O Ευθύμης γέμισε με άνεση το Gagarin, καθώς το live για την παρουσίαση του ολοκαίνουργιου άλμπουμ Εκδοχή Ε αποτέλεσε μία ακόμα αφορμή ώστε να βρεθεί σημείο τομής για τα αγόρια με τα μπλουζάκια Terror X Crew, Wu-Tang Clan και Motörhead, μα και με τους παλιότερους –της δικής του γενιάς. Και ήταν μάλιστα κοινό που είχε έρθει διαβασμένο και με δεδομένο ενθουσιασμό, δημιουργώντας έτσι φοβερό κλίμα, το οποίο δεν άφησε φυσικά ανεκμετάλλευτο ο πρωταγωνιστής της βραδιάς.
Την έναρξη κήρυξε ο ορμητικός Sifu Versus (παρέα μ' έναν καταπληκτικό DJ), που δεν χρειαζόταν βέβαια ιδιαίτερες συστάσεις. Το πλήθος υποδέχτηκε θερμά τον Θεσσαλονικιό ράπερ, συμμετείχε ενεργά στα τραγούδια του και μόνο σαν support act δεν τον αντιμετώπισε όση ώρα έμεινε πάνω στη σκηνή, επιδεικνύοντας flow άριστης ροής και επιφυλάσσοντας setlist που είχε απ' όλα: και από το mixtape Το Παιχνίδι Του Θανάτου ακούσαμε, κι ένα remix στο "Κάντε Χώρο" των Terror X Crew, αλλά και ένα νέο κομμάτι από επικείμενη συμμετοχή σε δίσκο άλλου συναδέλφου, ενώ πολλοί τραγούδησαν μαζί του τους στίχους του "Όρκος Τιμής" («το επόμενο όνομά μου στις χρυσές σελίδες μέσα/πέθανα στο Μανιάκι όταν με λέγαν Παπαφλέσσα»), όταν ήχησε η κομματάρα των Φιλική Εταιρεία. Κύριος ήρθε και κύριος έφυγε ο Sifu Versus, για να κάνω κι εγώ λογοπαίγνιο με τον στίχο ενός άλλου μεγάλου Σαλονικιού, που έχει κι ο ίδιος χρησιμοποιήσει σε τραγούδι του.
Έφυγε; Για πολύ λίγο. Γιατί ξαναγύρισε γρήγορα, αναλαμβάνοντας το μικρόφωνο παρά τω πλευρώ του Έψιλον Ύψιλον, όταν λίγο μετά τον είδαμε να σκάει μύτη στη σκηνή, περιστοιχισμένος από τους μουσικούς του.
Ο Ευθύμης μπήκε πολύ δυναμικά, κάνοντας εισαγωγή με "Έψιλον" και καπάκι με "Πόλεμο", δίνοντας ευθύς αμέσως το στίγμα του live, που όπως είπαμε ήταν επικεντρωμένο στον νέο του δίσκο. Σε αντίθεση ωστόσο με πολλές παρόμοιες συναυλιακές βραδιές –όπου το «τελετουργικό» θέλει συνήθως τα νέα τραγούδια σε ένα άτυπο πρώτο μέρος και επιλογές από τα παλιά στο μέρος βου– είχε σκεφτεί ένα διαφορετικό concept, το οποίο προσωπικά μου άρεσε πολύ και αποδείχθηκε νομίζω λειτουργικότατο για μια τέτοια συνθήκη.
Το live αρθρώθηκε δηλαδή πάνω σε τρεις μεγάλες θεματικές ενότητες, που είχαν να κάνουν με το τι συνιστά έναν (καλό) MC. Κι ανάλογα με το τι πραγματευόταν, μας πήγαινε πότε σε Terror X Crew επιλογές, πότε σε Α/Ε ημέρες και πότε στην Εκδοχή Έψιλον, καταδεικνύοντας έτσι πόσο οργανικό τμήμα της όλης πορείας αποτελεί αυτό το νέο άλμπουμ. Μπορούσες έτσι να ανιχνεύσεις κι εσύ τα νήματα που ένωναν τα καινούργια τραγούδια με το παρελθόν, μα την ίδια στιγμή να εκτιμήσεις και την εξέλιξη του Ευθύμη ως προς την οπτική του για τη μουσική, τη στιχουργία, τις ικανότητες στο μικρόφωνο. Μας μίλησε βέβαια κι αρκετά για όλα αυτά τα πράγματα, ίσως περισσότερο από όσο γουστάρω προσωπικά –αλλά τι διάολο, δική του βραδιά ήταν. Παραδέχτηκε δε ότι στην παρουσίαση της Θεσσαλονίκης πήγε με πολύ άγχος, οπότε στο Gagarin ήθελε να είναι πιο άνετος, αποδεχόμενος ότι αναγκαστικά θα γίνονταν και κάποια λάθη.
Στην άνεση αυτή τον βοήθησε βέβαια πολύ και ο κόσμος, που από την αρχή ταρακούνησε για τα καλά το Gagarin με ιαχές, χειροκροτήματα, χέρια ψηλά και ασταμάτητη συμμετοχή στα τραγούδια. Και δεν μιλάμε μόνο για τραγούδια από το παρελθόν, ήδη αγαπητά και δοκιμασμένα, τύπου "Να Τους Δω Να Τρέχουν". Πιστεύω μάλιστα ότι και ο ίδιος ο Ευθύμης ένιωσε ευχάριστη έκπληξη όταν συνειδητοποίησε πως το κοινό γνώριζε ήδη καλά τμήμα του νέου υλικού –προφανώς μέσω YouTube– όντας λ.χ. σε θέση να πει μαζί του ακόμα και κάποιες ρίμες από το "Χαλάζι". Αυτό τον τόνωσε ακόμα περισσότερο, οδηγώντας σε ένα πραγματικό ρεσιτάλ από μέρους του, με ρίμες από ατσάλι να εμπλουτίζονται από την ανά σημεία συμμετοχή ενός ηλεκτρικού κιθαρίστα κι ενός μπασίστα (που έδιναν μια σκληρή ροκ πτυχή στο επιθετικό χιπ χοπ επιλογών σαν το "Πόλεμο") και με ανάσες-υπόδειγμα, διαφήμιση για την τέχνη του ραπ.
Απ' όλα τα τραγούδια της Εκδοχής Έψιλον, το "Για Τη Γενιά Μου" έδωσε τον πιο ιδιαίτερο τόνο στη βραδιά. Και χάρη στα όμορφα φωνητικά της συμμετέχουσας Μαριλέττας Κωνσταντάρα (την ακούμε και στον δίσκο), αλλά και χάρη στους εύστοχους, συγκινητικούς στίχους, οι οποίοι αποτυπώνουν τη διαδρομή πολλών από όσους βρίσκονται σήμερα στην ηλικία του Ευθύμη, συν/πλην 40 δηλαδή, έχοντας τραβήξει δρόμους μακριά από το (όποιο) mainstream της ελληνικής κοινωνίας. Ο Έψιλον Ύψιλον έκλεισε το live με τα "Δικά Μας Παιδιά", για όλους εμάς που δώσαμε το ηχηρό παρών στο Gagarin, αρνήθηκε όμως να βγει για encore, στεναχωρώντας έτσι όσους έκαναν έναν μικρό σεισμό για να ξανάρθει στη σκηνή, αλλά και τη δικιά μας την Αναστασία Τουρούτογλου, η οποία έλπιζε ν' ακούσει το "Έτσι Είναι, Γιατί Έτσι Πάει". Έκανε πάντως μια ευχαριστήρια βουτιά στο κοινό, «ζώντας το» για λίγο στα χέρια των οπαδών του.
{youtube}BxtXbnVt7KY{/youtube}
