 |
4 καινούρια, άλλα περισσότερο και άλλα λιγότερο, αγγλόφωνα σχήματα από Πάτρα και Αθήνα κατέκλυσαν τον πιο γνωστό "live" χώρο της Πάτρας σε μία διοργάνωση που έγινε από φίλους τους κυρίως, που θέλησαν με αυτό τον τρόπο να τους βοηθήσουν, αλλά κυρίως να τους απολαύσουν οι ίδιοι, σε μία συναυλία -υποτίθεται- πραγματοποιημένη με τους δικούς τους όρους.
Δυστυχώς για άλλη μία φορά αποδείχθηκε ότι το συγκεκριμένο μαγαζί δεν διαθέτει τα μέσα για να υποστηρίξει ηχητικά συναυλίες τέτοιου είδους, όπως πρέπει… Ας σταματήσει η γκρίνια όμως κι ας περάσουμε στο κυρίως μέρος, το οποίο είναι φυσικά οι εμφανίσεις των 4 γκρουπ…
Πρώτοι απ' όλους εμφανίστηκαν οι Doch An Doris (στα σκοτσέζικα σημαίνει "Βάλε ένα ποτό για το δρόμο"), οι οποίοι στην πρώτη τους εμφάνιση έδειξαν πως διαθέτουν σαφώς ταλέντο αφενός και αφετέρου διάθεση να δουλέψουν τις συνθέσεις τους. Πανέμορφες μελωδικές κιθάρες, με ελεγχόμενες εξάρσεις και εμφανή διάθεση για αυτοσχεδιασμό συνθέτουν χονδρικώς το ενδιαφέρον προφίλ του συγκροτήματος.
Δυστυχώς δεν μπόρεσα να απολαύσω όλη την εμφάνισή τους, λόγω διαφόρων υποχρεώσεων, αλλά το μόνο σίγουρο είναι πως θέλω να τους ξαναδώ σύντομα και με καλύτερες ηχητικές συνθήκες… Είμαι ο μόνος που ήταν παρών την Κυριακή στο live και πιστεύει ότι με τέτοια πρώτη εμφάνιση, το συγκεκριμένο σχήμα δημιούργησε προσδοκίες για ένα πραγματικά σπουδαίο μέλλον;
Το δεύτερο σχήμα της βραδιάς ήταν οι Paperback. Τριμελής μπάντα με garage-pop ήχο και cheer-up διάθεση κέρδισαν από αρκετούς το χειροκρότημα. Οι συνθέσεις τους ήταν απλές, λόγω και σύνθεσης προφανώς, με την απαραίτητη νεανική ορμή για το είδος που υπηρετούν. Άποψή μου είναι πως χρειάζονται ένα ακόμα άτομο να γεμίσει τον ήχο τους. Έτσι, θα μπορέσουν να τονίσουν περισσότερο τις εξάρσεις των κομματιών τους και ίσως να πειραματιστούν περισσότερο με ήχους και μελωδίες, ξεφεύγοντας από κάποιες κοινοτυπίες του είδους. Πάντως εμφανίστηκαν με ικανοποιητικό ήχο, ίσως συγκριτικά καλύτερο από όλους τους υπολοίπους.
Έπιασε το αυτί μου ότι έχουν κυκλοφορήσει επίσημα και κανα-δυό σινγκλάκια, αλλά λοιπές πληροφορίες αγνοούνται. Περιμένω με ενδιαφέρον να τα ακούσω κάποια στιγμή!
Συνέχεια με τους Paraffin, που κατέφτασαν από την πρωτεύουσα για να μας εισάγουν στις κιθαριστικές ποπ μελωδίες τους. Ο ήχος που είχαν στο live τους αδίκησε περισσότερο από όλους. Στο soundcheck είχαν καταφέρει να βολέψουν την ηχητική τους πραμάτεια με τάξη και καθαρότητα, όμως δυστυχώς στην ώρα του live κάπου μπερδεύτηκε το πράγμα.
Έκλεισαν με το χιτάκι τους, το No Love Lost, ένα πανέμορφο γλυκόπικρο κιθαριστικό διαμαντάκι, δείχνοντας πως διάθεση και ταλέντο υπάρχει. Το μόνο που μένει είναι λίγο περισσότερη δουλειά.
Την αυλαία της συναυλίας έκλεισαν οι Serpentine, ίσως το πιο γνωστό όνομα της βραδιάς. Σε ένα πενηντάλεπτο περίπου σετ, έδειξαν ένα ακόμα πιο πειραματικό πρόσωπο, παρουσιάζοντας για πρώτη φορά λούπες, κυρίως ανάμεσα στα κομμάτια τους. Το σετ τους ήταν ένα είδος concept, χωρίς διαλείμματα ανάμεσα στα κομμάτια.
Αυτό που μου αρέσει σε αυτό το γκρουπ, εκτός από την μουσική που παίζει είναι ότι δείχνουν μία διαρκή τάση να πειραματίζονται με τις φόρμες των κομματιών τους και με τους ήχους τους. Μάλιστα, την Κυριακή μας παρουσίασαν μία αργόσυρτη εκδοχή του, αποσπώντας το ενθουσιώδες χειροκρότημα του κοινού, δείχνοντας πως είναι ίσως το πιο αγαπητό όνομα αυτή την στιγμή στην πόλη, στο χώρο της κιθαριστικής σκηνής, εξαιρούμενων φυσικά των -πολυαγαπημένων πανελληνίως πια- Raining Pleasure.
Κλείνοντας, πιστεύω ότι ήταν για όλους μας μία όμορφη βραδιά, που ευτυχώς δεν αμαύρωσαν οι κακές ηχητικές υπηρεσίες που έχει να προσφέρει το συγκεκριμένο club. Ελπίζω κάποια στιγμή να κατανοήσουν "οι άνθρωποι του χώρου" στην Πάτρα, τι απαιτήσεις έχει η δουλειά που κάνουν…
Bonus info: Οι Doch an doris ουσιαστικά είναι ένα… supergroup (!!!) της πόλης αποτελούμενο από πρώην μέλη των πάλαι ποτέ πανέμορφων Ask Me Tomorrow (κιθάρα/φωνή, μπάσο), των Raining Pleasure (ντραμς), καθώς και των B612 (κιθάρα).
