Pamelia Stickney: Λατρεύω να ζω σε έναν κόσμο με διαφοροποιημένους τρόπους ως προς το πώς εκφράζεται κανείς...

Δεν μας είστε άγνωστη στην Ελλάδα, καθώς εμφανιστήκατε εδώ στο Synch Festival του 2007, παίζοντας τότε με το όνομα Pamelia Kurstin. Έχετε κάποια ζωηρή ανάμνηση από εκείνον τον ερχομό σας;

Ναι, θυμάμαι κυρίως ότι έφαγα μεγάλες ποσότητες ψαριών και ότι συνάντησα πολλούς φίλους και συναδέλφους. Γενικά, απόλαυσα πολύ την όλη ατμόσφαιρα.

Τώρα επιστρέφετε για μια σύμπραξη με τον Νίκο Γιούσεφ ονόματι «From Classical to Nowhere». Ποιος έριξε την ιδέα γι' αυτήν τη συνεργασία; Και γιατί κρίνατε σκόπιμο να υπάρξει και σχετικό σεμινάριο, πριν τη συναυλία;

Με τον Νίκο Γιούσεφ συναντηθήκαμε σε ένα φεστιβάλ μουσικού πριονιού στη Βιέννη και εκεί συζητήσαμε πρώτη φορά την ιδέα να παίξουμε ως ντουέτο. Εξαρχής, όμως, θέλαμε να στήσουμε και ένα παράλληλο εργαστήρι, αφιερωμένο στα δύο διαφορετικά, μα παρ' όλα αυτά συγγενή, όργανά μας. Μας φάνηκε ότι θα είχε ενδιαφέρον να δώσουμε στο κοινό την ευκαιρία να τα εξερευνήσει, να τα οικειοποιηθεί και να μπορέσει να τα παίξει και το ίδιο, εκτός από το να τα δει σε μια συναυλία.

{youtube}XP6TwCJODjo{/youtube}

Και όσον αφορά την ίδια τη συναυλία; Ποιο είναι το «σχέδιο»;

Σκοπεύουμε να εξερευνήσουμε τη μουσική μέσω «χαρτών», αλλά και να αιωρηθούμε/περιπλανηθούμε σε αχαρτογράφητες περιοχές!

Σε μια μάλλον διάσημη φράση του, ο Αμερικανός μουσικοκριτικός Harold C. Schonberg περιέγραψε κάποτε το θέρεμιν σαν «ένα τσέλο χαμένο σε πυκνή ομίχλη». Είναι μια εντυπωσιακή δήλωση, αλλά πόσο ακριβή τη θεωρείτε;

Η φράση έχει και συνέχεια, στην πληρότητά της λέει «ένα τσέλο χαμένο σε πυκνή ομίχλη, που κλαίει γιατί δεν ξέρει πώς να επιστρέψει σπίτι του». Την έγραψε το 1967, προσπαθώντας να αποτυπώσει τι είχε ακούσει βλέποντας τον Lev Theremin να παίζει το συγκεκριμένο όργανο στη Μόσχα. Πρέπει απλά να θυμόμαστε πως περιγράφει ό,τι ακούει, βασισμένος στον τρόπο με τον οποίον έπαιζε θέρεμιν ο ίδιος ο Theremin.

{youtube}gEiypJeZH2A{/youtube}

Ο διεθνής Τύπος σας έχει συχνά χαιρετίσει σαν τη σημαντικότερη βιρτουόζο του θέρεμιν, μετά την Clara Rockmore. Εσείς, όμως, πώς στέκεστε απέναντι στην κληρονομιά της, ως ακροάτρια και ως καλλιτέχνιδα;

Η αφοσίωση της Clara στην τέχνη της, συνδυασμένη με την ανθρώπινη και καλλιτεχνική της ακεραιότητα, τη διατηρεί ως διαρκή έμπνευση –τόσο για όσους παίζουν θέρεμιν, όσο και για τους ακροατές. Αν δεν την είχα δει στα πλαίσια του ντοκιμαντέρ Theremin: An Electronic Odyssey του Steven M. Martin (1993), δεν είμαι σίγουρη ότι θα είχα δείξει τόσο έντονο ενδιαφέρον για το όργανο αυτό.

Διορθώστε με αν κάνω λάθος, όμως δεν μπορώ να σκεφτώ άλλο μουσικό όργανο στο οποίο οι περισσότεροι αναγνωρισμένοι βιρτουόζοι του να είναι γυναίκες. Απλώς συνέβη; Ή υπάρχουν και περαιτέρω λόγοι; Πώς το βλέπετε εσείς;

Α, αυτές είναι επικίνδυνες ερωτήσεις για να τις ρωτά κανείς στις μέρες μας, δεν είναι; (γελάει) Για μένα, είναι πιο ιντριγκαδόρικο να αναρωτηθούμε εμείς οι ίδιες και οι ίδιοι απ' όσους παίζουμε θέρεμιν για το τι θεωρούμε ως βιρτουοζιτέ. Πώς μετριέται, πώς προσεγγίζεται, πώς αναγνωρίζεται κάτι τέτοιο; Είναι δυνατόν να υπολείπεται κανείς σε καλλιτεχνική ακεραιότητα, μα παρ' όλα αυτά να αναγνωρίζεται ως δεξιοτέχνης; Τι καθιστά κάποιον αρμόδιο να προσδιορίσει αν κάποιος άλλος είναι βιρτουόζος;

Νομίζω λοιπόν ότι πρώτα πρέπει να απαντηθούν τα παραπάνω και ύστερα να τεθεί ένα ερώτημα για το αν πρόκειται περί σύμπτωσης (ή όχι) ότι στο θέρεμιν υπάρχουν κυρίως –ή μόνο– γυναίκες που να αναγνωρίζονται ως βιρτουόζοι του.

{youtube}X-ywH1Vj8_U{/youtube}

Εδώ και παραπάνω από μια δεκαετία, είδαμε το θέρεμιν να απολαμβάνει κάτι-σαν-hype, ειδικά στην εναλλακτική σφαίρα των πραγμάτων. Συχνά, ωστόσο, κατέληγε απλά ως μια «εξωτική» προσθήκη. Έφερε κάτι θετικό αυτή η προβολή, σε καλλιτέχνες σαν κι εσάς; Ή δημιούργησε μπερδέματα;

Πιστεύω ότι όση περισσότερη ποικιλία μπορεί να υπάρξει, τόσο το καλύτερο. Λατρεύω να ζω σε έναν κόσμο με διαφοροποιημένους τρόπους ως προς το πώς εκφράζεται κανείς. Για παράδειγμα, στον χορό: μπορεί να είναι στριπτίζ, μπαλέτο, αυτοσχεδιασμός, break dance κτλ. Οι άνθρωποι είμαστε διαφορετικοί ο ένας απ' τον άλλον και ρέπουμε έτσι προς διαφορετικούς τρόπους για να κάνουμε κάτι που μας ενδιαφέρει!

Τέλος, τι γίνεται όσον αφορά τη δισκογραφία; Έχετε πλάνα για κάποια κυκλοφορία, μέσα στο 2020;

Ναι, υπάρχει κάποια καινούρια μουσική, μπορείτε να την ακούσετε μπαίνοντας στην επίσημη ιστοσελίδα μου, εδώ. Κατά τα λοιπά, ελπίζω ότι θα μπορέσω να ολοκληρώσω σύντομα τις σχετικές ηχογραφήσεις και να κυκλοφορήσει ένας νέος δίσκος, αργότερα μέσα στη χρονιά!

* Η Pamelia Stickney με τον Νίκο Γιούσεφ θα εμφανιστούν την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών (αίθουσα Δημήτρης Μητρόπουλος). Της συναυλίας θα προηγηθεί σεμινάριο με ελεύθερη είσοδο, όπου το κοινό θα μπορέσει να παίξει θέρεμιν και μουσικό πριόνι με την βοήθεια των εισηγητών. Για περισσότερες πληροφορίες και τα σχετικά με τα εισιτήρια, πατήστε εδώ.

{youtube}uJU0QRYbe4A{/youtube}