Όταν έχεις να κάνεις με δύο από τα μεγαλύτερα ονόματα του σύγχρονου ελληνικού χιπ χοπ, που καταφέρνουν να γεμίσουν συναυλιακούς χώρους από μόνα τους, τότε είσαι αρκετά υποψιασμένος για το αποτέλεσμα μιας κοινής τους εμφάνισης. Οι Στίχοιμα και οι Ψυχόδραμα είχαν άλλωστε πραγματοποιήσει και στο παρελθόν τέτοιο εγχείρημα (πίσω στο μακρινό 2004, στη Γεωπονική σχολή), οπότε δεν δυσκολεύτηκαν να ξεπουλήσουν κάθε εισιτήριο που είχε εκδωθεί για το βράδυ της Παρασκευής, μέρες πριν. Αυτό αναμενόμενα έφερε τη γκρίνια στα social media από φίλους και οπαδούς, οι οποίοι τα βάλανε με τη διοργάνωση, που πούλησε όλα τα τικέτα στην προπώληση και δεν άφησε τίποτα για την είσοδο –ξαφνιάζοντας έτσι κάποιον κόσμο που είχε σκοπό να πάει κατευθείαν στο Gagarin. Τελικά βέβαια το θέμα ηρέμησε όταν την επόμενη μέρα ανακοινώθηκε από τις δύο μπάντες πως θα υπάρξει επαναληπτική συναυλία.
Στα της βραδιάς τώρα, η δράση ξεκίνησε νωρίς, με δύο support εμφανίσεις. Η πρώτη ήταν από τους Scripta Manent, οι οποίοι είχαν μερικές εμφανείς συγγένειες με τον ήχο των Ψυχόδραμα μα και με τη γενικότερη φιλοσοφία αυτών, δίνοντας έμφαση στον στίχο και στο έντονα λυρικό στοιχείο, αλλά και παρουσιάζοντας μια τάση προς το θλιμμένο ύφος.
Οι δεύτεροι ήταν οι MG42, σχήμα που κυκλοφόρησε το ντεμπούτο του Street Hunger στη Bashment Records του Ταυτισμένου Λάθος και που κατάφερε να ξεσηκώσει αρκετά το κοινό, χάρη στο ενεργητικό του στυλ και την κινητικότητά του. Είδαμε έτσι σπρωξίματα, χέρια ψηλά, επευφημίες και sing-a-long περιστατικά, όπως π.χ. κατά τη διάρκεια του “Release The Psycho”. Το αποκορύφωμα ήρθε στο τελευταίο τους τραγούδι, που δεν ήταν άλλο από το “Say What You Want”, με τον Ταφ Λάθος να τους συναντά στη σκηνή, κλείνοντας ιδανικά μια ιδιαίτερα θετική γι' αυτούς εμφάνιση.
Η τήρηση του προγράμματος φάνηκε εντωμεταξύ από νωρίς πως θα ήταν αυστηρή –το έδειξε και το γεγονός πως οι Στίχοιμα βγήκαν στις 10:30 ακριβώς. Η σύνθεσή τους, γνώριμη: εκτός από τη Μαρίνα επί των μηχανημάτων και τον Βαλάντη σε ρόλο μπροστάρη, μαζί τους στέκονταν ο Dask, o Marginal και o Σίφουνας. Το ξεκίνημα εκρηκτικό, με το “Μηχανές” να βάζει φωτιά στους κάτω από τη σκηνή, που λες και περίμεναν υπομονετικά το έναυσμα από ώρα. Αμέσως μετά “Χαμένος”, “Πατρίδα” και “Βία”, με τον Xplicit να καλεί το κοινό σε mosh pit κι εκείνο ν' ανταποκρίνεται φυσικά εντός δευτερολέπτων. Το “Τσίρκο” συνέχισε την ξενάγηση στα λημέρια του τελευταίου αλμπουμ των Στίχοιμα, ενώ στη συνέχεια γυρίσαμε στο 2006 με το “Όπως Τότε”, το οποίο εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από το σύνολο της αίθουσας. Κατόπιν “Τα Όνειρα Μου” διαδέχθηκαν το “Στην Αγκαλιά Του Μάρκου”, σε μια εμφάνιση που ασφαλώς επικεντρώθηκε στο υλικό των Μηχανών, συνεχίζοντας με τραγούδια όπως τα “Νιώσε Μας”, “Εδώ Αθήνα”, “Τοίχος”, “Το Γρανάζι” και “Είμαι Λάθος”.
Στα οποία βέβαια παρεμβάλλονταν και άλλα κομμάτια, όπως το πρόσφατο “Ο Ξένος”, ή παλιότερα σαν το “Εμένα Οι Φίλοι Μου” και το “Ταξιδεύω”, με τον κόσμο να κάθεται κάτω και να ανάβει αναπτήρες (όπως γίνεται στις περισσότερες συναυλίες των Στίχοιμα). Το τελείωμα του σετ ήρθε με το κουπλέ του Xplicit από το “Κίνημα 93” του Neon ακαπέλα· σε μια συναισθηματική φορτισμένη στιγμή, την οποία το κοινό απόλαυσε, συμμετέχοντας και το ίδιο με τις φωνές του και με το τραγούδι του. Με αυτήν τους την εμφάνιση, οι Στίχοιμα απλά επιβεβαίωσαν πως είναι πραγματικά μια καλοκουρδισμένη μηχανή (no pun intended), με τα λάιβ τους να αποτελούν πάντα εντυπωσιακές εμπειρίες, ακόμα κι αν τους έχεις παρακολουθήσει επανειλλημένα στο παρελθόν.
Στα συν βέβαια και ο πάντα τρελαμένος Dask, που σε κάποιους μπορεί να φαίνεται υπερβολικός στη σκηνική του περσόνα, όμως προσωπικά θεωρώ πως πάντα δίνει το κάτι παραπάνω στις συναυλίες του συγκροτήματος. Ίσως το μοναδικό αρνητικό στο λάιβ των Στίχοιμα να ήταν ο ήχος, ο οποίος ήταν έτσι και στα δύο support σχήματα, δηλαδή με τα μπάσα πολύ πάνω στη μίξη, με αποτέλεσμα τα φωνητικά να χάνουν μέρος της δυναμικής τους (πόσο μάλλον εκείνα του Dask, του οποίου το μικρόφωνο είχε φανερά πρόβλημα, κάνοντάς μας να χάνουμε μέρος των πραγμάτων που εκφωνούσε).
Το πρόβλημα μετριάστηκε κάπως κατά τη διάρκεια της εμφάνισης των Ψυχόδραμα, τα μέλη των οποίων αποθεώθηκαν με το που βγήκαν στο σανίδι· ο κόσμος φώναζε μάλιστα τα ονόματά τους συχνά-πυκνά, καθ' όλη τη διάρκεια της συναυλίας. Επί σκηνής είδαμε τον Άγνωστο Χειμώνα και τον Ταφ Λάθος, μαζί με τον ΔΠΘ, τον Ασύμφορο Όρο και τον Αλλοπρόσαλο, ενώ πίσω από τις κονσόλες ρυθμίζανε τα πράγματα ο B-Digital παρέα με τον DJ Micro. Η επιλογή της setlist είναι πάντα ένα ερώτημα στις συναυλίες του γκρουπ, αυτή λοιπόν τη φορά η παρέα των Ψυχό επέλεξε να μας παρουσιάσει αρκετά σόλο κομμάτια, παρέα με κάποια νέα tracks, χωρίς φυσικά να λείψουν και κάποιες χαρακτηριστικές στιγμές του κοινού τους παρελθόντος. Λόγω αυτής της επιλογής, πάντως, ο παλμός του λάιβ εμφάνισε σκαμπανεβάσματα, μιας κι ένα συναυλιακό αγαπημένο που έχτιζε μομέντουμ μπορούσε να το διαδεχτεί ένα σχετικά άγνωστο τραγούδι, κόβοντας έτσι τη φόρα στο κοινό.
Όχι βέβαια πως οι παρευρισκόμενοι στο Gagarin είχαν πρόβλημα διάθεσης, μιας και οι πιο αναγνωρίσιμες Ψυχόδραμα στιγμές τους αποζημιώσανε και με το παραπάνω. Το “Ξεχασμένο Βασίλειο”, αν και πιο πρόσφατο, φάνηκε να έχει ήδη κερδίσει μια θέση στις προτιμήσεις των οπαδών, ενώ συναυλιακά highlights αποτέλεσαν επίσης το “Έλα Μια Βόλτα” του Άγνωστου Χειμώνα (με τη μπιτάρα του παρέα), το υπέροχο “Όταν σε Είδα Ξανά” του Ταφ Λάθος –που πολλές κοπελίτσες γύρω μου σιγοτραγούδησαν με θρησκευτική ευλάβεια– καθώς και το “Εγώ Παιδί Των Δρόμων” του ΔΠΘ. Δεν λείψανε βέβαια και κλασικά τραγούδια όπως το “Σανατόριο” και το “Σκληρή Ζωή, Χαμένα Χρόνια”, ενώ ακούσαμε και περαιτέρω υλικό από τον νέο τους δίσκο, που από ότι μας είπαν προχωράει κανονικά. Προς το τέλος οι ρυθμοί ανέβηκαν ξανά με το “Άρρωστης Εικόνας”, το οποίο πάντα κάνει αίσθηση στα λάιβ τόσο των Ψυχόδραμα, όσο και του Άγνωστου Χειμώνα.
Κάπου εκεί κατά τις 2 η τελετή έλαβε τέλος, για μια συναυλία πολυαναμενόμενη, που τελικά όχι μόνο εκπλήρωσε τις περισσότερες των προσδοκιών, μα της μέλλει πιστεύω και να γίνει σημείο αναφοράς στις τάξεις των οπαδών του ντόπιου χιπ χοπ.
{youtube}snRVQ3qNjPQ{/youtube}
