φωτογραφίες: Χάρης Σφακιανάκης (2,3), Elsie Roymans (4)
Έρχεστε σε λίγες μέρες και πάλι στα μέρη μας, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη –είναι η 5η σας επίσκεψη στην Ελλάδα. Έχετε αναπτύξει έναν δεσμό με το εγχώριο κοινό που καλά κρατεί, έτσι δεν είναι;
Ναι, θα είναι ο 5ος μας ερχομός, στην Αθήνα μάλιστα θα παίξουμε για 3η σερί χρονιά στο An Club. Προηγουμένως είχαμε εμφανιστεί στο Six d.o.g.s., στη Death Disco, ενώ έχω κάνει και κάποια σόλο σόου στο παρελθόν, τόσο με τους Trouble στο Fuzz, όσο και μόνος μου, στο Rainbow. Λατρεύω να παίζω και στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη, κατά καιρούς μάλιστα με έχουν πλαισιώσει και Έλληνες μουσικοί· σαν τον Έκτορα Τσολάκη, ο οποίος έπαιξε ντραμς το 2015. Έχουμε πολλούς φίλους στην Αθήνα.
Με την ευκαιρία να σας πω ότι θα βρίσκομαι στην Αθήνα και την Πέμπτη 19 του Σεπτέμβρη και ελπίζω να δω κάποιους από σας. Έρχομαι για την προβολή της ταινίας του Adam Dubin Murder In The Front Row στο σινεμά Odeon, στα πλαίσια του 25ου Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (Νύχτες Πρεμιέρας).
Πες μου ένα περιστατικό που σου έχει μείνει αξέχαστο, από προηγούμενη ελληνική συναυλία...
Six d.o.g.s., 2015. Περπατάω στη σκηνή με ένα μπουκάλι βότκα, έχω γύρω μου τους μουσικούς από τη Σουηδία που με συνόδευσαν τότε και τον Έλληνα ντράμερ για τον οποίον σου είπα πριν. Το κοινό είχε πάρει φωτιά και ρόκαρε. Μια απίθανη συναυλία.
Σας βρίσκουμε επίσης να περιοδεύετε για καινούριο άλμπουμ, καθώς το καλοκαίρι βγήκε το Rock 'N' Roll Disease. Πάντα καταφέρνετε να βγάζετε ένα αίσθημα φρεσκάδας, παρότι στη βάση του ο ήχος σας κρατάει σταθερές αναφορές σε μπάντες σαν τους Led Zeppelin και τους Ramones...
Δεν το έχω κρύψει, αγαπώ τους Led Zeppelin, τους οποίους άκουγα συχνά στο ραδιόφωνο του Ντιτρόιτ, ενώ θεωρώ τους Ramones ως συγκρότημα που έχει επηρεάσει τον ήχο μου. Το "Rockaway Beach" παραμένει ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, ενώ από Led Zeppelin θα διάλεγα το "Ramble On", αυτό με τον στίχο «but Gollum, and the evil one».
Και στη σκηνή; Τι τροφοδοτεί αυτήν την απίστευτη ενέργεια;
(γελάει) Α, το έχεις παρατηρήσει ε; Όταν βρίσκομαι στη σκηνή, νιώθω ότι πρέπει να πολεμήσω, από το τραγούδι 1 ως το τραγούδι 22. Αν δεν τα δώσουμε όλα, τότε δεν είμαστε πραγματικοί rockers, έτσι δεν είναι;
Πάντως είναι το ακροατήριο που σε εμπνέει κάθε φορά, στην πραγματικότητα. Όσο πιο κοντά μας βρίσκεται, όσο πιο ενθουσιώδες είναι, τόσο μας παρακινεί. Δημιουργείται ενέργεια, η οποία εκλύεται προς τη σκηνή και επιστρέφει έπειτα στον κόσμο.
Το προηγούμενό σας άλμπουμ Back On The Lash (2017) πήρε 2 χρόνια για να τελειώσει, αλλά το Rock 'N' Roll Disease αποδείχθηκε υπόθεση λίγων ημερών...
Μου πήρε κάποιον χρόνο να μάθω να δουλεύω με τα παιδιά από το Σικάγο, τον John Pollachek (κιθάρα) και τον Adam Arling (μπάσο) –το Back On The Lash ήταν ο πρώτος δίσκος που κάναμε μαζί. Τώρα, όλα κύλησαν από μόνα τους. Και το άλμπουμ πουλάει καλά, απ' όσο μαθαίνω.
Ο John είχε έτοιμα γύρω στα 10-12 riffs, σε ακατέργαστη βέβαια μορφή, αλλά τα είχα ήδη ακούσει. Επίσης, ο Dennis Post είχε φέρει κι αυτός 2 δικά του riffs, τα οποία έβγαλαν τραγούδια· ένα μάλιστα από αυτά ήταν το "Rock 'N' Roll Disease", το ομώνυμο του δίσκου.
Στήσαμε λοιπόν τα απαραίτητα στο στούντιο του Adam και, όταν μείναμε ευχαριστημένοι από το πώς ακούγονταν όλα, πήγαμε για δείπνο σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο. Κάποια στιγμή, μετά από κάμποσα κοκτέιλ Margarita, επιστρέψαμε στο στούντιο και μέσα σε 6 ώρες είχαμε βγάλει ολόκληρο το άλμπουμ. Μέσα σε ένα μόλις session, συχνά με εμένα να παίζω και ντραμς.
Ναι, βλέπω ότι έπαιξες ντραμς σε 6 κομμάτια. Πώς σου φάνηκε αλήθεια η εμπειρία, με δεδομένο ότι είχες ξεκινήσει ως ντράμερ, πριν γίνεις τραγουδιστής;
Α, το διασκέδασα! Μου αρέσει να παίζω ντραμς, πόσο μάλλον για ένα τόσο φοβερό session, σαν αυτό που έβγαλε το Rock 'N' Roll Disease.
Διατηρείς επίσης στους στίχους σου αυτήν την αντι-καθεστωτική ματιά που πάντοτε τους διέκρινε. Ας κλείσουμε λοιπόν την κουβέντα με ένα σχόλιο για το πώς βλέπεις τα πράγματα στον κόσμο μας...
Ελπίζω πραγματικά ο κόσμος μας να ενωθεί και να σταματήσει την επερχόμενη κλιματική αλλαγή. Γιατί οφείλεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα. Το θεωρώ ως τη νούμερο 1 προτεραιότητά μας. Είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε στη δική μας εποχή.
{youtube}iT1muWE8RzA{/youtube}
