«Πεισμώνουμε και συνεχίζουμε! Η συναυλία μας με την Έλλη στο Κηποθέατρο Παπάγου την Παρασκευή 10 Ιουλίου θα γίνει κανονικά. Μακάρι οι συνθήκες να ήταν καλύτερες, αλλά σκεφτήκαμε ότι το να συναντηθούμε με αφορμή αυτά τα τραγούδια μόνο καλό θα κάνει, σε όλους μας».
Με αυτό το μήνυμα στη σελίδα του στο Facebook ο Βασιλικός κάλεσε το κοινό να προσέλθει στο Κηποθέατρο Παπάγου, επιβεβαιώνοντας την κανονική διεξαγωγή της συναυλίας, παρά το μπαράζ των ακυρώσεων live, παραστάσεων και περιοδειών σε όλη την Ελλάδα. Και ο κόσμος ανταποκρίθηκε. Διψασμένος για οξυγόνο, μουσική, όνειρο, γέμισε αυτόν τον όμορφο χώρο, τον στρατηγικά κρυμμένο πίσω από την πολύβουη Λεωφόρο Μεσογείων· και πάτησε μαζί με τον Βασιλικό και την Πασπαλά το πολυπόθητο PLAY.
To δοκιμασμένο με αθόρυβη πλην συντριπτική επιτυχία σκηνικό και καλλιτεχνικό ταίριασμα των δυο τους στις χειμερινές εμφανίσεις στον Σταυρό Του Νότου μεταφέρθηκε λοιπόν στη δροσερή αγκαλιά του καλλιτεχνικού πνεύμονα του Παπάγου, ενώπιον κάθε λογής κόσμου: ορκισμένους χατζιδακικούς, ζευγάρια που ακούν «έντεχνα», παρέες κοριτσιών και πιο μεγάλων κοριτσιών, φρικιά τα οποία σνομπάρουν λίγο την ελληνική μουσική σκηνή αλλά το στόμα-με-στόμα λειτούργησε και τους έφερε μέχρι εκεί «να ρίξουν μια ματιά, μπορεί και ν’ αξίζει». Κι αξίζει.
Το πρόγραμμα ήταν ένα fusion συνονθύλευμα με σταθερές χατζιδακικές αναφορές και αντανακλάσεις, γερά κρατήματα από τη Vintage προσωπική δισκογραφία του Βασιλικού και αυτοσχεδιαστικές πινελιές, οφειλόμενες κυρίως στους μουσικούς ογκόλιθους Τάκη Φαραζή και David Lynch. To παιδί από την Πάτρα που έφτιαξε μία από τις πλέον επιτυχημένες, πρωτοπόρες μπάντες της ελληνικής indie –και είχε τη μαγκιά να την κάνει mainstream δισκογραφώντας τη δική του εκδοχή σ’ ένα ιερό τέρας, ονόματι Reflections– ξεδιπλώνει το ταλέντο του στη σκηνή. Φαίνεται να έχει αυτός τον πρώτο ρόλο, αλλά η Πασπαλά, σαν αερικό (αναπόφευκτος ο συνειρμός του Θανάση και της Μελίνας) τον παραστέκει: είναι πίσω του, δίπλα του, τον συνοδεύει, αποτραβιέται όταν πρέπει, εμφανίζεται πάλι για να δώσει στη βραδιά τη φινέτσα που μόνο εκείνη διαθέτει, για να μυρίσει "Λευκό Μου Γιασεμί" και "Καλοκαίρι Στην Πράγα".
Ο κόσμος χαίρεται με το “Dancing Queen”, γουστάρει με το “You Are My Destiny”, αδημονεί για τον "Κεμάλ", κουνάει με ικανοποίηση το κεφάλι του στις Reflections διασκευές, στήνει αυτί με ενδιαφέρον στις προσφάτως ηχογραφημένες σπουδές του Βασιλικού στον Τσιτσάνη. Οι χατζιδακικοσκεπτικιστές ίσως να μην καλοβλέπουν κάποιες ενορχηστρώσεις από τον Μεγάλο Ερωτικό. Σχεδόν όλοι όμως ταξιδεύουν με τα διαμάντια του Αττίκ, καθώς και με το ντουέτο των δύο πρωταγωνιστών στο "Αν Μ’ Αγαπάς Κι Ειν’ Όνειρο".
Πρόγραμμα καλά χτισμένο, θεμελιωμένο σε ένα σίγουρο, γεμάτο αυτοπεποίθηση, θαρρείς φυσικό καλλιτεχνικό ζευγάρωμα· αβίαστο, με συντελεστές που δείχνουν να συνεννοούνται στην εντέλεια, αφού μοιράζονται την ίδια Δυτική κουλτούρα, αλλά και την αγάπη για κάθε πτυχή της δαρβινικής εξέλιξης της δικιάς μας μουσικής ιστορίας.
Ένας πιο ντελικάτος Tom Waits και μια Ελληνίδα Joni Mitchell πρόσφεραν λοιπόν στο αθηναϊκό κοινό που τους επέλεξε το βράδυ του Σαββάτου αυτό που πρέπει να προσφέρει η τέχνη στους ανθρώπους, ιδίως σε περιόδους κρίσης: ψυχαγωγία, ταξίδι, αποσυμφόρηση, κάθαρση, μελωδία, σκέψη, μαθήματα ιστορίας. Σε ταραγμένες μέρες σαν τις τελευταίες, τα ασφυκτικά γεμάτα υπαίθρια θέατρα ανάβουν τον φανό που προσδοκούμε.
Το κείμενο άνοιξε με την ανάρτηση του Βασιλικού, θα κλείσει με την αντίστοιχη δήλωση της Έλλης Πασπαλά, για την απόφασή τους να ακολουθήσουν κανονικά το πρόγραμμα της καλοκαιρινής τους περιοδείας: «Δεν μπορούμε να ακυρώσουμε αυτό που κάνουμε και είμαστε. Δεν θα ακυρωθούμε! Η συναυλία θα γίνει, η μουσική είναι ο δικός μας τρόπος, για να κρατήσουμε το κεφάλι έξω από το νερό, για να μην πνιγούμε».
{youtube}IWsAFCy0OpY{/youtube}
