Πώς καταφέρνεις να κάνεις 13 singles που σκοράρουν ψηλά στο βρετανικό top40 σε δεκαετίες σεσημασμένες από τη σκηνή του Μάντσεστερ και την επέλαση της britpop χωρίς να σε καταπιούν οι κυρίαρχες τάσεις του; Πώς καταφέρνεις να είσαι μέλος αυτής της σκηνής αλλά και ανεξάρτητος φορέας του ήχου σου αδέσμευτος από όλες τις επιταγές του πυρηνικού μουσικού DNA αυτής της σκηνής; Πώς καταφέρνεις να βάλεις την ψυχεδέλεια στο φωτεινό, πλην κλειστό, παιχνίδι των κιθαριστικών ‘90s, από την πίσω πόρτα με δούρειο ίππο ένα Farfisa organ; Πώς είναι να είσαι και να παραμένεις “Cool As Fuck” για τέσσερις και πλέον δεκαετίες;
Όλες οι απαντήσεις βρίσκονται στην τίμια και πλούσια ιστορία των Inspiral Carpets, της μπάντας που ξεκίνησε από ένα γκαράζ γεμάτο λουλούδια στο Oldham και μας έδωσε να καταλάβουμε πώς γίνεται. Το διάστημα που χωρίζει το 1983, όταν οι The Furs του Graham Lambert και του Stephen Holt έγιναν οι Inspiral Carpets που ξέρουμε με τις ευλογίες του κιμπορντίστα Clint Boone, με το 2025, που το surviving line – up της μπάντας θα βρεθεί για μια μοναδική συναυλία στην Αθήνα, το βράδυ του Σαββάτου 22 Φεβρουαρίου, στο Gagarin 205, ισούται με μια ολόκληρη ζωή – ή πολλές, με όρους ενός συγκροτήματος που άντεξε σε πολλές διαφορετικές φάσεις και αλλαγές, επιβιώνοντας και από την βαθιά υπαρξιακή παύση που επέφερε ο θάνατος του ντράμερ Craig Gill το 2016.
Κι όμως οι Inspiral Carpets είναι ακόμα εδώ, το ίδιο cool as fuck με τότε, χωρίς δίσκο εδώ και πάνω από μια δεκαετία αλλά με περιοδείες που «ξεπουλάνε» από χώρα σε χώρα. Γιατί εκτός από το cool as fuck, το αυθεντικό, ωμό indie που μεγάλωσε γενιές και γενιές (οι πρώτες από αυτές κοντεύουν να πάρουν σύνταξη υπό τους ήχους του) δεν θα πεθάνει ποτέ, παρόλες τις ενδείξεις για το αντίθετο, όσο ζουν τα μυαλά και οι καρδιές στις οποίες πρόσφερε ένα soundtrack για τη ζωή τους. Ο τραγουδιστής των Inspiral Carpets, Stephen Holt, μεταδίδει.
Τέσσερις και πλέον δεκαετίες, πολλές διαφορετικές φάσεις και περίοδοι για τους Inspiral Carpets. Πώς νιώθετε κοιτάζοντας πίσω και πώς κάθε μία από αυτές συνδιαμόρφωσε την ταυτότητα της μπάντας;
Παρότι η ιστορία και η καριέρα μας διανύει πια την πέμπτη δεκαετία και ζήσει πολλές σκηνές και πολλές αλλαγές στη μουσική βιομηχανία, νιώθουμε ότι πάντα διατηρήσαμε τις garage ρίζες μας και τη φιλοσοφία μας. Δεν είμαστε μια μπάντα που κυνήγησε ποτέ το ποια σκηνή ήταν στη μόδα και τα δημοφιλή στιλ που ήρθαν και παρήλθαν. Πάντα επηρεαζόμασταν από τη ζωή και τις εμπειρίες μας, τόσο ως μπάντα όσο και ως μονάδες, τόσο προσωπικά όσο και επαγγελματικά. Αυτό διαμόρφωσε αυτό που είμαστε.
Είπατε ότι έχετε βιώσει πολλές αλλαγές στη μουσική βιομηχανία – και πράγματι έτσι είναι αν αναλογιστούμε ότι είστε «εκεί» από τη δεκαετία του ’80. Πώς εξελίχθηκε η σχέση σας με τη βιομηχανία αλλά και με το κοινό σας όλον αυτόν τον καιρό;
Όπως είπα και πριν προσπαθήσαμε να μείνουμε πιστοί στις ρίζες μας και αυτές βρίσκονταν πάντα σε αυτό που ονομάζουμε «ανεξάρτητο» ήχο και στο DIY punk ήθος. Ήταν πάντα σημαντικό για εμάς να διατηρήσουμε έναν βαθμό ελέγχου πάνω σε αυτό που κάνουμε, για αυτό και ξεκινήσαμε το δικό μας label, την Cow από νωρίς. Η απόφαση μας να υπογράψουμε στην Mute, να την προτιμήσουμε από μια από τις μεγάλες δισκογραφικές που κυνηγούσανε τότε την υπογραφή μας ήταν επίσης μέρος αυτής του χαρακτήρα που θέλαμε να κρατήσουμε, κάτι που θα μας επέτρεπε να διατηρήσουμε ένα στοιχείο ελέγχου.
Σε ό, τι αφορά το κοινό μας αισθανόμαστε ευλογημένοι που διατηρήσαμε ένα τόσο πιστό, αφοσιωμένο και πιστό fan base όλα αυτά τα χρόνια. Μας δίνει πάντα μεγάλη χαρά να βλέπουμε τους πρώτους fans μας να έρχονται τώρα να μας δουν μαζί με την επόμενη γενιά, τα παιδιά τους. Ιδίως όταν αυτή η νέα γενιά fans δείχνουν να ξέρουν κάθε λέξη κάθε στίχου κάθε τραγουδιού που παίζουμε. Είναι προφανές ότι έλαβαν πολύ καλή εκπαίδευση!
Το όνομα σας συνδέθηκε με τις παρυφές της σκηνής του Μάντσεστερ παρότι ο ήχος σας ήταν πολύ πιο αιχμηρός από τον πυρήνα της σκηνής. Σε κάθε περίπτωση μιλάμε για μια σκηνή που καθόρισε την μουσική και την ποπ κουλτούρα των ‘80s και των ‘90s. Πώς ανακαλείτε σήμερα τον ρόλο και τη θέση σας μέσα σε όλο αυτό που συνέβαινε τότε;
Ήταν χρυσή εποχή για το Mάντσεστερ και τη μουσική. Τη θυμόμαστε με αγάπη, υπήρχε ένα σπουδαίο δίκτυο φιλίας και στήριξης μεταξύ των συγκροτημάτων. Ακούς συχνά για σκηνές στις οποίες οι μπάντες που πρωταγωνιστούν είναι ή θεωρούνται εχθροί, αλλά αυτό δεν ίσχυε για τη σκηνή του Μάντσεστερ – τουλάχιστον στην αρχή. Ήταν άλλωστε μια σκηνή που επέτρεψε σε τόσα συγκροτήματα να βρουν βήμα για να ακουστούν, μια πλατφόρμα ευρύτερης έκθεσης για το ταλέντο τους.
Εσείς όμως ξεχωρίζατε μέσα σε όλο αυτό – για παράδειγμα με το Farfisa που κάνατε κέντρικό στοιχείο του ήχου σας. Πώς ήταν για μια μπάντα εκείνης της σκηνής, με το πολύ συγκεκριμένο στιλ να τολμήσει να βάλει ένα τέτοιο όργανο στο κέντρο του ήχου της; Πώς αντέδρασαν τα άλλα συγκροτήματα και ο τύπος της εποχής;
Όταν πρωτοσχηματίστηκε η μπάντα ήμασταν ένα κλασικό punk/garage συγκρότημα με σκληρό ήχο αλλά με το βλέμμα στραμμένο ξεκάθαρα στα ‘60s και σε μπάντες όπως οι Seeds, οι 13th Floor Elevators, οι Velvet Underground κλπ. Ο Clint (σ.σ. Clint Boon) που τον ξέραμε ως DJ στο Oldham και ως manager των προβάδικών μας και του The Mill είχε παρόμοιες επιρροές και έπαιζε Farfisa. Μας φάνηκε το τέλειο ταίριασμα για να εμπλουτίσουμε τον ήχο μας. Είπαμε «Εδώ είμαστε». Και έτσι ήταν.
Έχετε δηλώσει ότι ήσασταν outsiders της σκηνής. Τι εννοούσατε με αυτό και πώς αυτό το status σας επηρέαζε τότε;
Όπως είπαμε, πάντα προσπαθούσαμε να κάνουμε το δικό μας και ποτέ δεν κυνηγήσαμε τις τάσεις και τις σκηνές. Πιστεύουμε ότι αυτό μας επέτρεψε να έχουμε διάρκεια, μεγαλύτερη από άλλες μπάντες που συσχετίστηκαν και με τη συγκεκριμένη σκηνή και με άλλες που τη διαδέχτηκαν.
“Cool as Fuck” σαν να λέμε – ένα μότο που καθόρισε όχι μόνο τους Inspiral Carpets αλλά και μια ολόκληρη γενιά κοινού. Πώς νιώθετε που αυτή η φράση δεν πια ένα κοινό slogan αλλά κτήμα της ποπ κουλτούρας μιας ολόκληρης εποχής;
Το “Cool as Fuck” ήταν μια φράση που χρησιμοποιούσαμε γενικά, κάθε καθημερινή συζήτηση μεταξύ μας αλλά και με τους άλλους. Ήρθε απλά φυσικά να το εφαρμόσουμε στην μπάντα, στη μουσική μας, σε όλη την κουλτούρα μας. Ήταν πράγματι cool as fuck.
Πιστεύεις ότι αυτό το “cool as fuck” πνεύμα είναι ακόμα ζωντανό στη σκηνή του σήμερα ή έχει επισκιασθεί από trends και αλγόριθμους;
Το Cool As Fuck δεν πέθανε ποτέ, θα ζει πάντα μέσα στους Inspirals και στο απίστευτο κοινό μας.
Αυτό το κοινό που ενθουσιάστηκε το 2023 με το reunion σας. Τι σας έφερε ξανά μαζί και πώς ήταν να ξαναπατάτε τη σκηνή ως Inspiral Carpets μετά από τόσα χρόνια;
Μετά τον τραγικό θάνατο του Craig (σ.σ. Craig Gill) πιστέψαμε ειλικρινά ότι η μπάντα είχε παίξει μαζί για τελευταία φορά. Δεν μπορούσαμε να φανταστούμε ότι θα ξαναμαζευόμασταν να παίξουμε μαζί ούτε για πρόβα, πόσο μάλλον να ανέβουμε στη σκηνή. Όπως λένε όμως, ο χρόνος είναι όντως ο καλύτερος γιατρός, και με το πέρασμά του, κι ενώ συνέχιζαν να έρχονται προσφορές από τους promoters ξεκινήσαμε να το σκεφτόμαστε όλο και πιο σοβαρά. Δυστυχώς ο Martyn (σ.σ. Martyn Walsh) δεν ήταν ακόμα έτοιμος να ανέβει στη σκηνή αλλά έδωσε σε όλους μας την «ευχή» του να συνεχίσουμε. Παρέμεινε όμως σημαντικό μέλος της μπάντας και τώρα που αποφάσισε να επιστρέψει έχουμε πραγματικά ενθουσιαστεί.
Πράγματι ο θάνατος του Craig Gill ήταν μια καθοριστική στιγμή για την μπάντα, ίσως ότι πιο δύσκολο έχετε περάσει. Πώς διαχειριστήκατε αυτήν την απώλεια;
Ειλικρινά δεν νομίζω ότι τη διαχειριστήκαμε, ήταν απίστευτα δύσκολη περίοδος, η πιο δύσκολη περίοδος στην ιστορία της μπάντας. Και ακριβώς επειδή δεν το διαχειριστήκαμε μας πήρε και τόσο καιρό να επιστρέψουμε, να ξαναβρεθούμε όλοι μαζί. Και ακόμα και από τη στιγμή που το αποφασίσαμε, είχαμε να αντιμετωπίσουμε την επόμενη τεράστια απόφαση που έπρεπε να πάρουμε: «Πώς αντικαθιστούμε τον Craig;». Φυσικά ο Craig για εμάς ήταν αναντικατάστατος αλλά ευτυχήσαμε να βρούμε τον Kev (σ.σ. Kev Clark) που είναι πια ένα πραγματικό, «έκτο» μέλος της μπάντας.
Ήταν μονάχα o χρόνος ο γιατρό ή και η μουσική;
Όλοι μας είμαστε μεγάλοι music fans. Η αγάπη μας για τη μουσική μας έφερε κοντά, έφτιαξε την μπάντα. Θεωρούμε τους εαυτούς μας περισσότερο λάτρεις της μουσικής, παρά μουσικούς. Ποτέ δεν χάσαμε την αγάπη μας για τη μουσική αλλά η σκέψη του να κάνουμε μουσική χωρίς τον Craig, ένα βασικό συστατικό του DNA μας, ήταν αβάσταχτη για πάρα πολύ καιρό.
Επιστροφή στη μουσική λοιπόν και παρότι δεν έχετε κυκλοφορήσει νέο album από το 2014 οι τελευταίες περιοδείες σας «ξεπουλάνε» η μία μετά την άλλη. Τι είναι αυτό που πιστεύετε ότι κάνει τη μουσική σας να μιλάει ακόμα στον κόσμο και να κερδίζει νέες γενιές;
Η ψυχή.
Ο κιθαριστικός ήχος και οι «παραδοσιακές» ροκ μπάντες μοιάζουν να καταλαμβάνουν έναν όλο και πιο «εξειδικευμένο» ή για άλλους περιορισμένο χώρο στη μουσική πραγματικότητα του σήμερα. Πώς βλέπετε το μέλλον αυτό του ήχου σε μια εποχή που κυριαρχούν εκ περιτροπής άλλα είδη, η ποπ, η ηλεκτρονική μουσική, το hip – hop;
Η μουσική, όπως και η μόδα, κάνει κύκλους. Ελπίζουμε και ο κιθαριστικός ήχος να κάνει τον κύκλο του και να ξαναγυρίσει στα πάνω του αλλά και στις ρίζες του, στη ρίζα του rock n roll. Παρόλα αυτά η πτώση της δημοφιλίας των συγκροτημάτων παραμένει σοκαριστική.
Υπάρχει κάποια νέα κυκλοφορία στα σκαριά; Κάποιο νέο album στον δρόμο;
Οι μπάντες γράφουν μουσική, αυτό κάνουμε κι εμείς και όλο και κάποιες μελωδίες γράφουμε. Παρόλα αυτά, όχι, δεν υπάρχουν σχέδια για κάποια κυκλοφορία.
Αν θα μπορούσατε να ταξιδέψετε πίσω στα ‘80s και να δώσετε κάποια συμβουλή στους νεαρούς εαυτούς σας ποια θα ήταν αυτή;
Απλώς διασκεδάστε το, περάστε καλά.
Τι θα θέλατε να πείτε στους ανθρώπους που ήταν μαζί σας από την αρχή και πώς θα θέλατε να σας θυμούνται πάντα;
Ότι είμαστε όλοι “Cool As Fuck”. Κι έτσι θέλουμε να μας θυμούνται.
Οι Inspiral Carpets εμφανίζονται στο Gagarin 205 το Σάββατο 22 Φεβροαρίου. Περισσότερα εδώ.
