 |
Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ πως κάποτε θα μιλούσα, έστω και με τον σχετικά απρόσωπο τρόπο του email, με τον Dick Witts, τον άτυπο ηγέτη μιας καταπληκτικής παλαιο-νεοκυματικής μπάντας με το όνομα Passage. H σύντομη δράση τους άφησε πίσω της τέσσερα εκπληκτικά άλμπουμ και κάμποσα σινγκλ, ανάμεσά τους και το "XOYO" που στολίζει τον κατάλογο της θρυλικής ανεξάρτητης Cherry Red. Ας δούμε λοιπόν τι θυμάται από εκείνη την περίοδο ο Richard (όπως είναι το κανονικό του όνομα που χρησιμοποιεί πλέον) αλλά και τι έχει κάνει από τότε που χαθεί από το δισκογραφικό μέτωπο, πίσω στα 1983.
- Ο σχηματισμός της μπάντας ήταν μια περίπτωση μιας παρέας νεαρών ανθρώπων που επηρεάστηκε από την έκρηξη του πανκ και ήθελε να κάνει κάτι παρόμοιο, όπως ήταν ο κανόνας εκείνες τις μέρες, ή ήταν κάτι που θα έκανες ούτως ή άλλως, όντας ήδη μουσικός;
- Στην περίπτωση του Andy [Wilson, κιθάρα], ήταν ένα σχολιαρόπαιδο σε μια σχολική πανκ μπάντα όπου κανένα από τα μέλη δεν ήξερε να παίξει τα όργανά του. Ήταν πολύ κωμικό να τους βλέπεις και να τους ακούς. Πίστευα ότι ο Andy θα ήταν ότι έπρεπε στους Passage επειδή ήταν το αντίθετο από εμένα, με μια δυνατή σκηνική παρουσία και μια μουσική αθωότητα. Ο Joey [ McKechnie, ντραμς] συμμετείχε σε πανκ και new wave μπάντες στο Λίβερπουλ, και εμπνεόταν πολύ από τους πολιτικούς αγώνες (υποστήριζε το Rock Against Racism, όπως και εγώ). Υπήρξε ένας εξαιρετικός ντράμερ (σήμερα είναι dj, το ίδιο και ο Andy).
- Στα τέλη των '70ς, υπήρχε ιδιαίτερος ενθουσιασμός στον αέρα και αυξημένη δημιουργικότητα στην περιοχή του Μάντσεστερ και αλλού φυσικά, μα το έβρισκες πάντοτε ενθαρρυντικό να είσαι μέλος του συγκροτήματος και να ηχογραφείς και να παίζεις μέχρι το τέλος της μπάντας;
- Είχα κι άλλη δουλειά να κάνω καθ' όλη τη διάρκεια ύπαρξης της μπάντας. Αλλά η περίοδος εκείνη ήταν πολύ παρακινητική για ανθρώπους σαν κι εμένα που έβλεπαν με προκατάληψη την επαγγελματική μουσική σκηνή και απολάμβαναν την φρέσκια μουσική που έβγαινε μέσα από ατυχήματα και από ανθρώπους που προσπαθούσαν να κάνουν κάτι από το τίποτα. Ενώ συγκροτήματα σαν το δικό μας υποστήριζαν πολιτικές διαδηλώσεις, ειδικά ενάντια στην νέα τότε δεξιά κυβέρνηση της Θάτσερ και όσα εκείνη αντιπροσώπευε, υπήρχε ταυτόχρονα στο Μάντσεστερ και το Λίβερπουλ μια κίνηση από νεαρούς της εργατικής τάξης που είδαν το new wave σαν ένα τρόπο να κερδίσουν χρήματα με έναν σχετικά εύκολο τρόπο. Θα σου έφερνα σαν παράδειγμα τους New Order (γι' αυτό και οι New Order ήταν διαφορετικοί από τους Joy Division). Αυτό είναι κατανοητό, μα πιστεύω ότι είναι προφανές τελικά στην κακή ποιότητα της μουσικής που προσφέρουν στο κοινό σε σύγκριση με τον ασυνήθιστο και εφευρετικά δημιουργικό ηχητικό κόσμο συγκροτημάτων που δεν ήθελαν να αγοράσουν γρήγορα αυτοκίνητα και πισίνες.
- Το πρώτο σας άλμπουμ ήταν αισθητά διαφορετικά απ' τα όσα ηχογραφούσαν άλλοι την ίδια περίοδο, αισθάνεσαι ότι τελικά αυτό βγήκε εις βάρος σας απ' την άποψη ότι σας εμπόδισε να ακουστεί η μουσική σας από ένα ευρύτερο ακροατήριο;
- Δεν υπήρχε καμία στρατηγική ή προκαθορισμένη τροχιά σε ότι αφορά στην αναζήτηση ακροατηρίου. Μας προσφέρθηκαν ευκαιρίες και τις εκμεταλλευτήκαμε καθώς μας παρουσιάζονταν. Δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να προσλάβουμε παραγωγό (θυμάμαι ο Steve Hillage είχε προσφερθεί), κι έτσι τα τεχνικά στοιχεία ήταν φτωχά, ενώ υπήρχαν και κάποιες δομικές ατέλειες που είχα κάνει σε κάποια κομμάτια που ένας αντικειμενικός παραγωγός θα είχε επισημάνει.
- Συνεχίζοντας τα παραπάνω, παραλίγο να έχετε μια μεγάλη επιτυχία με το "XOYO". Ένιωσες καμία απογοήτευση όταν κάτι τέτοιο δεν συνέβει; Είναι ίσως αυτός ο λόγος πίσω απ' τη διάλυση του γκρουπ, ένιωσες πως είναι άσκοπο να συνεχίζεις χωρίς καμία αναγνώριση από το ακροατήριο;
- Θα απολάμβανα με αυτό επειδή ήταν … Μα χρειαζόμουν έναν παραγωγό για να το φέρει στο επίπεδο του Top 40, κι εμείς χρησιμοποιήσαμε μόνο έναν μηχανικό ήχου. Όσο για τη διάλυση, ναι, έρχεται κάποια στιγμή που βλέπεις τα ίδια πρόσωπα στο ακροατήριο και νοιώθεις πως αν το ακροατήριο δεν αναπτύσσεται, τότε δεν μπορείς ούτε εσύ να αναπτυχθείς. Μοιάζει να καταλήγει σε μονομανία.
- Ίσως ανακάλυψες ότι τελικά, οι Passage είχαν μουσικά καταθέσει όλα όσα είχαν να πουν και είχαν φτάσει στο τέρμα της δημιουργικής τους πορείας;
- Όχι, στην πραγματικότητα κατάλαβα πόσο άχρηστος τραγουδιστής είμαι και δεν ήξερα τι να κάνω με τη φωνή μου. Tο ήξερες ότι ο Steve Morrissey είχε κάνει οντισιόν για τους Passage; Θεωρήσαμε ότι δεν θα ήταν ευχάριστο να ταξιδεύεις μαζί του.
- Εξηγεί καμία από τις παραπάνω απαντήσεις το γιατί δεν είσαι μουσικά ενεργός από τη διάλυση των Passage και μετά; Δεν νοιώθεις την ανάγκη να μπεις σε στούντιο ξανά;
- Δουλεύω επάνω σε κάτι τώρα, αλλά για ορχήστρα, και δεν θα χρησιμοποιήσω το πραγματικό μου όνομα αν και όταν αυτό κυκλοφορήσει. Αλλά το ήθος των Passage θα βρίσκεται εκεί μέσα. Συνέχισα γράφοντας, έχω γράψει δύο βιβλία συν ένα πλήθος άρθρων επάνω στη μουσική. Τώρα κάνω διαλέξεις για τη μοντέρνα μουσική στο Goldsmith College, στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου.
- Οι δίσκοι σας ηχογραφήθηκαν σε ανεξάρτητες εταιρίες, το βρίσκεις αυτό σαν έναν παράγοντα που συνεισέφερε στο γεγονός ότι δεν προσεγγίσατε ένα ευρύτερο ακροατήριο σαν συγκρότημα;
- Βασικά οι 5 Μεγάλες Εταιρίες ανακάλυψαν ότι οι μικρές ετικέτες ήταν περισσότερο ικανές να βρίσκουν να εξυπηρετούν εξειδικευμένες αγορές. Αν ακολουθούσαμε μια μεγάλη εταιρία, ίσως να καταλήγαμε να τους χρωστάμε χρήματα, κι εκείνοι δεν θα ήξεραν τι να μας κάνουν.
- Το πρώτο σας άλμπουμ κυκλοφόρησε στη θρυλική εδώ στην Ελλάδα ετικέτα Object. Το ξέρω ότι δεν είναι σωστό να σε ρωτήσω μα θα το κάνω: ξέρεις κανέναν τρόπο για να επικοινωνήσω με τον Steve Solomar ή τον Steve Miro; Θα σου ήμουν ευγνώμων αν μπορούσες να με καθοδηγήσεις!
- Δεν έχω ιδέα. Μου είπαν ότι [ο Steve Solomar] έστησε την εταιρία με σκοπό να πληρώσει μια εγχείρηση αλλαγής φύλου. Αυτός μπορεί να είναι αυτή τώρα. (σσ. Τώρα ή κάτι τέτοιο ισχύει, οπότε δεν μπορούμε να φανταστούμε πιο αστείο θέαμα από μια γυναίκα να μιλάει με την χαρακτηριστικά κακή φωνή του Solomar, ή αυτό που μόλις διαβάσατε ήταν μια απ' τις πιο απίστευτες κακίες που έχουν ποτέ ειπωθεί!)
- Επιστροφή στη μουσική σας! Το γενικό συναίσθημα της μουσικής σας είναι σκοτεινό, συμφωνείς μ' αυτό ή πιστεύεις ότι υπήρχαν εξίσου λαμπρές και αισιόδοξες πλευρές στη μουσική που οι άνθρωποι αποτύγχαναν να αναγνωρίσουν;
- Όλα είναι σάτιρα.
- Ήταν έκπληξη η ανακάλυψη ότι είχατε μια γυναίκα στα φωνητικά για ένα σύντομο χρονικό διάστημα. Το γεγονός ότι δεν συνέχισε μαζί σας ήταν καθαρή σύμπτωση ή νοιώσατε ότι δεν μπορούσε να εκφράσει το μήνυμα της μουσικής σας, που ήταν περισσότερο επιθετικό και δυναμικό;
- Η Lizzy ήταν απολύτως αξιαγάπητη, μα είχε άλλα πράγματα να κάνει και απλά δεν είχε το χρόνο να κάνει περιοδείες και τα υπόλοιπα.
- Για κάποιο λόγο, το άλμπουμ σας "For All And None" παραμένει το αγαπημένο μου. ποιο απ' όλα είναι το δικό σου αγαπημένο, αν υπάρχει κάποιο και γιατί;
- Μ' αρέσει το κομμάτι όπου ο Andy τραγουδάει και αποτελείται κυρίως από ημιτόνια. Το έγραψα ώστε να μάθει ίσως να διαλέγει ανάμεσα σε δύο νότες που έχουν τη μικρότερη απόσταση σε ανάλογο ύψος - το "Angleland". Άκουσα επίσης το "Taboodub" να χρησιμοποιείται σε μια πολύ επιτυχημένη performance-art παράσταση. Και μάλλον θα ξέρεις ότι ο Moby σαμπλάρισε το ξεκίνημα του "Drug Fits The Face" (που στη συνέχεια κλάπηκε από άλλους).
- Είσαι υπερήφανος για τα όσα πέτυχες με τους Passage; Θα τα ξαναέκανες αν σου δινόταν η ευκαιρία ακόμη μια φορά;
- Οι Passage γεννήθηκαν από ατύχημα και συγκυρίες της στιγμής.
- Οι στίχοι ήταν υποθέτω εξίσου σημαντικοί με τη μουσική σου. Πιστεύεις ότι τα θέματά τους παραξένευαν τους ανθρώπους που τους προσέγγιζαν;
- Δεν το ξέρω. Ήταν λέξεις που προέρχονταν από τρεις όρους που βασίζονταν στην αντίθεση. Ίσως οι άνθρωποι να βρήκαν αυτή τη διαδικασία και όσα αυτή δημιουργούσε παράξενη.
- Έχεις γράψει ένα βιβλίο για τη Nico. Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε γύρω από εκείνη και θέλησες να γράψεις το βιβλίο; Την συνάντησες όταν συνεργάστηκε με τους [επίσης από το Μάντσεστερ] Blue Orchids;
- Όχι. Ήταν καλεσμένη σ' ένα τηλεοπτικό σόου για το οποίο δούλευα. Κατόπιν ζούσαμε κοντά στο Brixton του Λονδίνου, κι εκείνη ερχόταν με το ποδήλατό της για να παρακολουθήσει τηλεόραση αργά τη νύχτα, επειδή οι συγκάτοικοί της δεν της επέτρεπαν να παρακολουθεί αυτά που θέλει. Μου ζήτησε να γράψω το βιβλίο, μα πέθανε πριν το ξεκινήσω μαζί της. Ήταν ένας καταπληκτικός άνθρωπος.
- Τι ακριβώς κάνεις στο Τρίτο και Τέταρτο Πρόγραμμα του BBC;
- Έχω παρουσιάσει και συνεισφέρει σε πολλά προγράμματα γύρω απ' τις Τέχνες.
- Είχατε εμφανιστεί στην Αθήνα το 1983 αν θυμάμαι καλά (δεν σας είχα δει όντας μόλις 14 ετών τότε!). Θυμάσαι τίποτα από εκείνη τη βραδιά; (θα σου δώσω ένα στοιχείο, παίζατε μαζί με τους Monochrome Set).
- Θυμάμαι τα πορτοκάλια επάνω στα δέντρα, την επίσκεψη στην Ακρόπολη ένα Κυριακάτικο πρωινό, τρλούς τροχονόμους να φυσούν στις σφυρίχτρες τους ατελείωτα, την αναμονή σ' ένα εστιατόριο που ήταν τόσο μεγάλη που πήγα για περπάτημα στους δρόμους και επέστρεψα πριν φτάσει το φαγητό. Μου άρεσαν οι Monochrome Set πάρα πολύ, ήταν μια πολύ ωραία παρέα ανθρώπων. Αλλά θυμάμαι επίσης ότι οι διοργανωτές είχαν υποσχεθεί να μας βρουν ένα ειδικό συνθεσάιζερ και όταν φτάσαμε μου είχαν φέρει ένα αρκετά διαφορετικό τύπο. Ξόδεψα όλες τις ώρες πριν τη συναυλία προσπαθώντας να το προγραμματίσω - χωρίς να τα καταφέρω πολύ καλά.
- Υπάρχει καμία πιθανότητα να ακούσουμε κάτι καινούργιο από εσένα; Συνεχίζεις να γράφεις μουσική, να ηχογραφείς και θα κυκλοφορήσει τίποτε από όλα αυτά; Το αποφεύγεις φοβούμενος ότι θα έχεις να κάνεις ένα σωρό πράγματα κατόπιν, όπως να δίνεις συνεντεύξεις ή να κάνεις συναυλίες;
- Είμαι ένας ηλικιωμένος άνθρωπος. Αλλά η 3χρονη κόρη μου Rosa αρέσκεται στο να παίζει νότες στο συνθεσάιζερ, οπότε μπορεί να γίνει η Nico των 2020ς.
Αν θα θέλατε να διαβάσετε τη συνέντευξη στο αγγλικό κείμενο, ακριβώς όπως απαντήθηκε, ακολουθείστε το ακόλουθο link:http://www.cyberdelia-records.com/interviews.html
