Η Μαρίζα Ρίζου είναι γεννημένη για τη σκηνή, ξεκινάω από αυτά που δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς. Είναι πολύ καλή περφόρμερ η νεαρή καλλιτέχνις, έχει μεγάλη άνεση –κινησιολογική και επικοινωνιακή– και φαίνεται σαφώς πως το διασκεδάζει ιδιαιτέρως κάθε που πατά το σανίδι. Η πρεμιέρα λοιπόν των εμφανίσεών της στον Σταυρό Του Νότου Plus (όπου θα βρίσκεται και τις επόμενες τρεις Παρασκευές) μόνο πρεμιέρα δεν θύμιζε, αφού όλα πήγαν ρολόι.
Είναι πλούσιο το πρόγραμμα που έχει στήσει η Ρίζου, καθώς οι 2 ώρες (και βάλε) της διάρκειάς του σε κάνουν βόλτα σε μια σειρά από κοσμαγάπητα ελληνικά και διεθνή τραγούδια, αλλά και σε εκείνα της πρώτης της δισκογραφικής δουλειάς (Γλυκό Πρωί, 2013), με τη βοήθεια μιας αλάνθαστης, εξαμελούς μπάντας, η οποία περιλαμβάνει πιάνο, κιθάρα, τρομπέτα, τρομπόνι, κοντραμπάσο και τύμπανα. Ιδιαίτερη προσοχή έχει δοθεί σε κάθε πτυχή του όλου πράγματος: από τη ροή, τα φώτα και τη σκηνοθεσία, μέχρι τις ενδυματολογικές επιλογές της πρωταγωνίστριας και των μουσικών.Είναι σαφές ότι στόχος του συγκεκριμένου προγράμματος είναι η διασκέδαση. Και για την επίτευξη αυτού του σκοπού, σχεδόν όλα τα τραγούδια –ανεξάρτητα από το περιεχόμενο και το ορίτζιναλ κλίμα τους– στοιχίζονται πίσω από τη light (δυστυχώς, ενίοτε και άνοστη) τζαζ αισθητική που η Μαρίζα Ρίζου έχει επιλέξει να ακολουθεί. Κι αυτό, έτσι όπως το εισέπραξα, δεν λειτουργεί πάντα. Ένιωσα αποξενωμένος ας πούμε βλέποντάς τη να ερμηνεύει με έξω καρδιά μπρίο τη φλαμενκοποιημένη “Ζελατίνα”, να παρακάμπτει εντελώς τη μελαγχολική συνιστώσα της “Μπόσα Νόβα Του Ησαΐα” ή να ανακόπτει την αβίαστη μελωδικότητα του “Λευκό Μου Γιασεμί”, για χάρη μιας ατμόσφαιρας βγαλμένης από παλιό φιλμ νουάρ.
Σε γενικές γραμμές, πάντως, ακριβώς επειδή οι περισσότερες διασκευές (αλλά και τα δικά της τραγούδια) έχουν εκ της κατασκευής τους ανεβαστική διάσταση, η παράσταση λειτούργησε καλά· και ειδικά προς το τέλος της δημιουργήθηκαν μάλιστα και οι προϋποθέσεις για χορό στο πολυπληθές ακροατήριο. Αλλά στο encore, με το “Δεν Εϊμαι Άλλος” –του οποίου η εκτέλεση κινήθηκε σε εντελώς διαφορετικό κλίμα από όλο το υπόλοιπο σετ– η Ρίζου άφησε να διαφανεί ένα αλλιώτικο μονοπάτι, το οποίο θα άξιζε κατά τη γνώμη μου να εξερευνήσει περισσότερο στη συνέχεια. Κάτι τέτοιο θα πρόσθετε, νομίζω, στις παραστάσεις της κάποιες αιχμές που θα έσπαγαν τη γραμμικότητα και την προβλεψιμότητά τους.
Αρκετά, όμως, με τη γκρίνια. Η παράσταση «Μια Στιγμή Στο Φως» πραγματοποιεί αυτά που υπόσχεται: διαθέτει όχι μία, αλλά πολλές φωτεινές στιγμές, πολλά τραγούδια, κέφι, χιούμορ και ιδιαίτερη φροντίδα στην κάθε λεπτομέρεια. Αν θέλετε να δείτε τι καπνό φουμάρει ένα από τα (με μπόλικη φόρα) ανερχόμενα ονόματα στο ελληνικό τραγούδι εννοείται ότι πρέπει να την τιμήσετε.
Setlist:
1. Το Πλήθος (La Foule)
2. Πόσο Λυπάμαι
3. It’s Now Or Never
4. Summer Taste
5. Ζελατίνα
6. Αν Θυμηθείς Τ’ Όνειρό Μου
7. Θυμωμένο Βαλς
8. Λευκό Μου Γιασεμί/Είναι Εντάξει Μαζί Μου
9. Η Μπόσα Νόβα Του Ησαΐα
10. Απάθεια
11. Το Καλοκαίρι Έφυγε/Δε Μιλώ Για Μια Νύχτα Εγώ
(Διάλειμμα)
12. I Will Survive
13. Γλυκό Πρωί
14. Μάμπο Μπραζιλέιρο
15. Έλα Πάρε Μου Τη Λύπη
16. Πετάω
17. Αποκοιμήθηκα
18. Ανθρώπων Έργα
19. Η Σουλτάνα Η Φωφώ
20. Μια Άλλη Ευτυχία
21. If You Wanna Be Happy
22. Χάλι Γκάλι
23. Το Μηδέν
Encore
24. Δεν Είμαι Άλλος
25. Βενζινάδικο (Kustino Oro)
26. My Way/Πιο Καλή Η Μοναξιά
{youtube}GFqGz405Jpk{/youtube}
