Παράδοση καλών (με την έννοια των προσεγμένων) διοργανώσεων έχει δημιουργήσει το καλό μουσικό περιοδικό Δίφωνο, γιορτάζοντας κάθε χρόνο με ξεχωριστό τρόπο τα γενέθλιά του, πάντα με τους καλλιτέχνες που αγαπά και προβάλλει περισσότερο από τις σελίδες του και ενίοτε με την ανάμιξή των, εξασφαλίζοντας ενδιαφέροντες συνδυασμούς.
Η φετινή, βέβαια, χρονιά είχε πράγματι μεγάλα ονόματα, με αναμφισβήτητη προσφορά στο ελληνικό τραγούδι -της έλειπαν όμως οι εκπλήξεις.
Ελευθερία Αρβανιτάκη, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Έλλη Πασπαλά, Ελένη Τσαλιγοπούλου, Κώστας Μακεδόνας, Δήμητρα Γαλάνη και Γιώργος Νταλάρας, απέδειξαν τον επαγγελματισμό τους, ακολουθώντας πιστά ένα σωστά επιμελημένο πρόγραμμα (την καλλιτεχνική επιμέλεια είχε ο Γιώργος Ανδρέου), ξεσήκωσαν τις 6.000 κόσμου που γέμισε το θέατρο της Γης (Νταμάρι, όπως το λενε οι Θεσσαλονικείς) και μόνο με τις επιλογές του -ομολογουμένως- πλούσιου ρεπερτορίου τους, αλλά δεν κατάφεραν να μας πείσουν ότι όλοι είχαν βρεθεί μαζί για κάποιο σκοπό.
 |
Ερμηνεύοντας από μια πεντάδα και με διακοπές ανάμεσα για να αλλάξουν οι (διαφορετικές για τον καθένα) συνοδευτικές μπάντες, δεν άφησαν και πολλές αναμνήσεις: ευχάριστες ή δυσάρεστες, πλην του ντουέτο Αλκίνοου Ιωαννίδη και Έλλης Πασπαλά στο "Τemptation", το ξέσπασμα των κρουστών στο τέλος του set του Γιώργου Νταλάρα, την τριάδα Γαλάνη - Αρβανιτάκη - Ιωαννίδη στο πανέμορφα εκτελεσμένο "Μη τον ρωτάς τον ουρανό" και το κλείσιμο της βραδιάς μετά από δυόμισι ώρες με το "Μη μου θυμώνεις μάτια μου" και όλους επί σκηνής να συνοδεύονται από το κοινό.
Σίγουρα, το κοινό της Θεσσαλονίκης έχει ανάγκη από τέτοιες εκδηλώσεις καλού ελληνικού τραγουδιού και σίγουρα περάσαμε όμορφα, που αυτό είναι και άλλωστε το ζητούμενο. Έστω και αν η καρτ-ποστάλ που κρατήσαμε είναι αρκετά θολή, τα συγχαρητήρια θα πρέπει να δοθούν στο μουσικό έντυπο για τις σημαντικές του μουσικές πρωτοβουλίες. Να μην είμαστε και αχάριστοι.
