Είσαι ένας επιστήμονας, που τελικά τον τράβηξε η μουσική στη διάρκεια των χρόνων. Πώς ξεκίνησε η επαγγελματική σου ενασχόληση με τα ηλεκτρονικά;
Όπως όλα πάνω-κάτω, υποθέτω. Στην αρχή ανακάλυψα απλώς την club σκηνή, ύστερα το DJing, μετά την παραγωγή και στο τέλος την προσωπική έκφραση, η οποία σαρώνει όλα τα υπόλοιπα.
Το διδακτορικό σου ήταν στον τομέα της υπολογιστικής βιολογίας. Διοχετεύεις τις επιστημονικές γνώσεις σου στη μουσική, κατά κάποιον τρόπο; Και ποιο πιστεύεις είναι το σημείο συνάντησης τέχνης και επιστήμης;
Νομίζω ότι το επιστημονικό μου υπόβαθρο βρίσκει μεγαλύτερη εφαρμογή στα visuals που χρησιμοποιώ. Η επιστήμη είναι η μελέτη της φύσης και η φύση είναι έμφυτα πανέμορφη. Έτσι, είναι λογικό να ψάχνεις οπτικό περιεχόμενο στην επιστήμη –η μουσική μετά γράφεται πάνω του.
Συχνά βρίσκω ενδιαφέροντες τρόπους να συνδέσω τη μουσική με την επιστήμη, για παράδειγμα χρησιμοποιώντας ρυθμικές δομές από τυχαίες σταγόνες βροχής στο "Order Ιn Chaos", μέχρι απεριοδικούς ρυθμούς στο "Penrose Tiling". Μερικές φορές είναι πολύ ωραίο να προσαρμόζεις τη μουσική δομή στη δομή των επιστημονικών ιδεών και των οπτικών παραστάσεων που αυτές εμπνέουν. Ωστόσο η μουσική παραμένει μια κυρίαρχη, υποβλητική ανθρώπινη έκφραση· κάτι περισσότερο από ένα καθαρόαιμο προϊόν ή από μια επιστημονική ιδέα.
Τα τελευταία χρόνια οι υπολογιστές και η τεχνητή νοημοσύνη έχουν να επιδείξουν εντυπωσιακά αποτελέσματα στα εδάφη της δημιουργίας. Πιστεύεις ότι πράγματι κάποια μέρα τα ρομπότ θα κατακτήσουν τον καλλιτεχνικό κόσμο;
Ο όρος «τεχνητή νοημοσύνη» κάνει το όλο θέμα να ακούγεται σαν να μην πρόκειται απλώς για μια προέκταση της ανθρώπινης νοημοσύνης, που αυτό ακριβώς είναι. Δεν θα κατακτήσει λοιπόν τον καλλιτεχνικό κόσμο από μόνη της, αλλά σε συνεργασία με τους ανθρώπους, ναι, θα μπορούσε. Εγώ για παράδειγμα βιοπορίζομαι δημιουργώντας μουσική, χωρίς να έχω σχετικό ακαδημαϊκό ή θεωρητικό υπόβαθρο, χάρη στις δυνατότητες που μου προσφέρουν οι υπολογιστές. Ουσιαστικά αυτό το σενάριο είναι για τα καλά δρομολογημένο.
Ωστόσο δεν γράφεις μόνο με τη χρήση υπολογιστών...
Όχι. Για την ακρίβεια, το προηγούμενο άλμπουμ One Hundred Billion Sparks (2018) ήταν η πρώτη ουσιαστική εμβάθυνσή μου στη σύνθεση με hardware. Κλειδώθηκα μακριά απ' όλα, σ' ένα βουνό χωρίς τηλέφωνο και σύνδεση στο ίντερνετ, παίζοντας μόνο με τα synths μου. Ήταν μια πρόκληση· μια δημιουργική πρόκληση, ωστόσο.
Πόσο δύσκολο είναι αλήθεια για έναν παραγωγό να αντιμετωπίσει τον τεράστιο ανταγωνισμό μιας σκηνής όπως αυτή του Λονδίνου;
Το Λονδίνο είναι δύσκολο λόγω του κόστους ζωής, αλλά όταν μιλάμε για ψηφιακή μουσική και ψηφιακή διανομή δεν μπορεί να επηρεάσει με κάποιο στοιχείο τοπικότητας. Όταν ξεκίνησα, όλες μου οι εμφανίσεις ήταν στη Ρωσία, στην Ολλανδία, στη Γαλλία –έφτασα μέχρι και τη Σιβηρία, σε μια τρελή περιπέτεια στο χιόνι!
Ωστόσο ναι, γενικά η μουσική βιομηχανία είναι παρανοϊκά ανταγωνιστική. Είναι πολύ δύσκολο να πετύχεις. Μετά από χρόνια προσπάθειας θεωρώ ότι η καλύτερη προσέγγιση είναι η συγκέντρωση σε ό,τι μου αρέσει περισσότερο. Αυτό μου προσφέρει τη δυνατότητα να δουλεύω τις περισσότερες δυνατές ώρες, να δίνω τον καλύτερό μου εαυτό.
Εκτός από το να δημιουργείς δικιά σου μουσική, είσαι και ικανότατος remixer. Τι σε εμπνέει για να ξεκινήσεις να δουλεύεις πάνω σε ένα remix; Ποια είναι τα κρίσιμα στοιχεία που λαμβάνεις υπ' όψιν;
Χρειάζεται απλώς ένα μικρό μουσικό στοιχείο, το οποίο θα με κάνει να νιώσω κάπως. Είναι ένας σπόρος παρόμοιος με τις ιδέες που εμπνέουν τα visuals για τα δικά μου κομμάτια. Από τη στιγμή που το συναίσθημα ή ένα κρίσιμο στοιχείο αισθητικής είναι εκεί, το ένα φέρνει το άλλο και η μουσική ακολουθεί. Το κόλπο είναι λοιπόν να βρεις όλα εκείνα τα επί μέρους στοιχεία που μεταδίδουν το ίδιο μήνυμα. Αν και αυτό μπορεί να πάρει πολύ χρόνο.
Φαίνεται ότι τα visuals αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της καλλιτεχνικής σου δημιουργίας. Τι ρόλο παίζει γενικά η εικόνα και το χρώμα στη ζωή σου;
Υπήρξα πάντα οπτικός τύπος –θα μπορούσε να πει κανείς ότι σκέφτομαι εγγενώς παραστατικά. Η επιστήμη, η μουσική, είναι γεμάτες αισθητικές δομές. Πολλά διαφορετικά μέρη αλληλεπιδρούν και συνδυάζονται, προκειμένου να δημιουργήσουν ένα φυσικό σύστημα ή να επικοινωνήσουν μια μουσική σύνθεση. Αυτή η σύνδεση μεταξύ φύσης και μουσικής πηγαίνει πολύ πίσω, φτάνοντας στους Πυθαγόρειους. Η οπτική παράσταση μιας ιστορίας είναι αναπόσπαστο κομμάτι της, γι' αυτό και ήταν κάτι που επεδίωκα ήδη από τις πρώτες μου κυκλοφορίες. Η μουσική μου φαινόταν πάντα ημιτελής, χωρίς τη συνοδεία ενός οπτικού στοιχείου.
Ακολουθείς κάποιο ιδιαίτερο σενάριο σχεδιάζοντας τα visuals για τα σόου σου;
Κάθε άλμπουμ και αντίστοιχο σόου ξεκινάει από ένα συγκεκριμένο concept, από μια ιστορία, με κάθε κεφάλαιο να παρουσιάζει ένα κομμάτι μουσικής με την αντίστοιχη visual απόδοση. Για παράδειγμα, στη φετινή μου κυκλοφορία, το Yearning For The Infinite, η κεντρική ιδέα ήταν ο σύνδεσμος της ανθρώπινης φύσης με το άπειρο, το ατελείωτο κυνήγι μας για ανέφικτους στόχους, ειπωμένο μέσα από πολλούς, διαφορετικούς τρόπους οπτικοποίησης των δομών του απείρου, στον αντίποδα κινούμενων παραστάσεων ανθρώπων και πόλεων.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου set up; Πώς σου αρέσει να παίζεις;
Λατρεύω τη visual art και οι συνεργασίες μου σε αυτόν τον τομέα για τις ανάγκες των live shows έχουν βρεθεί στο επίκεντρο της προσοχής μου, τα τελευταία χρόνια. Το αγαπημένο μου set up είναι αυτό για το Yearning For The Infinite σόου, γύρω από το οποίο έχει χτιστεί και το νέο άλμπουμ. Έχουμε χρησιμοποιήσει 8 διαφορετικές οθόνες σε όλη την έκταση του χώρου, μ' ένα διπλό 3D εφέ. Θέλουμε το visual show να καταπιεί το κοινό και το κοινό να βυθιστεί μέσα στο visual show.
Οπότε κάτι τέτοιο να περιμένουμε από την εμφάνισή σου σε λίγες μέρες στην Αθήνα;
Ακριβώς. Θα είναι η τελευταία εκδοχή ενός πολυεπίπεδου visual show, το οποίο θα βυθίσει το κοινό σε στιγμές γαλήνης, αλλά και στην ένταση του απείρου.
{youtube}nBuJUPWRLwE{/youtube}
