Μόλις μισή δεκαετία έχει περάσει από όταν οι Goat Girl συστήθηκαν στο κοινό του Ηνωμένου Βασιλείου ταράσσοντας τα νερά της post-punk σκηνής – που έμοιαζε να ξυπνά τότε από έναν μακρύ λήθαργο – και δημιουργώντας μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομά τους. Αιτία αυτού του ντόρου δεν ήταν μόνο ο ολόφρεσκος ήχος τους, που συνδύαζε αριστοτεχνικά indie-electronic, grunge και πολλά ακόμη μουσικά είδη, ούτε καν ο Dan Carey (Foals, Fontaines D.C., Wet Leg, κλπ.) που είχε αναλάβει την παραγωγή του πρώτου (και στη συνέχεια του δεύτερου) δίσκου τους. Το βασικό ήταν στο ότι όλα τα μέλη της μπάντας ήταν τότε κάτω από 20 ετών.
Σήμερα, με δύο επιτυχημένες δισκογραφικές δουλειές στη Rough Trade στις αποσκευές τους, αλλά και ένα ιδιαίτερα σημαντικό βίωμα για τα μέλη της μπάντας να έχει επιφέρει μια συναισθηματική και μουσική ωρίμανση που σπανίζει σε τόσο πρόσφατα σχηματισμένα acts, οι Goat Girl ετοιμάζονται για την παρθενική τους εμφάνιση στην Ελλάδα και το Ejekt Festival 2023. Το Avopolis συνομίλησε λοιπόν με το μέλος τους, Holly Hole, σε μια συνέντευξη-σύσταση του συγκροτήματος στο εγχώριο κοινό.
Η μουσική σας εκτείνεται από το swampy psych-rock, μέχρι το grunge και το unapologetic post-punk, και ο κόσμος σας γνώρισε από κομμάτια που μίλησαν για το άγχος και το αίσθημα της αβεβαιότητας του να είσαι νέος/-α. Πώς γνωρίστηκαν τα μέλη των Goat Girl και ποιες ήταν οι κύριες επιρροές σας όταν ξεκινήσατε να δημιουργείτε μουσική;
Η Lottie, η Ellie και η Naima άρχισαν να δημιουργούν μουσική ως Goat Girl όταν ήταν ακόμη στο σχολείο. Γνώρισαν τη Rosy στο Windmill μερικά χρόνια αργότερα, όταν έψαχναν για drummer και ζήτησαν και οι τρεις τους από τη Rosy να συμμετέχει στο συγκρότημα χωρίς να έχουν καταλάβει μεταξύ τους ότι το είχαν ήδη ζητήσει όλες τους. Εγώ γνώρισα επίσης εκεί τη Rosy και τη Lottie και έμαθα από τον ηχολήπτη ότι οι Goat Girl έψαχναν για μπασίστρια. Τις πρώτες μέρες μας ως συγκρότημα μας άρεσαν μπάντες όπως οι Country Teasers και οι Micachu & The Shapes.
Υπογράψατε με την Rough Trade όταν ήσασταν μόλις έφηβες, κάτι που είναι προφανώς τεράστιο κατόρθωμα. Ποιο είναι το συναίσθημα του να ξεπερνάς το να κάνεις πρόβες σε ένα γκαράζ στο σπίτι – με εντελώς DIY διάθεση – στο να προετοιμάζεις τον ντεμπούτο σου δίσκο με μια από τις πιο επιδραστικές indie δισκογραφικές στον κόσμο, ενώ βρίσκεσαι ακόμα στο σχολείο;
Μπήκα στο συγκρότημα το 2018 όταν αποχώρησε η Naima. Οι Goat Girl είχαν ήδη υπογράψει τότε στη Rough Trade, αλλά συνεχίζαμε να κάνουμε πρόβες στο γκαράζ της μαμάς της Ellie. Νομίζω ότι θα διατηρήσουμε πάντα το στοιχείο του να κάνουμε τα πράγματα με τρόπο πολύ DIY και η Rough Trade το υποστηρίζει αρκετά. Είναι ένα εξαιρετικό label για να συνεργάζεται κανείς και είναι αληθινοί λάτρεις της μουσικής, που είναι το πιο σημαντικό. Η υπογραφή σε μια ανεξάρτητη εταιρεία σου δίνει πολλή περισσότερη ελευθερία.
Ο Dan Carey ήταν ο παραγωγός του ντεμπούτου και του δεύτερου δίσκου σας. Πώς θα περιγράφατε αυτή τη συνεργασία σας;
Ο Dan μας έδωσε την ώθηση αυτοπεποίθησης που χρειαζόμασταν για να ξεκινήσουμε την ηχογράφηση του δεύτερου άλμπουμ. Η ενέργειά του είναι μεταδοτική και οι ιδέες και οι παραγωγικές του δεξιότητες μας βοήθησαν να ζωντανέψουμε. Το γεγονός ότι είχαμε ήδη μια στενή σχέση ήταν πολύ βοηθητικό. Μας τράβηξε ο αυθόρμητος τρόπος με τον οποίο κάνει πράγματα και το πάθος του για τους περίεργους ήχους.
Ενώ βρισκόσασταν στο στούντιο δουλεύοντας για τον δεύτερο δίσκο σας, η κιθαρίστρια και τραγουδίστριά σας, Ellie Rose Davies, διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin στο τέταρτο στάδιο. Εκτός από το προφανές σοκ, το άγχος και τη θλίψη που ήρθε με αυτή την εμπειρία, ποια ήταν τα συναισθήματα και οι σκέψεις που είχατε τότε και πώς καταφέρατε να τα ξεπεράσετε οι τέσσερίς σας;
Ήταν μια πραγματικά συναισθηματική στιγμή, πολύ τρομακτική και άλλαξε πολύ την οπτική μας. Σε κάνει να συνειδητοποιείς ότι τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από τους ανθρώπους που αγαπάς και νοιάζεσαι. Πολλά πράγματα που ένιωθα σημαντικά πριν (όπως το άλμπουμ και το συγκρότημα) ωχριούσαν σε σημασία και θέλαμε απλώς να είμαστε εκεί για τη φίλη μας και να τη στηρίξουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε.
Το On All Fours απομακρύνεται από τα λυρικά θέματα του πρώτου σας δίσκου και δεν φοβάται να αφήσει μια αίσθηση ευαλωτότητας, ενώ συζητά ανοιχτά για τις αδικίες του κόσμου και την παγκόσμια ανθρωπιστική και περιβαλλοντική κρίση. Θα λέγατε ότι αυτός ο δίσκος είναι μια coming-of-age στιγμή για τις Goat Girl;
Το Goat Girl ήταν ένας πιο άμεσος και αντιδραστικός δίσκος, ενώ το On All Fours είναι πολύ πιο στοχαστικό και λογικό κατά μέρη. Νομίζω ότι είναι δίκαιο να πούμε ότι όσο μεγαλώνεις αλλάζει η οπτική σου, αλλά και ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τα πράγματα, οπότε ναι.
Η μουσική σας είναι ρητά πολιτική και πάντα μιλούσατε για τα κινήματα και ζητήματα όπως το Black Lives Matter και το Brexit. Αυτή η ηθική, οικονομική, περιβαλλοντική και πολιτική κρίση, όπως και η κρίση της ψυχικής υγείας που αντιμετωπίζει η γενιά σας την τελευταία δεκαετία περίπου, σας κάνει να αισθάνεστε απελπισμένες κατά καιρούς; Αν ναι, τι είναι αυτό που σας επιτρέπει να χρησιμοποιήσετε αυτήν την απελπισία για να δημιουργήσετε μουσική που εμπνέει;
Υπάρχει σίγουρα μια αίσθηση απελπισίας στο On All Fours και μια αίσθηση βάρους από όλα αυτά. Καθότι πολιτικά αφοσιωμένοι άνθρωποι, η μουσική μάς φαίνεται σαν ένας φυσικός τρόπος για να εξερευνήσουμε τα συναισθήματά μας για το τι συμβαίνει στον κόσμο και πώς νιώθουμε γι' αυτό, επομένως συμβαίνει αρκετά φυσικά για εμάς.
Είστε ένα αποκλειστικά γυναικείο μουσικό act. Έχετε αντιμετωπίσει σεξιστικές/πατριαρχικές διακρίσεις όλα αυτά τα χρόνια που δραστηριοποιείστε στη μουσική σκηνή; Εάν ναι, πώς διαχειρίζεστε αυτές τις καταστάσεις, τόσο ως επαγγελματίες, όσο και ως άτομα;
Έχουμε θηλυκά και μη δυαδικά μέλη, οπότε αυτό δεν είναι απολύτως σωστό. Προτιμούμε να μας βλέπουν πρώτα ως μουσικούς παρά να μας καθορίζει το φύλο. Ωστόσο, ως περιθωριοποιημένοι άνθρωποι, έχουμε αντιμετωπίσει πολλές αντιξοότητες στο παρελθόν εντός και εκτός του επαγγελματικού μουσικού κόσμου. Κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να υποστηρίζουμε η μία την άλλη/το ένα το άλλο και κατακρίνουμε τη μεροληπτική συμπεριφορά όταν αυτή εμφανίζεται.
Αυτή την περίοδο ασχολείστε με νέα μουσική; Θα θέλατε να μοιραστείτε μερικές λεπτομέρειες για τις επόμενες κινήσεις σας ως συγκρότημα;
Ασχολούμαστε πράγματι. Γράφουμε πολύ καιρό και βρισκόμαστε στο κατώφλι της ηχογράφησης του τρίτου άλμπουμ μας. Είναι μια πολύ συναρπαστική στιγμή για εμάς και ανυπομονούμε να μοιραστούμε αυτό που έχουμε δουλέψει.
Με ποιους καλλιτέχνες και συγκροτήματα θα θέλατε να συνεργαστείτε στο μέλλον και γιατί;
Υπάρχουν πολλά. Είμαστε τυχερές/-ά που έχουμε φιλικές σχέσεις με τόσους πολλούς ταλαντούχους μουσικούς. piglet, Nukuluk, Will (από τους Robbie & Mona), Mica Levi, Bullion, Q-tip και Patti Smith έχουν όλοι τους συζητηθεί σε σχέση με το νέο άλμπουμ.
Πώς θα θέλατε να θυμάται ο κόσμος τις Goat Girl σε πολλά χρόνια από τώρα;
Αστειευόμαστε σχετικά με το να παίζουμε σε στάδια στα 80 μας, οπότε ελπίζουμε ότι θα είμαστε στο προσκήνιο για τα επόμενα χρόνια. Θα ήταν ωραίο να μας θυμούνται σαν άτομα που παραμένουν πιστά όσον αφορά τη μουσική που θέλουμε να κάνουμε και στο τι πρεσβεύουμε γενικά.
Θα εμφανιστείτε για πρώτη φορά στην Ελλάδα τον ερχόμενο Ιούλιο. Τι πρέπει να περιμένει ότι θα ζήσει το ελληνικό κοινό κατά τη διάρκεια του set σας στο Ejekt Festival;
Ας ελπίσουμε σε μια ολόκληρη γκάμα συναισθημάτων. Στο τέλος θέλουμε το κοινό να αισθάνεται συγκινημένο με κάποιον τρόπο.
Οι Goat Girl θα εμφανιστούν στο Ejekt Festival 2023 στο πλευρό των Florence + the Machine, Editors, Warpaint και Royal Arch την Κυριακή 2 Ιουλίου. Η προπώληση συνεχίζεται. Περισσότερα εδώ.
