'">
>Φωτογραφίες: Έφη Κρητικού
Όταν με πληροφόρησαν ότι το '">live στο Σταυρό του Νότου ξεκινάει στις 23.00, ήμουν σίγουρη ότι ο Παύλος Παυλίδης θα βγει μία ώρα μετά. Έκανα μεγάλο λάθος, γιατί μπαίνοντας στο μαγαζί στις 23.15 τον πέτυχα στον τρίτο στίχο του “Αφού Σου Το 'Πα”, με όλο τον κόσμο να έχει ήδη πάρει θέση, γεμίζοντας ασφυκτικά τον χώρο – τουλάχιστον το κάτω μέρος, που είχε λίγα τραπέζια στη μία άκρη. Βρήκαμε κάπου να σταθούμε για αρχή, όσο ο Παυλίδης με τους '">B-'">Movies του έκαναν τη δυναμική εισαγωγή της σχεδόν τρίωρης εμφάνισής τους.
Όσοι πηγαίνουν στις συναυλίες του Παυλίδη με την ελπίδα να ακούσουν τραγούδια από τα Ξύλινα Σπαθιά στάθηκαν πολύ τυχεροί το βράδυ της περασμένης Πέμπτης, αφού όχι μόνο ξεκίνησε με ένα τραγούδι από τα παλιά, αλλά αφιέρωσε και μεγάλο μέρος του '">live σε διαχρονικές δημιουργίες του. “Σαν Εσένα”, “Εξορκιστής”, “Τώρα Αρχίζω Και Θυμάμαι”, “Στο Βράχο”, “Ό,τι Θες Εσύ”: αγαπημένα κομμάτια, στα οποία όλος ο κόσμος κάτω από τη σκηνή τραγουδούσε μαζί του, γεγονός που τον έκανε να χαμογελάει. Δεν μπόρεσα βέβαια να καταλάβω αν ήταν χαμόγελο ειρωνείας για τη δεδομένη αποδοχή του προηγούμενου συγκροτήματός του ή χαμόγελο ικανοποίησης, πάντως δεν μας στέρησε ούτε το “Φωτιά Στο Λιμάνι”, ούτε τον “Βασιλιά Της Σκόνης”. Το πρώτο ήρθε σαν απάντηση στην επιτακτική παράκληση κάποιου από το κοινό για το “Παυσίπονο” και το δεύτερο εμένα προσωπικά μου φάνηκε ότι το είπε για να βγάλει την υποχρέωση. Βέβαια, όσο και αν θέλει πια να βγάλει τα Ξύλινα Σπαθιά από πάνω του ο Παυλίδης, ήταν η πρώτη φορά στο συγκεκριμένο μαγαζί που θα έλεγα ότι, από άποψη ήχου τουλάχιστον, μόνο αυτό δεν προσπάθησε.
Ο Παυλίδης επέλεξε να μην παίξει κανένα απολύτως κομμάτι από το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ Αφού Λοιπόν Ξεχάστηκα, το οποίο περιέχει καθαρά ακουστικά κομμάτια. Αντίθετα στο δεύτερο άλμπουμ του Άλλη Μια Μέρα έκανε αφιέρωμα σχεδόν, παίζοντας τα “Κοραλλένιος Βυθός”, “Το Στοιχειωμένο Σπίτι”, “Δεν Είμαι Από Δω”, “Σούπερσταρ”, καθώς και το ομώνυμο τραγούδι του άλμπουμ. Όλα τα τραγούδια του σετ ήταν φανερά επιλεγμένα για ένα μεσοβδόμαδο πάρτι στον Νέο Κόσμο, με τον οικοδεσπότη σε τρελά κέφια να χορεύει ασταμάτητα και να κοιτάει έναν προς έναν τους παρευρισκομένους, παρακινώντας τους με νοήματα να χτυπήσουν παλαμάκια και να χορέψουν «μαζί του».
Εκτός όμως από την επιλογή των τραγουδιών, τη διαφορά έκανε κυρίως το νευρώδες παίξιμό τους. Απόλυτα ηλεκτρονικές εκτελέσεις, με τον Παύλο να βυθίζεται στους στίχους και τη μουσική και να βρίσκεται από τη μία στιγμή στην άλλη από ένα στοιχειωμένο σπίτι σε έναν κοραλλένιο βυθό, μέσα σε ένα παραλήρημα ενέργειας αλλά και λυρικότητας της φωνής και της κιθάρας του. Ακόμα και όσα τραγούδια δεν διέθεταν τον απαραίτητο ηλεκτρισμό βρήκαν τη θέση τους στα πλαίσια της συγκεκριμένης εμφάνισης. Ξεσηκωτικοί ρυθμοί και ζωηρή διάθεση ενσωματώθηκαν όμως και στο υλικό από το καινούργιο άλμπουμ που ηχογραφεί με τους '">B-'">Movies αυτή την περίοδο. Και εκεί έγινε εμφανής η στροφή του – για ακόμα μία φορά – στο ηλεκτρονικό στοιχείο, με τίτλους όπως “Νοσφεράτου”, “Στην Αυλή Κάποιας Κυρίας, Αρετής Ή Πελαγίας” και “Ράδιο '">Lollipop”. Στην παρουσίαση των κομματιών είχε τη συμβολή όλης της μπάντας η οποία έδενε αρμονικά, με τα πλήκτρα του Ορέστη Μπενέκα να πρωταγωνιστούν – ο τελευταίος έκανε γενικά θαύματα με τις ηχητικές προσθήκες του.
Ενώ θα μπορούσα να πω ότι ο Παυλίδης τα έδωσε όλα καθ' όλη τη διάρκεια του '">live στον Σταυρό Του Νότου, το '">encore με έκανε να καταλάβω ότι είναι αστείρευτος. Στα τελευταία λεπτά πριν κατέβει από τη σκηνή με τοποθέτησε με την πιο επιθετική κιθάρα της βραδιάς –αν γίνεται – και τα πιο δυνατά '">drums, σε έναν βράχο να ακούω ένα παράξενο τραγούδι από τη σούπερσταρ του. Μας αποχαιρέτησε αφήνοντας την κιθάρα του και χτυπώντας τα πιατίνια, ανεβασμένος στα '">drums. Μία ξεχωριστή βραδιά, έντονη στο μεγαλύτερο κομμάτι της, με τον κόσμο να χορεύει – αν και ίσως όχι όσο θα ήθελε ο Παυλίδης – και να τον απολαμβάνει στη σκηνή με τις κραυγές του, τις ασταμάτητες κινήσεις των χεριών του και το ανήσυχο βλέμμα του.
