Φωτογραφίες: Χρήστος Κουτσουραδής
Πολυάριθμη η παρέα που μαζεύτηκε στη σκηνή του Κυττάρου την Πέμπτη, σε μια βραδιά την οποία άνοιξαν δυναμικά οι Ελελεύ με το “Πλίνθοι Κέραμοι”, ακολουθώντας το με τα “Έλα” “Τέλος” και “Γραικυλία” από την πρώτη τους δισκογραφική δουλειά, καθώς και με διάφορες διασκευές. Ο κακός όμως ήχος του χώρου δεν μου επέτρεψε να συγκεντρωθώ όσο θα ήθελα στην προσπάθεια που έκανε, με αρκετό κέφι θα έλεγα, το group. Παρά πάντως τα μπουκωμένα μικρόφωνα, μπόρεσα να προσέξω την ιδιαίτερη ερμηνεία της Μαρίας Πανοσιάν στο “Καίγομαι Καίγομαι” του Σταύρου Ξαρχάκου, σε μια πιο απόδοση με αρκετή rock διάθεση.
Κι ενώ οι αδικημένοι, λόγω ήχου, Ελελεύ μάς ευχαρίστησαν και κατέβηκαν από τη σκηνή, ο Ζωρζ Πιλαλί έκανε την εμφάνισή του, παρέα με τους ανήσυχους στιλιστικά Soufra Band. «Η παράσταση αρχίζει και ο κόσμος περιμένει», φώναξε ο αγαπημένος bluesman/performer και με το γρατζούνισμα της ηλεκτρικής του κιθάρας άνοιξε την αυλαία, σώζοντας μάλιστα το υπόλοιπο της συναυλίας χάρη στα παράπονα που εξέφρασε για τον ήχο της κιθάρας του. Το πρόγραμμα συνεχίστηκε με τις γνωστές πλέον ιστορίες του, όπως π.χ. “Ο Κούλης Ο Εστιγμένος”, καθώς και με πιλάλεια αποφθέγματα όπως «Ο υπέρμετρος πλούτος είναι μια μορφή φτώχειας», ενώ το κοινό συμπλήρωνε τις ατάκες του και ολοκλήρωνε τις προτάσεις του. Ιδιαίτερη ήταν η στιγμή του “Μπάμπη Του Φλου” σε μια ρεμπέτικη έκδοση και του “Blues 68”, με τους στίχους «Να σπρώχνει ο Ντίλαν και του Χριστού να μη δίνει». Εντωμεταξύ, η «χύμα» εικόνα που έβγαζαν οι Soufra Band προς τα έξω ερχόταν συνέχεια σε αντίθεση με τον απόλυτο συγχρονισμό τους και τα καλοδουλεμένα σόλο τους.
Στο δεύτερο μέρος του live εκτός από την πασίγνωστη “Μπετονιέρα”, η οποία αναμενόμενα αποθεώθηκε από το κοινό, την παράσταση έκλεψε η cult φιγούρα που ακούει στο όνομα...Άννα Goula! Ντυμένη στα χρυσά, ερμήνευσε το πασίγνωστο trash “Τα Πίνω Όλα” και το ευτράπελα πατριωτικό “Γαλάζιο Και Λευκό”. Καθώς η συναυλία-παράσταση έφτανε στο τέλος της, το μοναδικό Κτήνος εμφανίστηκε στη σκηνή, ερμηνεύοντας με τη σειρά του το “Ιστορία” των Olympians, αλλά και το...“Σε περιμένω τ’ άλλο καλοκαίρι” της Έλενας! Στη συνέχεια ακολούθησαν γενέθλια και τουρτοπόλεμος· Πασαλειμμένοι στο πρόσωπο, οι συμμετέχοντες μας είπαν καληνύχτα - κι όπως λέει κι ο Ζωρζ Πιλαλί...αυτά!
