θα Πάρουνε” (από το Αποστολή Αυτοκτονίας), υπεύθυνο για εξίσου εκδηλωτικές αντιδράσεις, πάνω και κάτω από τη σκηνή. Μια κοινή εμφάνιση που έφερε ουκ ολίγες αναμνήσεις από εκείνο το ιστορικό live των RNS στα τέλη του 2014, στον Βοτανικό (δες εδώ).
Αυτή όμως δεν ήταν η μοναδική έκπληξη της βραδιάς, μιας και λίγο μετά πάτησε σανίδι και ένας καλεσμένος από Θεσσαλονίκη μεριά: ο 12ος Πίθηκος. Το ξεκίνημα με το “Μιλάς Πολύ” ιδιαίτερα δυναμικό, όσο Κανών & Θύτης έπαιρναν στα μετόπισθεν μερικές απαραίτητες ανάσες, ενώ αμέσως μετά ακούστηκε από τα ηχεία το “Ξένοι”. Λίγο πριν εγκαταλείψει ο 12ος, μας φιλοδώρησε και με ένα φρέσκο (και σίγουρα αξιοπρόσεκτο) κουπλέ, το οποίο είπε μάλιστα a cappela, ζητώντας παράλληλα να μην το καταγράψει κανείς με το κινητό του –κάτι που το κοινό σεβάστηκε.
Κάπου εκεί ο Θύτης έκανε μια ιδανική μετάβαση, λέγοντας από το μικρόφωνο «εκτός από ξένοι, ξέρετε τι άλλο είμαστε;», καθώς ξεκινούσε το beat του “Μόνοι”. Με κομμάτια όπως το “Σε Τα Μας;” και το “Αυτός Είμαι 'Γω” (όπου επέδειξε το καταιγιστικό του flow), ο Θήτα έκανε κατόπιν μια μικρή αναδρομή στη δισκογραφία του, ενώ ο Κανών ξεστόμιζε τις πύρινες ρίμες του “Στον Άσσο”, λες και η ζωή του εξαρτιόταν από αυτό, επιβεβαιώνοντας τη βιωματική φύση του υλικού του. Eπέλεξε δε και τη συμμετοχή του στο The Purpose Vol. 2 του DJ Omonoia, ραπάροντας το “Σύγχρονα Κλέφτικα”, προς έκπληξη των θεατών. Βέβαια, σε highlight της βραδιάς αναδείχθηκαν τελικά οι μπάρες του Κανόνα από ένα ακυκλοφόρητο ακόμα track, που πραγματικά τσάκιζε κόκκαλα στιχουργικά. Σίγουρα περιμένει πλέον αρκετός κόσμος τη στούντιο εκδοχή.
Η εκρηκτική βραδιά έκλεισε λίγο πριν το ρολόι δείξει μεσάνυχτα υπό τους ήχους του “Μια Χαρά” και τις ενθουσιώδεις αντιδράσεις του κοινού να καταγράφουν το αποτύπωμα που έχουν αφήσει τα κομμάτια των δύο ράπερ στο εγχώριο ακροατήριο. Καθώς οι εκατοντάδες θαυμαστές του διδύμου εγκατέλειπαν σιγά-σιγά τον χώρο, έβλεπες ανθρώπους με πατερίτσες, κολάρο στον λαιμό, ακόμα και παιδιά που δεν είναι καθόλου σίγουρο πως έχουν μπει σε αίθουσα Γυμνασίου, κάθε λογής τέλος πάντων πρόσωπα και χαρακτήρες, που είχαν τραβηχτεί μέχρι το 117 της Πειραιώς για να δουν Θύτη και Κανών. Τα αποθεωτικά σχόλια στις μεταξύ τους κουβέντες, ενδεικτικά της απόδοσης των δυο τους επί σκηνής.
Η κίνηση μάλιστα στον κεντρικό αθηναϊκό δρόμο έκλεισε για λίγη ώρα, όσο οι ορδές μουσικόφιλων τον διέσχιζαν, κατευθυνόμενες προς το μετρό, μέσα στα βαγόνια του οποίου άκουγες παρέες να ραπάρουν στίχους από τα κομμάτια των δύο ράπερ. Αν μη τι άλλο, απόδειξη του πόσο μακριά έχουν φθάσει ως MCs και τι επίδραση έχουν πλέον τα τραγούδια τους στις τάξεις των εγχώριων χιπ χοπ ακροατών.
{youtube}xoJ3s38TlLE{/youtube}
