 |
Αν υπήρξε ένα νέο group που πραγματικά προσωπικά με εντυπωσίασε μέσα στο 2001 ήταν οι Lift To Experience. Και όχι μόνο για την μουσική που μας πρόσφερε. Η όλη εντυπωσιακή και περίεργη για εμάς, παρουσία των τριών Τεξανών, το concept πίσω από το καταπληκτικό διπλό ντεμπούτο album για λογαριασμό της Βρετανικής Bella Union, με τίτλο “The Texas-Jerusalem Crossroads”, η εμμονή τους με τον Θεό και την Χριστιανική πίστη, φιλτραρισμένη μέσα από την ξεχωριστή κουλτούρα του Texas, ήταν στοιχεία που σπάνια συναντάμε.
Τους τρεις Lift To Experience τους συνάντησα αρκετό καιρό πριν, όταν και περιόδευαν για την προώθηση του album τους στη Μεγάλη Βρετανία. O κιθαρίστας Josh “Buck” Pearson εκ πρώτης όψεως σε φοβίζει... Ψηλόλιγνος, με ένα συνεχώς απλανές σκληρό βλέμμα, τεράστιες φαβορίτες και μούσι να κρύβουν σχεδόν όλο το πρόσωπό του, φορώντας πάντα το καφέ καουμπόικο καπέλλο, μπότες με σπιρούνια, ξεφτισμένο blue jean, και ένα τζάκετ με κρόσια, φαντάζει απόμακρος και σου δίνει την εντύπωση ότι το τελευταίο που θέλει είναι να σου μιλήσει... Εκεί στη σκηνή, στην καταπληκτική συναυλία που επακολούθησε το βράδυ, με την κιθάρα στα χέρια του, μοιάζει να ανήκει.
Στα παρασκήνια που συναντηθήκα με τους τρεις Lift To Experience, o Pearson είχε ήδη «χωθεί» μέσα στον καναπέ. Ο drummer Andy “The Boy” Young, όρθιος με μία μπύρα στο χέρι πιο φιλικός και ομιλιτικός στην αρχή, αλλά αφήνοντας τον λόγο στο Pearson καθ’όλη σχεδόν την ώρα που το κασσετοφωνάκι ηχοφραφούσε. Και ο μπασίστας Josh “Bear” Browning, λίγο πιο πέρα, με χαμηλομένο το κεφάλι, υπερβολικά μετρημένος, αποτέλεσε τον σιωπηλό ακροατή της συζήτησης, της οποίας ορισμένα σημεία σας μεταφέρω...
Μόλις συστηθήκαμε, ο Pearson χαμογέλασε λίγο κάτω από το καπέλο του και μου ψιθύρισε ότι αισθάνεται πολύ χάλια, και είναι πολύ πιθανόν μέσα στην επόμενη μισή ώρα να κάνει εμμετό... πράγμα που ευτυχώς δεν έγινε... Ύστερα με απειλητικό ύφος μου τόνισε:
«Αν έχεις σκοπό να αναφέρεις έστω και μία φορά ότι η φωνή μου μοιάζει με αυτή του Jeff Buckley, σου προτείνω να σταματήσουμε την κουβέντα εδώ και τώρα! Έχω βαρεθεί να το ακούω! Κάποιοι Έλληνες από ένα μουσικό περιοδικό από την χώρα σου, εδώ και πολύ καιρό μας στέλνουν, σε εμάς και στην εταιρία μας, επίμονα e-mails με σκοπό να τους παραχωρήσουμε συνέντευξη. Αν ξέρεις ποιοι είναι, πες τους, ότι άμα θέλουν τόσο πολύ, να σταματήσουν να αναφέρουν στα e-mails ότι τους αρέσει που η φωνή μου μοιάζει με αυτή του Jeff Buckley!»
Και τους το είπα... και μετά το εν λόγω περιοδικό έκλεισε...
Έφυγε από την μέση η ερώτηση για τον Jeff Buckley... Πάμε για τα υπόλοιπα λοιπόν... Το concept του album το γνωρίζω πολύ καλά, όμως πολύ θα ήθελα να το ακούσω και από τον Josh Pearson μπας και καταλάβω ότι δεν σοβαρολογούν...
“To concept του album είναι απλό! Το τέλος του Κόσμου, με το Texas να είναι η Γη της Επαγγελίας!”
«Αλήθεια το πιστεύετε αυτό;» Έχω ένα θράσος μερικές φορές που δεν με πιστεύω!
To πρόσωπο του Pearson γυρνάει προς το προσωπό μου και με αγριοκοιτάζει.. Ουπς....
«Μα τι ερώτηση είναι αυτή; Φυσικά! Αυτό είναι το concept του album και σε αυτό πιστεύουμε!»
Πλησιάζει προς το μέρος και σε συνωμοτικό ύφος μου ψιθυρίζει...
«Αλλά θα σου πω κάτι; Μου κάνει έκπληξη το γεγονός ότι η Αποκάλυψη δεν έχει συμβεί ακόμα!»
Σε επίσης συνωμοτικό ύφος τον ρωτάω μήπως γνωρίζει πότε τελικά θα γίνει...
«Δεν είμαι σίγουρος πλέον... Όσο πιο γρήγορα ελπίζω!»
Και γιατί τέτοια βιασύνη;
«Μα για να αυξηθούν οι πωλήσεις του album φυσικά!» λέει γελώντας και κλείνοντας μου μάτι... Τελικά την γλύτωσα...
 |
Το “The Texas Jerusalem Crossroads” είναι ένα ιδιαίτερο album… Ξέρετε πολλά άλλα groups που να ξεκίνησαν την καριέρα τους στην δισκογραφία με ένα διπλό album; Πόσο εύκολο ήταν όμως να πείσουν κάποια εταιρία να τους χρηματοδοτήσει και να το κυκλοφορήσει;
«Μας πήρε πάνω από δύο χρόνια για να βρούμε κάποιον να ενδιαφερθεί για την μουσική μας, και πάνω από ένα χρόνο κάποιον που θα είχε τη διάθεση να κυκλοφορήσει ένα διπλό album από μία μπάντα που κανείς δεν γνωρίζει την ύπαρξή της. Έπρεπε να είναι διπλό το cd, δεν γινόταν αλλιώς. Έπρεπε να ήταν ένα έργο χωρισμένο σε δύο μέρη, και αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα. Από τη μία έχουμε το Texas και από την άλλη την Jerusalem και τα δύο συναντιούνται στο σταυροδρόμι (Crossroad) και εκεί ενώνονται.»
«Ήμασταν από την αρχή φιλόδοξοι, και το album αυτό ήταν πάρα πολύ φιλόδοξο. Ένα διπλό concept album και μάλιστα ντεμπούτο. Σίγουρα πολύ φιλόφοξο για τον οποιονδήποτε.»
Πραγματικά. Όμως τελικά, τώρα που έχουν πλέον στα χέρια τους το album, πιστεύουν ότι οι φιλοδοξίες επαληθεύθηκαν; Είναι άραγε απόλυτα ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα;
«Ήμασταν πολύ πιεσμένοι από πλευράς χρημάτων και χρόνου. Το ηχογραφήσαμε στο Texas, σε ένα studio στη μέση ενός δάσους, μισή ώρα με το jeep από το Denton, σε μία δεκαεξακάναλη κονσόλα μέσα σε λίγες μέρες. Στο τέλος της όλης διαδικασίας είμαστε ευχαριστημένοι με το υλικό που είχαμε να ηχογραφήσουμε, αλλά αν ήταν να ξεκινάγαμε την ηχογράφηση από την αρχή, θα περνούσαμε περισσότερο χρόνο στο studio, θα χρησιμοποιούσαμε περισσότερη ταινία και θα είμασταν παρώντες σε όλη την διαδικασία γιατί αυτή τη φορά η μείξη έγινε στο Λονδίνο και ήταν πολύ δύσκολο για εμάς από μακρία να ελέγχουμε τι κάνουν με τις ηχογραφήσεις μας.»
«Όσο και πολύ καλά να είναι τα τραγούδια μας, πιστεύω ότι τελικά στην ηχογραφημένη μορφή τους στο album θα μπορούσαν να ήταν πολύ καλύτερα. Παρ’όλα αυτά πιστεύω ότι είναι έτσι κι αλλιώς ένα πολύ καλό album και είμαστε υπερήφανοι γι’αυτό. Απλά στο επόμενο album μας θα σιγουρευτούμε ότι η ηχογράφηση θα καταφέρει να συλλάβει την τεράστια ενέργεια που έχουν οι συνθέσεις live.»
Μία που έφερε η κουβέντα το follow up album… Έχουν στο μυαλό τους κάποια πράγματα για αυτό; Θα συνεχίσουν να είναι πιστοί στις ιδέες που μας παρουσιάσανε μέσα από το ντεμπούτο τους;
«Θα είναι σίγουρα ένα ακόμα concept album. Θα ονομάζεται “The Post Apocalyptical Blues”. Βασικά δεν έχω και πολλά να σου πω προς το παρόν,απλά το ότι θα ασχολείται με τα θέματα που αγγίξαμε και στο πρώτο album, αλλά κυρίως με την ιδέα ότι τελικά το Texas, αποδείχθει ότι δεν ήταν ακριβώς η Γη της Επαγγελίας που θέλαμε. Θα είναι σίγουρα αρκετά διαφορετικό, πολύ πιο σκοτεινό album.»
 |
Ύστερα από την αναγνώριση που είχε το ντεμπούτο album τους βρεθήκανε να εμφανίζονται και να παίζουν ζωντανά σε πολλές διαφορετικές γωνιές του πλανήτη. Δεν γνωρίζα αν είχαν ταξιδέψει εκτός Ηνωμένων Πολιτειών προηγουμένως, αλλά αναρωτιέμαι αν αυτή η εμπειρία που ζουν ως καθημερινότητα τον τελευταίο καιρό στην Ευρώπη, τους βοήθησε να δεχτούν νέες επιδράσεις, αλλά και να πάρουν μία ιδέα για το ποια είναι η γνώμη άλλων λαών για την πατρίδα τους το Texas, αλλά και για αυτούς ως Αμερικανούς;
«Εγώ προσωπικά έχω ταξιδέψει πολύ στο παρελθόν, αλλά και χωρίς να είχα, είμαι αρκετά μπερδεμένος με το τι γίνεται στην Ευρώπη. Εννοώ ότι δεν έχουμε καν υπογράψει σε κάποια Αμερικανική δισκογραφική εταιρία, αλλά για κάποιο λόγο η μουσική μας και το ύφος μας βρίσκει πραγματική ανταπόκριση εδώ στην Ευρώπη, στην Βρετανία, στην Γαλλία, και στην Ελλάδα αν κρίνω από εσένα. Μου φαίνεται πραγματικά περίεργο το ότι αυτός ο ήχος της μουσικής που βγαίνει ως αποτέλεσμα της απομόνωσης του Texas, βρίσκει ανταπόκριση στην ψυχή των Ευρωπαίων, και είμαστε πάρα πολύ χαρούμενοι γι’αυτό. Είναι η τέταρτη φορά που ερχόμαστε φέτος στην Ευρώπη και είναι πολύ ωραίο να βλέπουμε μέρη και ανθρώπους που χωρίς την μπάντα ίσως δεν θα βλέπαμε ποτέ στη ζωή μας.»
Όταν έγινε αυτή η συνομιλία είχαν περάσει μόλις δύο μήνες από την 11η Σεπτεμβρίου. Άραγε τους επηρρέασε καθόλου, ως ανθρώπους και ως Αμερικανούς, αυτό το γεγονός; Τους έβαλε καθόλου σε σκέψεις; Την στιγμή που ανοίγει μία δεύτερη μπύρα ο Andy Young ανοίγει και στόμα του προλαβαίνοντας τον Josh Pearson.
«Ήταν πραγματικά περίεργο... Όχι απαραίτητα οι νεκροί, αλλά το γεγονός ότι ξαφνικά όλοι εμείς συνειδητοποιήσαμε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία αυτής της χώρας υπάρχουν πολλοί Αμερικανοί που φοβούνται να ζουν στην Αμερική. Αυτό ήταν κάτι το πραγματικά πρωτόγνωρο. Και μας βοήθησε να νιώσουμε πως αισθάνονται τόσοι άλλοι άνθρωποι από διάφορες χώρες του πλανήτη που καθημερινά ζουν με τον φόβο σε άλλες χώρες, λόγω των Αμερικανών. Μία αίσθηση που μας ήταν ξένη αλλά και πολύ περίεργη.»
 |
Κάποιοι, πολύ τρομοκρατημένοι υποθέτω αρχικά, δήλωναν ότι αυτό το χτύπημα ήταν το πρώτο βήμα για το τέλος του κόσμου, ότι η Αποκάλυψη πλησιάζει ... Δεδομένου την εμμονή τους με την Αποκάλυψη συμμεριστήκανε έστω και αρχικά αυτή την γνώμη; Ο Josh Pearson ξανάπαιρνει τον λόγο
«Ναι... Στην αρχή, φυσικά! Όμως εγώ πιστεύω στην Εκκλησία, και στις Γραφές που λένε ότι η Αποκάλυψη είναι παντού γύρω μας, είναι επιγεγραμμένη σε κάθε μικρή γωνία του κόσμου μας. Δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβόμαστε και ούτε κάτι που θα γίνει κατά αυτό τον τρόπο έτσι ξαφνικά.»
Αφού ξαναπήρε ο Pearson το ύφος του ιεροκήρυκα, άλλωστε και ο πατέρας του ιεροκήρυκας είναι, για να τελειώσουμε, ζητάω από τους Lift To Experience να μου πουν την προσωπική τους γνώμη σε ένα «απλό» ερώτημα... Γιατί άραγε υπάρχουμε πάνω σε αυτόν τον πλανήτη; «Για την δόξα του Θεού! Και για να εξερευνήσουμε και να μάθουμε...» κατά τον Josh Pearson
«Απλά και πρακτικά για να προσπαθήσουμε να κάνουμε τα πάντα για να είμαστε όσο πιο χαρούμενοι και ευχαριστημένοι μπορούμε στον λίγο χρόνο που έχουμε και να είμαστε καλοί προς το Θεό και προς τους συνανθρώπους μας.» κατά τον Andy Young
Όσο για τον Josh “Bear” Browning;
«Δεν ξέρω τι λέτε εσείς, αλλά εγώ ζω για να τρώω τις τούρτες φράουλα της μαμάς μου!»
