Pavement

Με το "Crooked Rain" και τις πιασάρικες και οξείς προτάσεις του, αλλά και τις εμφανίσεις τους στο Lollapalooza του 1995, τα μέλη των Pavement, φάνηκε ότι ήταν πια έτοιμα για το βούτηγμα στα βαθιά, ότι ήταν είχαν όλες τις προυποθέσεις να γίνουν ένα super - group (που θα άρχιζε ίσως με μια MTV Unplugged εμφάνιση;). Η συνειδητή όμως επιλογή του "περίεργου" "Wowee Zowee" που ακολούθησε, έδειξε ότι οι προθέσεις τους ήταν άλλες. Το άλμπουμ δεν περιείχε τον "κράχτη" single, και όμως κατάφερε να τα πάει αρκτά καλά... Οταν οι καλλιτέχνες είναι υποχρεωμένοι να υπομείνουν τις "φασιστικές" προσδοκίες της μάζας, βρίσκονται αναγκαστικά στο δίλημα: Πρέπει να μην αφηνουν το ακροατήριο τους να μαντεύει τις κινήσεις τους ή να μείνουν προβλέψιμοι ικανοποιώντας τις προσδοκίες του κοινού; Οι ίδιοι επέλεξαν το πρώτο και το "μεταβατικό" άλμπουμ-αποτέλεσμα, αν και προορισμένο να αποτύχει εμπορικά, σίγουρα άξιζε καλύτερη μοίρα από την απόρριψη των κριτικών.

"Η όλη ιστορία δούλεψε αρκετά καλά", λέει ο Steve West (drummer), από την άλλη πλευρά της τηλεφωνικής γραμμής, στρογγυλοκαθισμένος στην σουίτα ενός ξενοδοχείου στο Manhattan (σσ. ααααααχχχ). "Ξέρω ότι είναι δύσκολο άκουσμα", παραδέχεται, "αλλά θέλαμε να ψιλοανατρέψουμε κάποια δεδομένα, και σίγουρα δεν θέλαμε όλη αυτή την πίεση να μας κυριεύει, αλλά ούτε και θα υποκύπταμε. Στα media, μπορεί να μην άρεσε αυτό, αλλά τί να κάνουμε, έτσι είναι τα πράγματα, και εμείς τουλάχιστον είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με την κίνησή μας αυτή!"

"Το μόνο που θα άλλαζα, θα ήταν το να χώριζα το άλμπουμ σε 2-3 EP, και να τα κυκλοφορούσα ξεχωριστά", συνεχίζει ο West. "Κάναμε όλη μας σκληρή δουλειά, αλλά το αποτέλεσμα παραμένει δυνατό, ακόμα και μετά από 20 ή 40 ακούσματα! Συνειδητοποιήσαμε ότι δεν επρόκειτο να γίνει εμπορικό, αλλά και το ότι κυκλοφόρησε πολύ σύντομα μετά το "Crooked Rain" ".

Αρκετά όμως ασχοληθήκαμε με τις προηγούμενες προσπάθειες τους. Οι Pavement, επέστρεψαν με ένα καινούριο δίσκο ("Brighten The Corners")... Ο Stephen Malkmus (τραγουδιστής, στιχουργός και κιθαρίστας!), τραγουδάει με το γνωστό του ποικίλλο, μελωδικό και κρυπτογραφικό τρόπο ("One of us is a cigar stand/ One of us is a blue incandescent guillotine", τραγουδάει στο"Type Slowly"). Με κομμάτια όπως το "Stereo" το συγκρότημα αποφεύγει το περιττό δυνατό παίξιμο, χωρίς να λείπουν κομμάτια δυνατά, στο γνώριμο ύφος του γκρουπ, όπως το "Olde To Begin (Yawn)" και το "Embassy Row", έτσι για να θυμίζουν τις προηγούμενες δουλειές τους... Η γενική επικράτηση όμως των χαμηλών τόνων ίσως να απογοητεύει όσους τους λάτρεψαν για τις πιο punk συνθέσεις τους, και γενικά το άλμπουμ δείχνει ότι ωριμάζουν (ή προσπαθούν τουλάχιστον...)

"Προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα διαφορετικό δίσκο αυτή τη φορά", εξηγεί ο West. "Είμασταν όλοι εκεί, και είχαμε το χρόνο πριν το παίξιμο να κάνουμε πρόβες στο σπίτι μου στη Virginia. Η ύπαρξη όλης της μπάντας σε ένα recording room, βοηθάει όχι μόνο στο αποτέλεσμα, αλλά και στη δικιά μας ευχαρίστηση. Νομίζω ότι μετά από μια τέτοια εμπειρία, έχουμε σίγουρα γίνει καλύτερη μπάντα. Ξέρεις, σαν drummer, είναι δυσκολοτερο να παίζεις με 4 άλλα άτομα στο ίδιο δωμάτιο. Η προσοχή που απαιτείται είναι πολύ μεγαλύτερη, και σίγουρα κάποιες φορές χρειάζεσαι χώρο για να λειτουργήσεις σωστά. Αλλά δεν θα με ακούσετε να παραπονιέμαι γι'αυτό", γελάει. "Αυτό θα ήταν λάθος! Εμένα προσωπικά με βοήθησε αφάνταστα..."

Στη συνέχεια, αναφέρεται στον παραγωγό τους, τον φημισμένο Mitch Easter (παραγωγό των R.E.M. και παλιο μέλος των Let's Active member): "Ηταν πραγματικά πολύ καλή η συνεργασία μας. Οι ιδέες του μας βοήθησαν πολύ, και ήταν αρκετά ψύχραιμος. Σίγουρα προσέθεσε ένα λίγο πιο "παλιο" feel στα κομμάτια, ζεστό, εύθυμο, μελωδικό... Ο εξοπλισμός του είναι κι αυτός παλιός, σύμφωνα με το πνεύμα που ήθελε να προσδωσει στο δίσκο...".

Σε μια κίνηση που σίγουρα θα μπερδέψει , πολλούς από τους "τυφλούς" υπέρμαχους της βρετανικής ή της αμερικάνικης σκηνής της δεκαετίας του '90, ο Steve Malkmus πραγματοποίησε πρόσφατα ένα υπερατλαντικό ταξίδι, και συνεργάστικε με τις Elastica. Τα κομμάτια αυτά υπάρχουν στο film "SubUrbia" του Richard Linklater. Ακόμα συνεργάστηκε με τους Blur στο πρόσφατο ομότιτλο album τους. Κάτι τέτοιο βεβαια δεν θα έπρεπε να προξενεί και τόση απορία, δεδομένης της κοινής αγάπης των μελών για τον Mark E. Smith (Fall) και των βρετανών Wire και Buzzcocks. Παρότι λοιπόν οι Blur και οι Pavement, έχουν λίγα κοινά σημεία όσον αφορά στη μουσική τους, αυτό που χαρακτηρίζει και τους δύο, είναι τα έξυπνα και σαρκαστικά τους σχόλια για την μεσαία τάξη.

"Πάντα ενθουσιαζόμασταν από την αγγλική σκηνή", εξηγεί ο West, "και θα βοηθούσα ευχαρίστως τον Steve, σ'αυτές του τις συνεργασίες. Κάποια από τα αγαπημένα μας συγκροτήματα, όταν μεγαλώναμε, ήταν αγγλικά - Smiths, Echo and the Bunnymen ! Ποιος ξέρει τί θα μπορούσαμε να κάνουμε μαζί με τους Blur; Θα καταλαμβάναμε όλη τη χώρα :-) ".

1. Site Specific (Pavement)
2. The Billions Corporation Pavement Site
3. Everything Paved
4. Pavement Stuff
5. Pavement Powered
6. Pavement Essay Contest!
7. Pavement: The Sign On The Door
8. Pavement Chat
9. You're Killing Me Again... Pavement fan page

Και ορισμένα κομμάτια:

1. Type Slowly
2. Olde to Begin (Yawn)
3. Stereo
4. Shady Lane
5. Shady Lane
6. Embassy Row
7. Transport Is Arranged
8. Blue Hawaiian
9. Sample (N.M.E.)