Φωτογραφίες: Χρήστος Κουτσουραδής
Δέκα λεπτά πριν την έναρξη της πρεμιέρας του Γιάννη Χαρούλη στον Σταυρό Του Νότου, το κοινό είχε ήδη λάβει θέση, έτοιμο να απολαύσει τον νεαρό μουσικό και ερμηνευτή σε αυτήν την παραδοσιακή, με ηλεκτρικούς ήχους, βραδιά. Ο Χαρούλης πιάνει το λαγούτο του, μας απευθύνει χαιρετισμούς και ξεκινάει σιγοτραγουδώντας: «Αν είχα ένα κόκκινο πουλί, αν είχα ένα ίδιο με τριαντάφυλλο μπουμπούκι πριν ανοίξει θα τ' άφηνα να πέταγε Τι όμορφο που θα 'ταν...» Τα “Έλα Πάρε Με”, “Σύννεφα Του Γιαλού” και “Απόψε Θέλω Να Μεθύσω” ήταν αρκετά για να ζεστάνουν τον κόσμο και να τον κάνουν να σταματήσει τις ψιλοκουβεντούλες με τα γύρω τραπεζάκια για τις θέσεις και τη χρέωση των μπουκαλιών. Ο Χαρούλης δανείζεται κατόπιν τραγούδια άλλων τραγουδοποιών, όπως π.χ. την “Παράβαση” του Διονύση Σαββόπουλου και το “Στης Νύφης Το Πηγάδι”, του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, ενώ η αφιέρωση του “Λασιθιού Το Δρόμο” στην αδερφή του, η οποία ήταν εκεί για να τον ακούσει, ηλέκτρισε την ατμόσφαιρα. Και ήταν ό,τι έπρεπε για να υποδεχτούμε αγαπημένους ήχους και αναμνήσεις από Τρύπες (εδώ εκδηλώθηκε και η χαρά του ντράμερ), τη συμμετοχή του Γιώργου «M.C.» Γαρεφαλάκη, αλλά και δύο υπέροχα τραγούδια – τόσο σε μουσική όσο και σε λόγια – της Δανάης Παναγιωτοπούλου (“Ένα Γύρο Το Φεγγάρι”, “Ο Τρελός”), για το κλείσιμο του πρώτου μέρους. Η ειλικρίνεια του Χαρούλη φάνηκε όχι μόνο στον λόγο του προς το κοινό, αλλά και στον τρόπο που τους κοιτούσε την ώρα που τραγουδούσε. Η συνεργασία του δε με τους μουσικούς είχε κάτι πρωτοφανές για έναν νέο καλλιτέχνη του σήμερα: τους προστάτευε. Ήταν λες και είχε πίσω από την πλάτη του δύο τεράστιες φτερούγες και ανά πάσα στιγμή μπορούσε να τις ανοίξει και να τους καθησυχάσει με ένα αστείο, με ένα βλέμμα, με μία νότα. Στο δεύτερο μέρος, η παράδοση έκανε εντονότερη την εμφάνισή της και το λαγούτο έπαιξε τις νότες που ξέρει πιο καλά από κάθε τι. Τα “Κόσμε Χρυσέ” “Τίγρη”, “Τούτο Το Μήνα” και “Βασκαρουδάκι Αμούστακο” στάθηκαν αρκετά για να σύρει ο κόσμος τον κρητικό χορό στη δεξιά πλευρά της πλατείας, αλλά και στον εξώστη του Σταυρού Του Νότου. Με τα δε “Λόγια Και Τα Χρόνια Τα Χαμένα”, “Εθνικό Έλλειμμα” και “Δε Λες Κουβέντα” δεν έλειψε ούτε η κοινωνικοπολιτική διάθεση, αλλά ούτε και η συμμετοχή του κόσμου σε αυτά, λες και πράγματι «έψαχναν μια διέξοδο, γυρεύοντας μια αλλιώτικη ζωή»... Ο “Χειμωνανθός” και τα καινούργια κομμάτια του τραγουδοποιού από τον Θανάση Παπακωνσταντίνου έφτασαν κατόπιν τη βραδιά προς το τέλος της, αν το κοινό είχε άλλη γνώμη. Κι έτσι με φωνές, συνθήματα και ρυθμικά παλαμάκια έφεραν τον Χαρούλη πίσω στη σκηνή τρεις ακόμη φορές. Την τρίτη φορά λοιπόν, χωρίς λαγούτο και μουσικούς είπε χαμογελώντας: «Χίλια καλώς εσμίξαμε, χίλια και δυο χιλιάδες/ο κάμπος με τα λούλουδα και με τις πρασινάδες. Καλή αντάμωση κοπέλια!»... 
