Καλησπέρα John! Είμαι πολύ χαρούμενος που μας δίνεται η ευκαιρία να συνομιλήσουμε! Πώς είσαι;
Καλησπέρα! Είμαι μια χαρά! Εσύ;
Μια χαρά κι εγώ! Λοιπόν, περιοδεύετε στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή για το φετινό σας άλμπουμ Distance Οver Time. Πώς πάει η τουρνέ, μέχρι στιγμής; Πώς έχει υποδεχτεί ο κόσμος τα καινούργια τραγούδια;
Πραγματικά, η αντίδραση του κόσμου είναι θαυμάσια μέχρι στιγμής. Επίσης η υποδοχή του άλμπουμ όταν κυκλοφόρησε ήταν απίστευτη. Οπότε το να παίζουμε κομμάτια από αυτόν το δίσκο είναι για μας απλά καταπληκτικό. Ειδικά όταν παίζουμε τραγούδια όπως το “Barstool Warrior” ή το “Pale Blue Dot”, το κοινό φωνάζει από ενθουσιασμό. Οπότε η ανταπόκριση στο καινούργιο υλικό είναι πραγματικά πολύ-πολύ εντυπωσιακή.
Πολύ σύντομα θα είστε και στην Ελλάδα για live, σχεδόν 8 χρόνια από την προηγούμενή σας εμφάνιση εδώ. Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας από το συναυλιακό σας παρελθόν στη χώρα μας;
Είναι πάντα τέλεια όταν ερχόμαστε στην Ελλάδα. Είναι μια πολύ όμορφη χώρα, με καταπληκτικό φαγητό και πανέμορφο καιρό. Όταν μπαίνουμε στο αεροπλάνο για να έρθουμε στη χώρα σας, πάντα ανυπομονούμε να φτάσουμε και πάντα είμαστε ενθουσιασμένοι. Προσωπικά περιμένω να φτάσει η Τρίτη…
Κι εμείς την Τρίτη περιμένουμε, John! 8 χρόνια είναι αρκετός καιρός…
Ναι, είναι αρκετός!
Η setlist που παίζετε στην ευρωπαϊκή σας τουρνέ, εκτός μιας αλλαγής που συμβαίνει κάποιες βραδιές, είναι αρκετά συγκεκριμένη. Να περιμένουμε στην Αθήνα κάποια έκπληξη; Ή θα κινηθείτε στα ίδια πλαίσια;
Βασικά, ανάλογα με τη βραδιά και με τον χρόνο που έχουμε στη διάθεσή μας, επιλέγουμε και τι θα παίξουμε. Σε κάποια σόου έχουμε 1 ώρα στη διάθεσή μας, σε κάποια άλλα παραπάνω. Κάπως έτσι θα είναι και στην Ελλάδα. Δεν θα αλλάξει δηλαδή κάτι δραματικά. Βέβαια, έχουμε διαλέξει ένα πραγματικά δυνατό set κομματιών…
Στο αμερικάνικο πάλι σκέλος της περιοδείας, που προηγήθηκε του ευρωπαϊκού, εκτός από καινούργια και παλιά κομμάτια, παίξατε και ολόκληρο το άλμπουμ Metropolis Pt. 2: Scenes From A Memory (1999). Πώς νιώσατε γι' αυτό, 20 χρόνια μετά τη δημιουργία του;
Ήταν θαυμάσιο! Είναι σημαντικό άλμπουμ για τους Dream Theater και ήταν όμορφο και για τους οπαδούς να παιχτεί ξανά live. Οι παλιοί γύρισαν 20 χρόνια πίσω, ενώ οι καινούργιοι fans είχαν την ευκαιρία να δουν κάτι που έκανε η μπάντα το 1999. Θα φέρουμε και στην Ευρώπη αυτό το σόου, στο προσεχές μέλλον…
Βασικά, προλαβαίνεις την επόμενη ερώτησή μου… Έχει ακουστεί ανεπίσημα ότι θα υπάρξουν ημερομηνίες το φθινόπωρο σε διάφορες ευρωπαϊκές πόλεις, όπου θα γίνουν συναυλίες με τη μορφή «An Evening with…».
Σωστά!
Θα βρεθεί και η Ελλάδα στα πλάνα σας; Ή είναι νωρίς ακόμα να πείτε το οτιδήποτε;
Ναι, είναι νωρίς ακόμα. Άλλωστε δεν γνωρίζω καθόλου πότε ακριβώς θα είναι αυτές οι ημερομηνίες. Ελπίζω πάντως να έχουμε την ευκαιρία να παίξουμε και για τους Έλληνες οπαδούς μας. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να σου απαντήσω κατηγορηματικά.
Καταλαβαίνω! Προσωπικά το Metropolis Pt. 2: Scenes From A Memory είναι ένας από τους πολύ αγαπημένους μου metal δίσκους κι εκείνος που με έμπασε στον κόσμο των Dream Theater. Ανέφερες πριν κι εσύ πως είναι ένα σημαντικό άλμπουμ. Ποια είναι εκείνα τα στοιχεία που το κάνουν σημαντικό;
Είναι πολλά πράγματα που με κάνουν να νιώθω ότι είναι ένα σημαντικό άλμπουμ για τους Dream Theater. Φυσικά ήταν το πρώτο που κάναμε με τον Jordan Rudess, αφού ήρθε στη μπάντα. Είναι επίσης το πρώτο μας concept album, μιας και δεν είχαμε ξανακάνει κάτι ανάλογο στο παρελθόν. Ήταν επιπλέον το πρώτο στο οποίο αναλάβαμε εμείς οι ίδιοι την παραγωγή, χωρίς τη συμμετοχή κάποιου εξωτερικού συνεργάτη.
Ας συζητήσουμε όμως λίγο και για το φετινό Distance Οver Time, το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ. Στο βίντεο του “Untethered Angel” είδαμε σκηνές με ολόκληρη τη μπάντα να πηγαίνει στην εξοχή για τη δημιουργία του. Πόσο καλά δούλεψε αυτή τη φορά να είσαστε όλοι μαζί σε ένα μέρος μακριά από εκεί όπου συνηθίζατε να δουλεύετε; Και πόσο διαφορετικά το νιώσατε σε σχέση με προηγούμενες φορές;
Ήταν καταπληκτικά! Περάσαμε πολύ όμορφα, τίποτα δεν μας αποσπούσε την προσοχή από αυτό που κάναμε και δουλεύαμε άνετα, μιας και κανένας μας δεν χρειαζόταν κάποια στιγμή να φύγει, να πάει σπίτι του. Επίσης ο καιρός ήταν καταπληκτικός και επέτρεψε να κάνουμε διάφορα πράγματα –όπως να καθόμαστε έξω στην εξοχή, να τρώμε όλοι μαζί έξω, να κάνουμε μπάρμπεκιου. Οπότε ο χρόνος πέρασε πραγματικά όμορφα. Σε σχέση τώρα με άλλες φορές, ήταν περισσότερο μια συλλογική δημιουργική προσπάθεια. Είχαμε την ευκαιρία να έρθουμε ακόμα πιο κοντά και να συνεισφέρουμε όλοι τον καλύτερο εαυτό μας. Πραγματικά, ήταν μια όμορφη εμπειρία.
{youtube}gylxuO6dKOw{/youtube}
Πάντως το μπάρμπεκιου και τα μπιφτέκια που έψηνες έγιναν viral και συζητήθηκαν πολύ!
(γέλια) Ναι, ναι, το ξέρω…
Η μουσική του άλμπουμ είναι πιο οργανική, πιο απλή στις δομές της, με πιο σύντομα κομμάτια απ’ ότι κάνατε στο παρελθόν. Κατά κάποιον τρόπο, είναι σαν να επιστρέφετε στις ρίζες σας, στις αρχές των 1990s. Ήταν μια ανάγκη για κάτι πιο ευθύ και απλό, σε σχέση π.χ. με το The Astonishing (2016), που ήταν ένα μεγάλο και απαιτητικό εγχείρημα;
Απόλυτα! Το The Astonishing μας πήρε περίπου 3 χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί. Έπρεπε να γράψουμε την ιστορία του concept, τους στίχους, να γράψουμε τόση μουσική…
Ναι, δυόμισι χρόνια μόνο για να γραφτεί η μουσική του The Astonishing, σε σχέση με τις τρεις βδομάδες του Distance Οver Time, αυτό από μόνο του κάνει μεγάλη διαφορά…
Σίγουρα! Και μην ξεχνάς πως και η παραγωγή του δίσκου ήταν πολύ χρονοβόρα και απαιτητική. Οι ενορχηστρώσεις, η προσθήκη της ορχήστρας, τα ηχητικά εφέ που περιείχε, μαζί με όλα τα προηγούμενα, έκαναν πολύ έντονη τη διαδικασία των ηχογραφήσεων, Οπότε αυτή τη φορά θέλαμε να κάνουμε κάτι άλλο. Γι’ αυτό μαζευτήκαμε όλοι μαζί για να γράψουμε και να ηχογραφήσουμε έναν δίσκο που θα πηγαίνει πίσω στις ρίζες των Dream Theater, όπως είπες. Και αυτό είναι μια σημαντική πτυχή του συγκροτήματος και μετράει πολύ –και για εμένα και για όλους μας. Να κάνουμε κάθε φορά κάτι διαφορετικό και να προσπαθούμε να δοκιμάζουμε καινούργια πράγματα. Γιατί στο τέλος αυτό είναι που μας βοηθά να ανανεώνουμε το ενδιαφέρον μας, αλλά και να περνάμε καλά δημιουργώντας μια νέα δουλειά.
Στην κριτική μου για το The Astonishing, είχα γράψει πως ενώ έχετε φτάσει στο εμπορικό σας peak σαν μπάντα κι ενώ θα μπορούσατε να κάνετε κάτι πιο ευθύ και εύπεπτο και να εκμεταλλευτείτε τη συγκυρία, αν’ αυτού κινηθήκατε βάσει του καλλιτεχνικού σας ενστίκτου και κάνατε έναν αρκετά αντιεμπορικό και φιλόδοξο δίσκο. Προσωπικά έχετε τον αμέριστο σεβασμό μου που δεν φοβηθήκατε να κάνετε κάτι τέτοιο…
Έχεις απόλυτο δίκιο! Έχεις απόλυτο δίκιο! (σ.σ.: σχεδόν το φώναξε, με ενθουσιασμό) Το να είσαι μουσικός και να θέλεις να μείνεις πιστός σε αυτό που κάνεις, σημαίνει πως υπάρχουν φορές που πρέπει να ρισκάρεις. Είμαστε συγκρότημα με μακρά πορεία, με πολλά άλμπουμ και με ένα συγκεκριμένο ύφος. Όταν ξαφνικά αλλάζεις πράγματα και κάνεις κάτι διαφορετικό, είναι ξεκάθαρο ότι πολλοί από τους οπαδούς θα υποστούν σοκ. Αλλά ως καλλιτέχνης και ως δημιουργικός άνθρωπος, είναι απίστευτη ικανοποίηση και καταπληκτική εμπειρία να καταφέρνεις να κάνεις κάτι διαφορετικό. Από την άλλη, το να φτιάχνεις κάτι πιο συλλογικό, όπως κάναμε με το Distance Οver Time, να έρχεται το γκρουπ πιο κοντά και όλοι να νιώθουν τον άλλο σαν αδερφό τους, είναι κι αυτό πολύ όμορφο. Είναι όλα μέρη της διαδικασίας: το καθένα συνεισφέρει αναλόγως στην υστεροφημία της μπάντας.
Άλλωστε τα δύο άλμπουμ διαφέρουν και αρκετά στο τι συνεισέφερε το κάθε μέλος της μπάντας….
Ναι, μιας και το The Astonishing γράφτηκε από τον Jordan κι εμένα, τη στιγμή που στον καινούργιο δίσκο όλοι συνεισέφεραν. Όλοι σηκωνόμασταν το πρωί και μπαίναμε στη διαδικασία να γράφουμε μαζί. Ο Mike Mangini έγραψε στίχους αυτή τη φορά σε ένα κομμάτι, ο John Myung σε δύο. Ήταν μια διαφορετική διαδικασία.
Στην προηγούμενή σας περιοδεία, το 2017, παίξατε ολόκληρο το Images Αnd Words (1992), λόγω της επετείου για τα 25 χρόνια από την κυκλοφορία του. Επηρέασαν καθόλου αυτές οι εμφανίσεις την κατεύθυνση που πήρε το Distance Οver Time; Αισθάνομαι ότι υπάρχουν κοινά σημεία μεταξύ των δύο δίσκων...
Ναι, νομίζω ότι μας επηρέασε. Το να παίζουμε κάθε βράδυ ολόκληρο το Images Αnd Words, μου θύμισε προσωπικά τον τρόπο που γράφαμε τη μουσική μας και το πώς στεκόμασταν τότε απέναντί της. Οπότε αναμφισβήτητα υπήρξε αυτή η επιρροή που αναφέρεις στο υλικό του Distance Οver Time. Επίσης, η διάρκεια των δύο δίσκων είναι παρόμοια. Είναι η πρώτη φορά μετά από (πάνω από) 20 χρόνια που κάνουμε έναν τόσο σύντομο δίσκο.
Στη φυσική, αν διαιρέσεις την απόσταση με τον χρόνο (distance over time) παίρνεις την ταχύτητα. Επίσης τα αρχικά γράμματα των λέξεων «distance» και «time» είναι τα ίδια με αυτά του ονόματος Dream Theater. Υπήρχε κάποια πρόθεση που έγινε αυτό;
Όχι! Πραγματικά ήταν εντελώς συμπτωματικό. Αρχικά ο τίτλος του δίσκου ήταν Velocity (σ.σ.: στα ελληνικά θα αποδίδαμε ως «ταχύτητα»). Ο φυσικός τύπος της ταχύτητας είναι η απόσταση δια του χρόνου, όπως είπες, οπότε σκεφτήκαμε ότι χρησιμοποιώντας τη φράση distance over time ακουγόταν καλύτερα. Και το κάναμε.
Πριν 15 σχεδόν χρόνια, κατά τη διάρκεια των συναυλιών σας, παίζατε τότε ολόκληρα τα Master Οf Puppets (Metallica), The Number Οf Τhe Beast (Iron Maiden) και The Dark Side Of The Moon (Pink Floyd). Ας πούμε λοιπόν, υποθετικά, ότι μια μπάντα αποφασίζει να κάνει το ίδιο με κάποιον δίσκο σας και να τον παίξει ολόκληρο σε κάποιο δικό της σόου. Ποια μπάντα θα ήθελες να παίξει ποιον δίσκο των Dream Theater;
Ωωω! Αυτό είναι τρελό! (γέλια) Δεν ξέρω καθόλου πώς να απαντήσω στην ερώτησή σου… Εσύ; Έχεις τίποτα στο μυαλό σου;
Δεν είμαι σίγουρος… Πήγα να σε πιάσω απροετοίμαστο και τώρα με πιάνεις εσύ!
Είναι δύσκολη ερώτηση…
Το ξέρω, γι’ αυτό στην έκανα… (γέλια)
(γέλια) Σίγουρα…
Δεν ξέρω. Ας πω μια μπάντα που μου αρέσει, οι Pain Of Salvation, να έπαιζαν ας πούμε το Six Degrees Of Inner Turbulence (2002). Θα μου φαινόταν ενδιαφέρον…
Ενδιαφέρον, όντως! Τι θα έλεγες όμως για τους Green Day, να έπαιζαν το Octavarium (2005);
Τολμηρό και πονηρό…
(γέλια) Ναι, είναι!
Θα ήθελες κλείνοντας να πεις κάτι στον κόσμο που θα έρθει την Τρίτη να δει τους Dream Theater;
Όπως είπαμε και πριν, έχει περάσει αρκετός καιρός από την προηγούμενη φορά και πραγματικά ανυπομονούμε να έρθουμε. Πάντα περνάμε καλά στην Ελλάδα και ελπίζουμε όλοι οι φίλοι μας να έρθουν στο σόου. Θα περάσουμε όλοι καλά!
Σ' ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου John, και για τη συνομιλία!
Εγώ σε ευχαριστώ! Ήταν πολύ ενδιαφέρουσα η κουβέντα μας. Bye bye!
{youtube}WAbiQvDlwtk{/youtube}
