«Ποιος είναι ο Grandson;», θα ρωτήσουν πολλοί που θα δουν το καλλιτεχνικό nickname του Jordan Edward Benjamin να φιγουράρει στην εβδομαδιαία αθηναϊκή συναυλιακή ατζέντα με την εγγραφή της πρώτης επίσκεψης του Αμερικανο-Καναδού καλλιτέχνη στην Αθήνα, στις 21 Οκτωβρίου, στο Gagarin 205. Στις παλιοσειρές μπορείς να απαντήσεις με το video του ντουέτου του με τον θρυλικό Tom Morello στο “Hold The Line” πριν κανα δυο χρόνια. Στις νεότερες σειρές ίσως να μη χρειαστεί να απαντήσεις κάτι γιατί πιθανότητα δεν θα σου κάνουν αυτήν την ερώτηση. Είναι καιρός πια που βρίσκουν όλες τις απαντήσεις τους στα social media. Εκεί δηλαδή απ’όπου ξεκίνησε και ο Grandson.
Με ένα δισεκατομμύριο streams πια, διθυραμβικές κριτικές από μέσα όπως το Rolling Stone και το Billboard, μεγάλες συνεργασίες και διεθνείς περιοδείες ο Grandson έχει καταχωρηθεί πια στα πρακτικά ως ένας από τους πλέον δημοφιλείς και ανερχόμενους καλλιτέχνες της νέας γενιάς – τουλάχιστον σε ό, τι αφορά τους πόλους της διπλής του υπηκοότητας, δηλαδή την Αμερική και τον Καναδά. Η μουσική του δε γνωρίζει όρια και ο ίδιος δε διστάζει να δανειστεί στοιχεία από οποιοδήποτε είδος. Συνδυάζει mainstream pop και rock μοτίβα, hip-hop και rap flows και ηλεκτρονικές ανάσες καταλήγοντας σε ένα προσωπικό και ενδιαφέρον blend το οποίο εμπλουτίζει με στίχους που καταπιάνονται με τον εθισμό, τα θέματα ψυχικής υγείας, την κοινωνική δικαιοσύνη και τους αγώνες της καθημερινής ζωής. Με μια καλλιτεχνική δράση μέσα από την οποία επιχειρεί να περνάει ηχηρά μηνύματα -σε βαθμό που να χαρακτηρίζεται σε πολλές δημοσιογραφικές αναφορές ως ακτιβιστική- και μια συνθετική προσέγγιση που στριφογυρίζει όλο τρέλα γύρω από genres και ακούσματα, αισθητικές και κουλτούρες, διαφορετικά στιλ και μια ντουζίνα φόρμες ο Grandson αποτελεί μια περίπτωση που αξίζει να βάλεις κάτω από το ραντάρ σου αρκεί να μην προσπαθήσεις να την ταξινομήσεις –οι ταξινομήσεις άλλωστε είναι κάτι στο οποίο δεν ομνύει ακριβώς η νέα γενιά.
Εκπρόσωπος μιας μάλλον ακούσιας αναβίωσης του οξύμωρου σχήματος του αμερικανικού alternative με mainstream όρους το δημιουργικό του output εμφανίζει εκλεκτικές συγγένειες με την ίδια ρίζα που ξεπέταξε την Avril Lavigne και τους Twenty One Pilots αλλά και τους Linkin Park και τους Foo Fighters. Ίσως να μην μπορούσε να γίνει κι αλλιώς για ένα παιδί με μουσικό μέλλον που γεννιέται στο New Jersey στην εκπνοή της προθεσμίας των millennials αλλά μεγαλώνει στο Τορόντο ακούγοντας Nirvana και Rage Against The Machine.
Σε ένα σχόλιο κάτω από το video του track “Dirty” στο YouTube ένας χρήστης έχει γράψει το εξής: «Ο Grandson είναι ο μόνος που μπορεί να παίζει τον πρωταγωνιστή, τον ανταγωνιστή και τον κομπάρσο συγχρόνως και να είναι όλα πανέμορφα». Μιλώντας μαζί του, μεταξύ άλλων για τις τεράστιες αντιθέσεις της Αμερικής, της χώρας στην οποία, όπως λέει ο ίδιος, μπορεί κανείς να βρει τα πάντα, αλλά και για τις αντιθέσεις μεταξύ των σκοταδιών που κατά καιρούς βιώνει και της φωτεινής πλευράς των περισσότερων τραγουδιών του, σκέφτομαι ότι ο Grandson είναι ίσως και και ο ίδιος ένα προϊόν αντιθέσεων -κι αυτής της νέας, φανταστικής ποιότητας που έχουμε την τύχη να παρακαλοθούμε σε πραγματικό χρόνο, που έχει βρει τον τρόπο να δημιουργεί κάνοντας τέχνη ένα mix and match αυτών των αντιθέσεων.
Πώς ξεκίνησαν όλα για σένα με τη μουσική; Ήταν μια ιστορία του τύπου «ένα παιδικό όνειρο που έγινε αληθινό»;
H μουσική με περιτριγύριζε συνέχεια όταν ήμουν παιδί και κατάλαβα τη δύναμη της ήδη από νωρίς, όταν συνειδητοποίηση πόσο εύκολα με επηρέαζε. Αυτό με οδήγησε στο να επενδύω όλο και περισσότερο χρόνο στο να ακούω μουσική και αυτό με τη σειρά του στο να ξεκινήσω να γράφω τελικά. Και όσο μεγάλωνα συνειδητοποιούσα και πόσο θεραπευτική, πόσο καθαρτική μπορεί να γίνει. Οπότε απλώς κόλλησα με τη μουσική.
Το πρώτο σου album Death of An Optimist ήταν με το καλημέρα ένα ορόσημο για εσένα. Ένα μοντέρνο «πολιτικό» album από έναν ύστερο millennial. Πώς αποφάσισες να ενσωματώσεις το πολιτικό σχόλιο στη μουσική σου;
Ήταν κάτι που ήρθε καθώς έψαχνα έναν τρόπο να δημιουργήσω κάτι που θα έχει νόημα, κάτι στο οποίο θα μπορούσα να επιστρέψω και να είμαι περήφανος για αυτό, για την ανεξαρτησία του, για το πως γίνεται αντιληπτό από τον κόσμο.
Υπάρχει λοιπόν όλη αυτή η «πολιτική» ένταση στη μουσική σου αλλά τα τραγούδια σου είναι ταυτόχρονα και φωτεινά, αρκετά διαφορετικά από την «κλασσική» πολιτική οργή, τον θυμό και το σκοτάδι που έχουμε συνηθίσει να ακούμε και να βλέπουμε στον πολιτικοποιημένο ήχο και στα μουσικά είδη που τον υπηρετούν. Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση στο να μιλάς για τεράστια κοινωνικά (και) παγκόσμια προβφλήματα από μία πιο αισιόδοξη οπτική γωνία;
Η μεγάλη πρόκληση είναι ότι πρέπει πάντα να βρίσκεις τη χρυσή τομή, την ευαίσθητη ισορροπία μεταξύ της απήχησης της μουσικής και του τραγουδιού στον κόσμο και της ουσίας τους. Μεταξύ του να φτιάξεις κάτι που θα τραβήξει την προσοχή του κόσμου σε ένα μπαρ ή σε ένα event, που θα συνδεθεί μαζί του σε πολλά διαφορετικά επίπεδα αλλά ταυτόχρονα θα σημαίνει κάτι, θα είναι γεμάτο σημασία και ουσία.
Πώς είναι τα πράγματα στην Αμερική αυτή τη στιγμή; Πώς βλέπεις το αμερικανικό μέλλον;
Η Αμερική έχει τα πάντα. Έχει ό, τι μπορεί να ζητήσει κανείς, πολλά από τα οποία μπορεί να κάποιος να αντλήσει αισιοδοξία και ενθάρρυνσης. Από την άλλη έχει άλλα τόσα που μπορεί να σε κάνουν να νιώσεις απάθεια ή θυμό. Αλλά στο σύνολό της νομίζω ότι διακρίνεται από μια ξεκάθαρη έλλειψη ξεκάθαρης ανάληψης ευθύνης και λογοδοσίας, ευθύνης και λογοδοσίας σχετικά με το πώς θα ξεκινήσουμε έστω να διαχειριζόμαστε τα κρίσιμα ζητήματα που αντιμετωπίζουμε ως έθνος. Είμαστε τυφλωμένοι από τα παρτιζανικα politics, αντιμετωπίζουμε την πολιτική ιδεολογία μας με όρους αθλητικής ομάδας. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη απειλή για εμάς.
Για να επιστρέψουμε στη μουσική σου, το ντεμπούτο σου τράβηξε την προσοχή κυρίως του «νεανικού» κοινού και κέρδισε μεγάλη δημοσιότητα και αναγνώριση ιδίως μέσα από τα social media. Είναι τα social media το νέο «συμβατικό» κανάλι της μουσικής βιομηχανίας, κάτι που η βιομηχανία παίζει πια τα λεφτά της πάνω του;
Εντελώς. Η δημοκρατικοποίηση της σύνδεσης με το κοινό μέσα από τα social media έχει καταστήσει το παλιό παραδοσιακό σχήμα επικοινωνίας και μουσικό τοπίο τελείως μη σχετικά, αναχρονιστικά.
Ποιος είναι -κατά τη γνώμη σου- ο κυριότερος λόγος πίσω από την απήχηση της μουσικής σου στους νέους ανθρώπους;
Δεν είμαι σίγουρος ότι υπάρχει άλλος λόγος πέρα από το ότι προσπαθώ να εκφράζω από καρδιάς οτιδήποτε βιώνω – δεν νιώθω ξεχωριστός κατά κανέναν τρόπο. Σκέφτομαι, αισθάνομαι, καταναλώνω και συνειδητοποιώ ό, τι και ο οποιοσδήποτε γύρω μου. Οπότε γι’ αυτό και οι συμπεριφορές μου και αυτά που έχω να πω απηχούν σε κάποιον, κάπου, γύρω μου.
Το νέο σου album I Love You I’m Trying που στέκεται με όρους της προσωπικής και καλλιτεχνικής σου εξέλιξης; Τι σημαίνει αυτό το album για εσένα;
Η τέχνη μου αντικατοπτρίζει τη ζωή μου και η ζωή μου προχωράει και εξελίσσεται με τον καιρό. Αυτόν τον καιρό είχε να κάνει με την έκφραση αυτής της απελπισμένης, απομονωμένης, πονεμένης φάσης την οποία περνάω.
Έχεις μιλήσει για «ανασύνταξη» και «επανεστίαση», ένα restart που προσπαθείς να κάνεις με αυτό το album. Τι σε κάνει να νιώθεις ότι υφίσταται ανάγκη επανεκκίνησης, ανάγκη να επανεστιάσεις στον ήχο σου, να αλλάξεις κάτι. Είσαι επιτυχημένος και είναι μόλις ο δεύτερος δίσκος σου, οι περισσότεροι καλλιτέχνες θα επέμεναν στην «ομάδα» που κέρδισε με το πρώτο album τους.
Καλή ερώτηση. Νομίζω ότι απλώς έφτασα σε ένα σημείο που αν δεν ξεκινούσα να εξασκώ την αυτονομία μου καλλιτεχνικά ή αν δεν επέστρεφα στη μουσική ως καταφύγιο του πώς αισθάνομαι πραγματικά, δεν θα είχα κάτι να βγάλω εκεί έξω. Και πιέστηκα πολύ για να βγάλω έναν ακόμα δίσκο. Ήταν απαραίτητο και είμαι περήφανος για αυτό το album αλλά ανυπομονώ και να επιστρέψω στη φόρμα με το νέο μου project.
Τι σημαίνει επιτυχία για εσένα; Πώς φαντάζεσαι τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα;
Η επιτυχία μοιάζει για εμένα με την επιβίωση, επιβίωση αυτού του τρελλού ονείρου να γυρνάς τον κόσμο γράφοντας τραγούδια και συνδεόμενος με άλλους ανθρώπους. Και θα ήθελα να παραμείνω το ίδιο τρελός σε δέκα χρόνια από τώρα.
Τελικά έχουν πεθάνει οι αισιόδοξοι ή ζει ακόμα η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον;
Ζει και βασιλεύει.
Οι αισιόδοξοι πέθαναν, ζήτω οι αισιόδοξοι.
Ο Grandson θα βρεθεί στη σκηνή του Gagarin 205 για μια μοναδική εμφάνιση, το Σάββατο 21 Οκτωβρίου. Περισσότερα εδώ.
