φωτογραφίες: Knut Etlling (1), Orden-Records Berlin (3), Daniela Vorndran (2,4)
Επιστροφή στην Αθήνα, λοιπόν, σε ένα οικείο και φιλόξενο μέρος για σας, αυτό της Death Disco. Τι να περιμένουμε από το live του Σαββάτου;
Οι Pink Turns Blue έχουν εξελιχθεί σε αρκετά ισχυρή μπάντα τα τελευταία 2-3 χρόνια, με εμφανίσεις σε φεστιβάλ και club σε όλη την Ευρώπη. Με την αναβίωση του post-punk και του cold wave σε πολλές χώρες, παίζουμε πλέον σε κλειστούς χώρους και σε μεγάλα φεστιβάλ σε όλον τον κόσμο. Και κάθε συναυλία κάνει το συγκρότημα ισχυρότερο και τη μουσική μας απόδοση πιο έντονη.
Έχετε δηλώσει πολλές φορές ότι το διάλειμμα που κάνατε με τους Pink Turns Blue οφείλεται στο γεγονός ότι δεν θέλατε να «βαρεθείτε οι ίδιοι με τον εαυτό σας». Η επιστροφή σας συμπίπτει με κάποια ανάγκη να γυρίσετε ξανά σε κάτι που αγαπάτε και ξέρετε;
Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να φτάσουμε σε ένα νέο επίπεδο μουσικής εμπειρίας, τόσο για το κοινό, όσο και για εμάς. Με αυτόν τον τρόπο είμαστε σε θέση να παρουσιάσουμε τα κλασικά αλλά και τα νέα μας τραγούδια προσαρμοσμένα στην κατάσταση και στο ακροατήριο του σήμερα. Έτσι, αντί για μια αίσθηση ότι όλα απλά επαναλαμβάνουν τον εαυτό τους, δημιουργείται ένα πάρτι, με καλούς φίλους σε κάθε πόλη. Επομένως, όλα έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο θετικής και αναζωογονητικής συνέχειας.
Σε κάθε άλμπουμ αποδεικνύετε ότι πάντα έχετε να προσθέσετε και κάτι νέο στον ήχο σας. Πώς αντιμετωπίζετε αυτές τις ημέρες της μουσικής αναβίωσης, στις οποίες ζούμε; Υποφέρουμε πιστεύετε από κακές απομιμήσεις και χλιαρές προσεγγίσεις;
Καθόλου. Προσωπικά εμπνέομαι από τα πολλά και κυρίως νεαρά συγκροτήματα, όσα εφευρίσκουν πραγματικά την ατομική, δημιουργική τους προσέγγιση στην ατμοσφαιρική, έντονη και μερικές φορές μελαγχολική μουσική που βασίζεται στις κιθάρες.
Είναι αλήθεια ότι για πολλά χρόνια είχαμε πολλά συγκροτήματα, τα οποία απλά ακούγονταν σαν τους πρώτους θρύλους της post-punk εποχής: τραγουδούσαν οκνηρά, με χαμηλή φωνή, επαναλαμβάνοντας τα κλισέ riffs, σερβίροντας «μαυροντυμένα» μοτίβα. Σήμερα, όμως, υπάρχουν κάμποσες μπάντες με ισχυρή αναφορά στην αρχική βαθιά και ατμοσφαιρική ιδέα αυτής της μουσικής, στην οποία προσθέτουν τους δικούς τους ρυθμούς, τις μελωδίες, τον χαρακτήρα τους και τις ιστορίες τους. Μου αρέσει αυτό.
Το σκοτάδι, άλλοτε ως καταφύγιο, άλλοτε ως κρυφτό ή ως βαθύτερη επαφή με τον εαυτό μας κ.λ.π. Πώς το αντιλαμβάνεστε ή το ορίζετε για τον εαυτό σας;
Βλέπουμε τη σύνδεση με τα σκοτεινότερα συναισθήματα ως συνείδηση της ευθραυστότητας της ίδιας της ζωής, αλλά και της ρηχότητας των υλικών αγαθών, των χρημάτων, του ηδονισμού, της διαφυγής μέσω των ναρκωτικών, του οινοπνεύματος ή της ψυχαγωγίας. Για μας, λοιπόν, η σκοτεινή πλευρά δεν είναι αρνητική –είναι πιο έντονη, βαθύτερη, με περισσότερες διαστάσεις και εκτιμά το μυστήριο της ίδιας της ζωής.
Πρόσφατα ανακάλυψα ένα σχόλιο στο YouTube, κάτω από ένα τραγούδι σας: το άτομο που το δημοσίευσε αναρωτιόταν αν (και πώς) ένας άνθρωπος που γράφει και τραγουδάει τόσο ζοφερούς στίχους, μπορεί να διασκεδάζει. Τι θα απαντούσατε σε αυτήν τη μάλλον στενόμυαλη σκέψη, που ίσως συναντάται σε ανθρώπους που μπορεί να μην ακούν καν τη μουσική σας;
Βασικά θα μπορούσα και να συμφωνήσω μαζί του. Τα τραγούδια από μόνα τους μπορούν να είναι ανυψωτικά, χαλαρωτικά, αστεία ή καταθλιπτικά. Χρειάζεται να είναι κανείς σε δεκτική διάθεση απέναντί τους. Την ίδια στιγμή, αν ένας μουσικός σαν κι εμένα γράφει διαρκώς λυπημένα ή καταθλιπτικά τραγούδια, μπορείς πράγματι να αναρωτηθείς αν θα πρέπει να τον πάρεις στα σοβαρά.
Επομένως, για να είμαι δίκαιος σε κάποιον σαν κι αυτόν τον σχολιαστή, ομολογώ ότι τους μόνους στίχους που βρίσκω χρήσιμο να γράψω –και τα μόνα τραγούδια που βρίσκω χρήσιμο να πω– είναι εκείνα στα οποία μπορώ να δω μια κωμική ή ακόμα και αξιολύπητη πλευρά του εαυτού μου. Βοηθάει να μην παίρνεις πολύ σοβαρά τον εαυτό σου, ειδικά ως «καλλιτέχνης».
Σας αφορά άμεσα η πολιτική; Υπάρχει θέση για αυτήν στα τραγούδια σας, ακόμα και ως αντανάκλαση μέσα από τις καθημερινές, προσωπικές ιστορίες που εξιστορείτε;
Μόνο σε πολύ μεγάλη κλίμακα. Σε υπαινιγμούς για την ανθρωπότητα, αγώνες για την ειρήνη, τη φύση, για το πώς θα κάνουμε αυτόν τον κόσμο λίγο καλύτερο κάθε μέρα, ειδικά με το να είμαστε συμπονετικοί και προσεκτικοί. Αλλά ποτέ δεν αισθανόμαστε την τάση να κάνουμε προτάσεις για το ποιο κόμμα ή ποια κυβέρνηση κάνει καλύτερη δουλειά. Για μας η λύση έγκειται στο άτομο που περνά από τη ζωή με σεβασμό γι' αυτήν και για το θαύμα της φύσης, γενόμενο ανοιχτόμυαλο και ανεκτικό απέναντι στους υπόλοιπους.
Μετά την κυκλοφορία του τελευταίου σας άλμπουμ, έχετε δώσει πολλές συναυλίες –και ακόμα περιοδεύετε. Σκέφτεστε ή δουλεύετε κάτι καινούριο; Ή προτιμάτε για την ώρα την άμεση επικοινωνία με τους οπαδούς σας;
Έχουμε μια νέα δισκογραφική εταιρεία στις Η.Π.Α. τώρα, και σχεδιάζουμε μια επανακυκλοφορία των ορίτζιναλ βινυλίων μας για τον Αύγουστο, η οποία θα συμπέσει με μια αμερικανική περιοδεία.
Ταυτόχρονα, γράφουμε νέα τραγούδια για να είμαστε έτοιμοι για ένα καινούριο άλμπουμ, το οποίο θα βγει το 2020. Και βοηθάει έτσι που συναντούμε τους οπαδούς μας σε όλο τον κόσμο, καθώς κάτι τέτοιο μας δίνει δύναμη και εμπιστοσύνη: ξανακερδίζουμε ως μπάντα τα όσα μας κάνουν ξεχωριστούς για το ακροατήριό μας. Με αυτόν τον τρόπο ελπίζουμε να καταγράψουμε κάτι φρέσκο, μένοντας την ίδια στιγμή πιστοί στην κληρονομιά μας και στα όσα περιμένουν από μας οι fans.
{youtube}FT9lwMakwv8{/youtube}
