 |
18 Απριλίου 1977, η πρώτη συναυλία των Misfits. Νοέμβριος 1978, ο Bobby Steele βάζει αγγελία στην Aquarian Weekly και ο Danzig του απαντάει. 24 Νοεμβρίου ο Bobby Steele κάνειaudition για τους Misfits και γίνεται αμέσως δεκτός. Στις 3 Δεκεμβρίου κάνει την πρώτη του εμφάνιση μαζί τους. Στις 4/7/79, ξερνάει στα πόδια του John Lennon στο Mudd Club, στη Νέα Υόρκη, και στις 2 /12/79 συλλαμβάνεται μαζι με τονDanzig, όταν μπλέκονται σε καυγά με skinheads έξω απότο club Rainbow του Λονδίνου, όπου είχαν πάει να δουν τους Jam. Περνάνε δύο βράδυα στη φυλακή όπου ο Danzig γράφει το “London Dungeon”. Στις 7 Οκτωβρίου 1980 ο Bobby Steele κάνει την τελευταία του εμφάνιση με τους Misfits και στις 30 Ιανουαρίου 1981 την πρώτη του με το καινούριο του σχήμα, The Undead, στο Α7 Club της Νέας Υόρκης. Εμείς τον συναντάμε 21 χρόνια αργότερα, ακόμα με τους Undead, στο Blackpool της Αγγλίας, στα πλαίσια του μεγαλύτερου πανκ φεστιβάλ, μετά από μια καταπληκτική εμφάνισή τους, παρ’ ότι αρκετά νωρίς, όπου δέχεται –πολύ ευγενικά- να μας μιλήσει.
Συνέντευξη με τον πρώην κιθαρίστα των Misfits και νυν τραγουδιστή και κιθαρίστα των Undead,Bobby Steele, Σάββατο 20 Ιουλίου 2002, λίγο μετά την συναυλία τους στην σκηνή Ballroom στα πλαίσια του φεστιβάλ Holidays in the Sun, στο Winter Gardens του Blackpool,U.K.
Συνέντευξη: Λίτσα Στεργίου, Noel Cass.
Απόδοση στα Ελληνικά: Λίτσα Στεργίου.
Avopolis: Σου άρεσε η συναυλία;
Bobby Steele: Ναι, βέβαια, ήταν πολύ καλά, αν και ήταν νωρίς, είμαι ακόμα ζαβλακωμένος, βλέπεις, δεν έχουμε κοιμηθεί αρκετά τις τελευταίες μέρες...
Α: Πότε φτάσατε;
ΒS:Παίξαμε χτες το βράδυ στο Brighton (σ.σ. στην άλλη άκρη της Αγγλίας) και μετά έπρεπε να τρέξουμε εδώ...η κίνηση ήταν κόλαση, και μόλις φτάσαμε έπρεπε να βγούμε στην σκηνή...
Α: Έχετε ξαναπαίξει στη Μ. Βρεττανία;
ΒS:Ναι, ήμουν εδώ το ’79 με τους Misfits, μετά ξαναήρθα το ’93 για μια σύντομη περιοδεία με τους Undead, και ξανά πάλι πέρυσι (σ.σ. στο ΗΙΤS, στο Morecambe)
Α: Είναι φανερό πως έχετε rock’n’roll επιροές...
ΒS:Yeah! Oh yeah! Μεγάλωσα στα τέλη του ’50 αρχές ’60, έτσι τα έχω όλα αυτά μέσα μου, οι γονείς μου επίσης άκουγανrock’n’roll, με θυμάμαι πιτσιρικά να ακούμε Buddy Holly στο ραδιόφωνο, έτσι έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι μου...
Α: Θα συμφωνούσες ότι ο ήχος σας έχει κάτι από Ramones, και κάτι απόpsychobilly?
ΒS:Ramones, ναι, σίγουρα, μεγάλη επίδραση,psychobilly, μμμ, δεν ξέρω αρκετές μπάντες, δεν έχω λεφτά να αγοράζω δίσκους, μόνο ότι demo μας στέλνουν άλλες μπάντες -έτσι κι αλλιώς είναι καλύτερα από αυτά που μπορείς να αγοράσεις- ή ό,τι βέπω live…
Α: Εμφανίζεστε συχνά στη Νέα Υόρκη;
ΒS:Όχι, γιατί το attitude των Νεουορκέζικων κλαμπ είναι λες και σου κάνουνε χάρη...χρεώνουνε $20 είσοδο, έχουν καμμιά διακοσαριά άτομα κόσμο, και πληρώνουν τον επιστάτη $200 αλλά δεν θέλουν να πληρώσουν το συγκρότημα (ή πιο πιστά they can’t give the fucking band some fucking money, fuck that shit, you know?!)
Α: Εδώ, αν είσαι μικρή μπάντα πρέπει να πληρώσεις για να παίξεις...
ΒS:That’s bullshit! Προσπαθώ να αποφεύγω μέρη που το κάνουν αυτό στις μπάντες, και μπάντες που το δέχονται, γιατί δεν θέλω να ενθαρρύνω αυτή τη στάση, γαιτί δεν τη θεωρώ σωστή.
Α: Είναι διαφορετικά για σένα να παίζεις εδώ απ’ότι στην Αμερική;
Μου αρέσει να παίζω γενικά, προτιμώ όμως παντού τα μικρότερα μέρη, γιατί δεν είναι κορεσμένα, δεν έχουν τόσες πολλές συναυλίες έτσι το κοινό είναι πιο ενθουσιώδες. Δεν βρίσκω ιδιαίτερη διαφορά ανάμεσα στη Βρεττανία και την Αμερική.
Α: Υπάρχουν ακόμα πανκ «απολιθώματα»;
ΒS:Ω ναι! Το πανκ είναι really big στην Αμερική, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, με τα καινούρια «πανκοειδή» συγροτήματα...είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι Undead πάντα χαρακτηρίζονταν ως ποπ πανκ, ξέρεις...
Α: Λόγω του γεγονότος ότι έιναι πιο rock’n’roll, πιο προσιτό...
ΒS:yeah...Δεν έχω πρόβλημα με συγκροτήματα του είδουςGreen Day, τα σέβομαι, they are the real punk ethic…αυτά τα άτομα ζούσαν με επιδόματα ανεργίας, δεν είχαν τίποτα, και δούλεψαν σκληρά προς την κορυφή, κι έβγαλαν φράγκα,and that’s what rock’n’roll is all about (σ.σ. χμμμ...). Από την αρχή του κινήματος άτομα όπως οιBeatles, οι Stones, οιAnimals, ήταν όλοι άφραγκοι, κι αυτός ήταν ένας τρόπος να βγουν από το γκέτο, καταλαβαίνεις; Και μετά έχεις την άλλη, τη δήθεν πανκattitude, όπου πλουσιόπαιδα νομίζουν ότι είναι πολύ κουλ και πανκ να το παίζεις φτωχός, και αυτό είναι τόσο un-punk που σου φέρνει αναγούλα. Γι’αυτό λοιπόν σέβομαι τους Green Day, γιατί τα κατάφεραν, και δούλεψαν σκληρά, δεν συνθηκολόγησαν τα πιστεύω τους, and they fucking made it,man!
Α: Υπάρχει ακόμα διαφορά ανάμεσα στις μπάντες της ανατολικής και της δυτικής ακτής;
ΒS:Ναι, δεν μπορώ να σου την εντοπίσω ακριβώς, αλλά υπάρχει...η μουσική, τοattitude, αν και υπάρχουν Νεοϋορκέζικες μπάντες με Καλιφορνέζικο attitude και Καλιφορνέζικες μπάντες με Νεοϋορκέζικο attitude!
A: Ποιους θα ήθελες να δεις απόψε και κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου;
BS: Θέλω πολύ να δω τους Vibrators, είναι μια από τις αγαπημένες μου μπάντες.
A:Ουπς! Παίζουν τώρα!
BS: Ναι, ξέρω, θα του έχανα έτσι κι αλλιώς, γιατί έχω διάφορες δουλειές να ταχτοποιήσω
A:Πού θα ήθελες να εμφανιστείτε στην Ευρώπη;
BS: Ενδιαφέρομαι πολύ για την ιστορία και την αρχιτεκτονική, γι’αυτό τον λόγο κυρίως θα ήθελα να παίξουμε στην Αθήνα, με τον Παρθενώνα ακριβώς από πάνω μας! Επίσης έχω ακούσει ότι το κοινό στην Ιταλία είναι πολύ καλό. Ξέρεις, τριγυρνάμε με το τουρ βαν, οι υπόλοιποι κοιμούνται στο πίσω μέρος κι εγώ κοιτάζω γύρω μου και αναφωνώ «πω πω κοίτα αυτό το κάστρο!». Δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα στην Αμερική, τα παλιότερα κτίρια είναι 300 χρόνων το πολύ. Έχεις όμως τα ινδιάνικα κτίσματα που είναι 10-20 χιλιάδων χρόνων, όμως αυτά είναι μακριά, στην έρημο, η πρόσβαση είναι πολύ δύσκολη...
A: Γύρω από ποια θέματα περιστρέφονται τα τραγούδια σας;
BS: Κυρίως about having fun, έχουμε όμως και ορισμένα τραγούδια για ορισμένα κοινωνικά θέματα, γιατί μερικοί άνθρωποιaren’t having fun και θα έπρεπε! Δεν μου αρέσει να κάνω κήρυγμα, δεν μου αρέσουν οι μπάντες που κάνουν κήρυγμα, κανείς δε δίνει σημασία, πρέπει να το περνάς με τρόπο που να κάνει το κοινό σου να σκέφτεται από μόνο του, όχι να τους το ταΐζεις με το ζόρι, όπως πολλές από τις μπάντες που σε στουμπώνουν με ναζιστικό τρόπο και...OOOH πρέπει να ακούσω αυτό το τραγούδι, ελάτε γρήγορα! (Οι Vibrators παίζουν την επιτυχία τους Baby baby. Επιστρέφουμε και η κουβέντα έρχεται στους Dead Kennedys).
BS: Είναι πιο πολύ σαν tribute band τώρα...
Α: Του έχεις δει με τονBrandon Cruz;
BS: Ναι, στη Βαρκελώνη, παίξαμε μαζί
Α: Και πώς είναι;
BS: Καλοί, πολύ καλοί, αλλά είναι όπως είπα σαν tribute band γιατί δεν έχουν πια τον τύπο που τα έγραψε όλα αυτά. Ο Cruz πάντως έχει το δικό του στυλ, έχει πολύ ενεργητικότητα, ανεβαίνει στη σκηνή και την κάνει δική του. Δε συμφωνώ όμως με τα ψευτο-reunion όπου παίζει ένα μόνο μέλος από την αρχική σύνθεση, ούτε καν ο frontman, σαν να επανασυνδέονταν οι Beatles μόνο με τον Ringo στη σύνθεσή τους!
Α: Εδώ στο φεστιβάλ βλεπεις τους skins και τους punks στο ίδιο κοινό, είναι το ίδιο στην Αμερική;
BS: Άλλες φορές ναι, άλλες φορές όχι, μερικές φορές οι skins δημιουργούν επισόδεια σε πανκ συναυλίες, σε μια συναυλία μας μια ομάδαskins έκαναν ντου, έσπασαν κόσμο στο ξύλο, και μετά έφυγαν τρέχοντας, you know, shit like that…
Α: Στην Αγγλία υπάρχουν συγκροτήματα, όπως οι Cock Sparrer, οιBusiness, που δίνουν έμφαση στα τραγούδια τους στη καταγωγή τους, υπάρχουν ανάλογα Αμερικανικά συγκροτήματα;
BS: Μμμ...ξέρω ότι υπάρχει μια μπάντα που λέγονται Patriot, δεν έχω διαβάσει όμως τους στίχους τους, υπάρχουν όμως πολλές Αμερικάνικες μπάντες που τραγουδάνε τελείως αντι-αμερικανικά τραγούδια, είναι της μόδας...Δεν ξέρω, δεν νομίζω ότι η Αμερική είναι χειρότερη απ’ότι άλλα μέρη (σ.σ.Bobby φοβάμαι ότι πολύς κόσμος θα διαφωνούσε μαζί σου!)
Α: Η επικρατούσα άποψη είναι ότι η Αμερική είναι πολύ πατριωτικό έθνος...
BS: Είναι αρκετά πατριωτικό έθνος, όχι όμως υπερβολικά, νομίζω ότι η Αμερική είναι σε πολύ χειρότερη κατάσταση απ’ότι νομίζει ο περισσότερος κόσμος –το τραγούδι μας “3rd world USA” (τριτοκοσμική Αμερική) αναφέρεται στο γεγονός ότι υπάρχει πολύ περισσότερη φτώχεια στην Αμερική απ’ότι μπορείς να φανταστείς, υπάρχουν άνθρωποι που ζούνε με $30 το μήνα, χωρίς τρεχούμενο νερό, χωρίς φαΐ...Από την άλλη, έχεις πολλά πλουσιόπαιδα που το παίζουν φτωχοί, μένουν σε καταλήψεις, κάνουν τράκα, κι όταν βαρεθούν γυρνάνε στη βίλα του μπαμπά τους. Όμως υπάρχουν πολλοί πραγματικά φτωχοί άνθρωποι. Ο πιο πολύς κόσμος νομίζει ότι η Αμερική είναι μια πλούσια, φανταχτερή χώρα, και δεν συνειδητοποιούν ότι αυτό είναι ίσως το 1%, η πλειοψηφία είναι μέση ή κατώτατη τάξη, σαν εμένα. Στην Αμερική το κατώτατο ετήσιο εισόδημα είναι κάπου $15.000 κι εγώ βγάζω $7.000, δεν ανήκω καν στην κατώτατη επίσημη κατηγορία, αλλά τα βγάζω πέρα γιατί έχω φίλους που έχουν λεφτά και με καλούν για φαγητό, έτσι τα βγάζω πέρα...
Α: Δε ζεις από τη δουλειά σου ως μουσικός δηλαδή
BS: Όχι, αντιθέτως χάνω λεφτά από τη δουλειά μου ως μουσικός, οι περιοδείες κοστίζουν, από πέρυσι μέχρι φέτος έχω χάσει σχεδόν εισόδημα τριών χρόνων...
Α: Με ποια άλλα συγκροτήματα θα ήθελες να παίξετε;
BS: Τους Vibrators, τους Ramones, τους DOA...
Α: Να σ’αφήσουμε λοιπόν να δεις όσο προλάβεις από τους Vibrators!
BS: Thank you!
